1. Τα Τραγούδια Του Δρόμου – Μάνος Λοΐζος (1974), Στίχοι: Κωστούλα Μητροπούλου, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Γιάννης Νεγρεπόντης, Δημήτρης Χριστοδούλου, Νίκος Γκάτσος, Ερμηνεία: Αλέκα Αλιμπέρτη, Βασίλης ΠαπακωνσταντίνουΣε αυτό το άλμπουμ, το δεύτερο που κυκλοφόρησε ο Λοΐζος μέσα στο 1974, συγκεντρώνονται όλα εκείνα τα τραγούδια του που δεν είχε καταφέρει να κυκλοφορήσει λόγω της λογοκρισίας, κατά την επταετία αλλά και νωρίτερα. Τα παλαιότερα (Ο Τρίτος Παγκόσμιος, Τ’ Ακορντεόν, Ο Δρόμος, Ο Στρατιώτης) είχαν γραφτεί μεταξύ 1964 και 1965 ενώ άλλα (Ο Αρχηγός, Ο Μέρμηγκας, Μη Με Ρωτάς, Συρματοπλέγματα, Τσε, Θα Κλείσω Το Παράθυρο) προέρχονταν από την περίοδο που η χώρα βρισκόταν στον «γύψο». Περιλαμβάνεται επίσης το πρώτο του τραγούδι, το Τραγούδι Του Δρόμου, που είχε πρωτοκυκλοφορήσει το 1962. Τα περισσότερα από αυτά τα κομμάτια ακούστηκαν κατά κόρον την περίοδο της μεταπολίτευσης και έχουν σίγουρα κατακτήσει μια ιδιαίτερη θέση στη συνείδηση του μεγάλου κοινού. Ο Λοΐζος επέλεξε να ερμηνεύσει ο ίδιος αρκετά από αυτά, δηλώνοντας σαφώς την πολύ στενή σχέση του με το υλικό, ενώ οι επιλογές των άλλων δύο ερμηνευτών, της φαραντουρικής Αλιμπέρτη και του θεοδωρακικού Παπακωνσταντίνου επιβεβαιώνουν την ήδη μεγάλη επιρροή της γραφής του Μίκη Θεοδωράκη στην ανάπτυξη των μελωδιών. Όπως και να έχει, εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν δίσκο κλασικό.
2. Ζωντανή Ηχογράφηση Στο Αττικόν – Γιώργος Νταλάρας-Βασίλης
Παπακωνσταντίνου (1991)Η συνεργασία των δύο μαλλιάδων του εξωφύλλου φαντάζομαι θα έμοιαζε περίεργη την εποχή που πραγματοποιήθηκε. Ο μεν Νταλάρας προερχόταν κυρίως από τη μεριά του λεγόμενου λαϊκού τραγουδιού, στις διάφορες εκφάνσεις του, ο δε Παπακωνσταντίνου ήταν κυρίως γνωστός ως ο δημοφιλέστερος εκπρόσωπος του ελληνικού ροκ (αν και σηκώνει πολλή συζήτηση η συγκεκριμένη θέση). Κι όμως, μέσα από τα αυλάκια του διπλού αυτού άλμπουμ, η σύμπραξή τους στη σκηνή του Αττικόν, τέλη 1990, αρχές 1991, ακούγεται ενδιαφέρουσα και σίγουρα πολύ προσεγμένη. Με επιλογές από το ρεπερτόριο του καθενός αλλά και επανεκτελέσεις και διασκευές σε λιγότερο ή περισσότερο γνωστά τραγούδια από τον μακρύ κατάλογο του καλού ελληνικού τραγουδιού, με δύο ορχήστρες αλλά και με προσθήκες κρουστών κατόπιν εορτής, το ηχογράφημα αυτό είναι απολαυστικό ενώ περιέχει και μία από τις ελάχιστες συνθέσεις του Νταλάρα, το εξαιρετικό Στο Ίδιο Έργο Θεατές, σε στίχους Αντώνη Ανδρικάκη. Παραμένει, κατά την ταπεινή μου γνώμη, η κορυφαία ζωντανή ηχογράφηση και για τους δύο ερμηνευτές.
3. Σύρνα – Μιχάλης Κουμπιός (2004)Η Σύρνα είναι ένα μικρό, ακατοίκητο νησί που βρίσκεται νοτιοανατολικά της Αστυπάλαιας. Ο Μιχάλης Κουμπιός βρήκε αρκετές φορές εκεί ένα καταφύγιο, όταν θέλησε να αποτραβηχτεί από τους έντονους ρυθμούς της ζωής στην πόλη και να ξαναέρθει σε επαφή με τα στοιχεία της φύσης. Αυτός λοιπόν είναι ένας δίσκος εμπνευσμένος από αυτό τον έρημο τόπο, και περιλαμβάνει 12 ορχηστρικά κομμάτια και ένα τραγούδι, Το Τραγούδι Της Σύρνας, σε στίχους Μανώλη Γαλιάτσου, το οποίο ερμηνεύει ο Ορφέας Περίδης. Κυριαρχούν τα ηχοχρώματα του Αιγαίου, οι βαλκανικοί ήχοι αλλά και πινελιές από την τζαζ και τις μουσικές του κόσμου. Στο πολύ καλό αποτέλεσμα συμβάλλουν καθοριστικά οι εξαιρετικοί μουσικοί που συμμετέχουν στην ηχογράφηση (συγκρότημα Adriatica, Βασίλης Ρακόπουλος, Ζωή Τηγανούρια, Κυριάκος Γκουβέντας, μεταξύ άλλων) ενώ ξεχωρίζουν τα κομμάτια Νυχτερινό, Αστραδενή, Hotel Σύρνα, Άμμος Και Θάλασσα και το χατζιδακικό Άνθισαν Τα Κύματα.
Και ο κούκος...
4. Grace – Jeff Buckley (1994)
Είναι δύσκολο ίσως να συνειδητοποιήσει κανείς σήμερα ότι αυτός ο δίσκος (ντεμπούτο αλλά και μοναδικό ολοκληρωμένο άλμπουμ που πρόλαβε να κυκλοφορήσει ο Jeff Buckley πριν χαθεί για πάντα στα νερά του ποταμού Wolf) δεν είχε ιδιαίτερη επιτυχία όταν πρωτοκυκλοφόρησε. Ευτυχώς οι κριτικοί το υποδέχτηκαν με θέρμη και το κοινό ακολούθησε, με αποτέλεσμα να κατατάσσεται πια ανάμεσα στα καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών στις διάφορες ψηφοφορίες. Μόλις 10 τραγούδια υπάρχουν εδώ αλλά είναι αρκετά για να πιστοποιήσουν ότι ο γιος του Tim Buckley δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από τον πατέρα του ή και από οποιονδήποτε άλλον. Η συγκλονιστικότερη στιγμή είναι σίγουρα το ομώνυμο του δίσκου κομμάτι, με την απίστευτη σύνθεση και ενορχήστρωση και την αλλόκοσμη ερμηνεία του δημιουργού του. Υπάρχει όμως και η απόλυτη αναγέννηση του Hallelujah, του κλασικού τραγουδιού του Leonard Cohen, που του έδωσε μια δεύτερη ζωή στις καρδιές των ακροατών αλλά και τα μαγευτικά Mojo Pin, Last Goodbye, Corpus Christi Carol και Dream Brother. Με δυο λόγια, εδώ μιλάμε για έναν δίσκο απαραίτητο για κάθε σοβαρή δισκοθήκη.