Οτιδήποτε έχει να κάνει με ένα live πρέπει να γράφεται ζεστό. Πριν να σκεπάσουν νέες εικόνες την αίσθηση δηλαδή. Καλή, κακή, αυτή είναι. Γιατί το live, πρώτα είναι αίσθηση και μετά οτιδήποτε άλλο. Είμαι σπίτι αμέσως μετά την εμφάνιση των OSCILLATION στην Αθήνα και είμαι χαρούμενος.Είμαι χαρούμενος πρώτα γιατί απόλαυσα (μαζί με ένα γεμάτο 'Death Disco') μια καταπληκτική μπάντα και μετά γιατί κάποιοι (ευτυχώς!) μας δίνουν αυτή τη δυνατότητα για μικρές ανάσες σε μια πόλη που σαπίζει μέσα στη μιζέρια των καιρών. Πέτυχα τον Demian Castellanos, την κεντρική φιγούρα της μπάντας, στο κινητό του (ήταν στο ξενοδοχείο) λίγο μετά το soundcheck κι έτσι είχαμε την ευκαιρία να τα πούμε σε μια σύντομη συνέντευξη και 'on air' στην εκπομπή μου, λίγες ώρες πριν να βρεθούν στη σκηνή. Από κοντά είναι ξεκάθαρα (εμφανισιακά) ένας κλώνος του Peter Hammill πριν από καμιά σαρανταριά χρόνια στο ξεκίνημα των VDGG! Ιδιαίτερα ευγενικός και αληθινά χαρούμενος για την εμφάνιση των OSCILLATION το προηγούμενο βράδυ στην Θεσσαλονίκη, μου μίλησε για πολλά. "Ναι, είμαι όντως ικανοποιημένος για το 8/10 στη δισκοκριτική του 'UNCUT' που μου λες Δημήτρη, αν σκεφτείς ότι δεν έχουμε πίσω μας το τεράστιο promotion που έχουν άλλες μπάντες, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό..." μου λέει,αναθεματίζοντας τον καιρό ("όχι βροχερός... αλλά τρομερό κρύο") που άφησε πίσω του στην Αγγλία. Του λέω πως το 'From Tomorrow' είναι ένα από τα άλμπουμ της χρονιάς και χαμογελάει ντροπαλά... "Μας πήρε καιρό ξέρεις να δώσουμε τη συγκεκριμένη κατεύθυνση στο άλμπουμ, να βάλουμε τις ιδέες μας σε σειρά... Νομίζω πως το καταφέραμε τελικά..." μου απαντάει και στο πρόσωπό του φαίνεται όλη αυτή η όμορφη χαρά που έχει κάποιος που κατάφερε να δώσει μορφή σε αυτό που ήταν στην αρχή μια εικόνα και μόνο.
Ο Δημήτρης Αντωνόπουλος με τον Demian Castellanos
"Το νέο των Arcade Fire δεν έχω προλάβει να το ακούσω όσο θα ήθελα. Δεν τους ξέρω τόσο καλά... μη νομίζεις. Φυσικά και εκτιμώ τη μουσική τους, είναι σπουδαίοι, αλλά δεν τους έχω ακούσει όσο θα ήθελα ίσως." μου λέει στη συνέχεια της κουβέντας μας και μου ζητάει να του προτείνω 4-5 άλμπουμ των τελευταίων μηνών που πρέπει να ακούσει οπωσδήποτε, με την συζήτηση να πηγαίνει στο ραδιόφωνο. "Τόσα χρόνια στο ραδιόφωνο είναι κάτι σαν τρόπος ζωής για σένα, έτσι δεν είναι; Ε, λοιπόν ξέρεις ΔΕΝ προωθούν όλοι με την ίδια αγάπη σπουδαία μουσική στο ραδιόφωνο πια, όταν περάσουν κάποια χρόνια εννοώ... Υπάρχει κούραση μάλλον. Τα γνωρίζω από την Αγγλία. Άνθρωποι με ταλέντο, αν δεν το κάνουν τρόπο ζωής, αν δεν είναι από μόνο του, στην ουσία το παρατάνε από κάποια χρόνια και μετά και δεν προσέχουν τις εκπομπές τους. Σε ακούσαμε στο ξενοδοχείο, μπορώ να καταλάβω πολλά από τις επιλογές μιας εκπομπής." μου λέει και του υπόσχομαι να του στείλω τις ώρες των εκπομπών και χαμογελάμε...
"Ανυπομονώ τόσο για αυτή την περιοδεία ξέρεις. Τόσες πόλεις μπροστά μας, τόσοι διαφορετικοί άνθρωποι... Είναι σαν ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει κάθε περιοδεία με τους Oscillation. Αυτό,το καταλαβαίνεις αμέσως μετά, όταν είσαι πια σπίτι, στην καθημερινότητα, στο studio.."
"Δεν κοιμήθηκαν σχεδόν καθόλου", μου λέει η Άννα.."Ήρθαν άυπνοι από Θεσσαλονίκη, όπου ήταν καταπληκτικοί, άλλα... ξενύχτησαν αρκετά μετά..." κι εγώ αφήνω πίσω μου τον Deminan, μπαίνω στο πλήθος,και περιμένω να τον 'συναντήσω' μαζί με τους υπόλοιπους στη σκηνή του πια..
Οι Oscillation έπαιξαν ΔΥΝΑΤΑ (ακριβώς όπως μου 'υποσχέθηκε' ο Demian πριν τον αποχαιρετήσω..) με ενέργεια και ΣΕ ΕΠΑΦΗ με το κοινό. Η σχέση λειτούργησε εννοώ. Κι αυτό είναι σημαντικό πέρα από τη μπάντα, για τον ίδιο τον κόσμο βέβαια. Encore ΔΕΝ υπήρξε, γιατί δεν....χρειαζόταν (!), ό,τι ήταν να συμβεί είχε συμβεί. Σάρωσαν το 'From Tomorrow' το νέο τους άλμπουμ, καθώς το έπαιξαν σχεδόν ολόκληρο και μάλιστα live ακούγεται ακόμα καλύτερο (......) και πιο ΑΜΕΣΟ απο τη studio ηχογράφηση.
Αν υπάρχουν δύο στιγμές που ξεχώρισαν περισσότερο,αυτές ήταν σίγουρα το 'All You Want To Be' και ο δυναμίτης 'No Place To Go'. Υπήρχαν δευτερόλεπτα που είχες την αίσθηση πως στη σκηνή βρίσκονται οι Pink Floyd του 1967, σε κάποιο Λονδρέζικο υπόγειο. Κι αυτό δεν είναι καθόλου κακό. Δεν είναι κακό, γιατί η καρδιά των Oscillation δείχνει 2013, το ίδιο και ο ήχος τους.... Απλά,όλοι μας έχουμε (τελικά) πάντα τους ήρωες μας κάπου μέσα μας κρυμμένους να μας κοιτάζουν... Περίφημη μπάντα, σπουδαίο live.
Ο Δημήτρης Αντωνόπουλος με τον Demian Castellanos
"Το νέο των Arcade Fire δεν έχω προλάβει να το ακούσω όσο θα ήθελα. Δεν τους ξέρω τόσο καλά... μη νομίζεις. Φυσικά και εκτιμώ τη μουσική τους, είναι σπουδαίοι, αλλά δεν τους έχω ακούσει όσο θα ήθελα ίσως." μου λέει στη συνέχεια της κουβέντας μας και μου ζητάει να του προτείνω 4-5 άλμπουμ των τελευταίων μηνών που πρέπει να ακούσει οπωσδήποτε, με την συζήτηση να πηγαίνει στο ραδιόφωνο. "Τόσα χρόνια στο ραδιόφωνο είναι κάτι σαν τρόπος ζωής για σένα, έτσι δεν είναι; Ε, λοιπόν ξέρεις ΔΕΝ προωθούν όλοι με την ίδια αγάπη σπουδαία μουσική στο ραδιόφωνο πια, όταν περάσουν κάποια χρόνια εννοώ... Υπάρχει κούραση μάλλον. Τα γνωρίζω από την Αγγλία. Άνθρωποι με ταλέντο, αν δεν το κάνουν τρόπο ζωής, αν δεν είναι από μόνο του, στην ουσία το παρατάνε από κάποια χρόνια και μετά και δεν προσέχουν τις εκπομπές τους. Σε ακούσαμε στο ξενοδοχείο, μπορώ να καταλάβω πολλά από τις επιλογές μιας εκπομπής." μου λέει και του υπόσχομαι να του στείλω τις ώρες των εκπομπών και χαμογελάμε...
"Ανυπομονώ τόσο για αυτή την περιοδεία ξέρεις. Τόσες πόλεις μπροστά μας, τόσοι διαφορετικοί άνθρωποι... Είναι σαν ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει κάθε περιοδεία με τους Oscillation. Αυτό,το καταλαβαίνεις αμέσως μετά, όταν είσαι πια σπίτι, στην καθημερινότητα, στο studio.."
"Δεν κοιμήθηκαν σχεδόν καθόλου", μου λέει η Άννα.."Ήρθαν άυπνοι από Θεσσαλονίκη, όπου ήταν καταπληκτικοί, άλλα... ξενύχτησαν αρκετά μετά..." κι εγώ αφήνω πίσω μου τον Deminan, μπαίνω στο πλήθος,και περιμένω να τον 'συναντήσω' μαζί με τους υπόλοιπους στη σκηνή του πια..
Οι Oscillation έπαιξαν ΔΥΝΑΤΑ (ακριβώς όπως μου 'υποσχέθηκε' ο Demian πριν τον αποχαιρετήσω..) με ενέργεια και ΣΕ ΕΠΑΦΗ με το κοινό. Η σχέση λειτούργησε εννοώ. Κι αυτό είναι σημαντικό πέρα από τη μπάντα, για τον ίδιο τον κόσμο βέβαια. Encore ΔΕΝ υπήρξε, γιατί δεν....χρειαζόταν (!), ό,τι ήταν να συμβεί είχε συμβεί. Σάρωσαν το 'From Tomorrow' το νέο τους άλμπουμ, καθώς το έπαιξαν σχεδόν ολόκληρο και μάλιστα live ακούγεται ακόμα καλύτερο (......) και πιο ΑΜΕΣΟ απο τη studio ηχογράφηση.
Αν υπάρχουν δύο στιγμές που ξεχώρισαν περισσότερο,αυτές ήταν σίγουρα το 'All You Want To Be' και ο δυναμίτης 'No Place To Go'. Υπήρχαν δευτερόλεπτα που είχες την αίσθηση πως στη σκηνή βρίσκονται οι Pink Floyd του 1967, σε κάποιο Λονδρέζικο υπόγειο. Κι αυτό δεν είναι καθόλου κακό. Δεν είναι κακό, γιατί η καρδιά των Oscillation δείχνει 2013, το ίδιο και ο ήχος τους.... Απλά,όλοι μας έχουμε (τελικά) πάντα τους ήρωες μας κάπου μέσα μας κρυμμένους να μας κοιτάζουν... Περίφημη μπάντα, σπουδαίο live.
Σχετικό θέμα