Χθες βράδυ ήμασταν στο Passport για τη βραδιά του Δίεση FM και της "Αρμένικης Βίζιτας" του Φοίβου Δεληβοριά. Σε πολλές παραστάσεις γνωστών Ελλήνων μουσικών, ο Δίεση διοργανώνει μια ξεχωριστή βραδιά, σε συνεργασία με την αντίστοιχη μουσική σκηνή.
Στους παρευρισκόμενους ήταν ο Κωστής Μαραβέγιας, η Νατάσσα Μποφίλιου, ο Μανώλης Φάμελλος, ο Σπύρος Γραμμένος, ο Γιώργος Καραδήμος, δημοσιογράφοι, άνθρωποι του ραδιοφώνου (Οδυσσέας Ιωάννου, Ελένη Γιαννοπούλου) και βέβαια ακροατές του "Δίεση".
Τρείς μέρες πριν, ήμουν στη Σαββατιάτικη Αρμένικη Βίζιτα του Φοίβου και δε σας κρύβω ότι η ατμόσφαιρα και η ζεστασιά που υπήρχε στο κοινό και τους μουσικούς βέβαια, δικαιολόγησε σε μεγάλο βαθμό τις 4 ώρες και κάτι που διήρκεσε η συναυλία. Ήταν η καλύτερη "βίζιτα" του Φοίβου σύμφωνα με το Γιώργο Χουρδάκη, ενός εκ των ιδιοκτητών του Passport.
Το Σάββατο ο Γιώργος με ρώτησε πως μου φάνηκε η όλη βραδιά. Θα πω ακριβώς τα ίδια, τα οποία είπα και χθες το βράδυ. Ο Φοίβος έχει τον τρόπο του να δημιουργεί κάτι το διαφορετικό κάθε χρόνο. Δεν είναι εύκολο αυτό και το ξέρετε καλά. Το φετινό σενάριο έχει σαν "πρωταγωνιστή" τη διάρκεια της όλης παράστασης και κάτι που ο Φοίβος κάνει για πρώτη φορά. Πιο συγκεκριμένα, δεν τον έχω ξαναδεί να είναι στη σκηνή, μόνος με την κιθάρα του για περισσότερη από μιάμιση ώρα. Είναι μεγάλο το χρονικό διάστημα και δεν είναι εύκολο να κρατάς τον κόσμο, βγάινοντας ουσιαστικά "γυμνός" στη σκηνή...
Το πρώτο μέρος της "Αρμένικης Βίζιτας" κινείται σε πιο χαλαρούς ρυθμούς. Ξεκίνησε με το "Θα 'θελα να ήμουν εκεί" και λίγο πιο μετά έχεις τρείς πολύ καλές εκτελέσεις του "Ένας σκύλος στο Κολωνάκι", του "Μηδέν εισερχόμενα" με επιρροές από τον Johnny Cash και του "Αυτή που περνάει" (φοβερά πλήκτρα). Το δεύτερο μέρος έχει τα πιο γνωστά τραγούδια του Φοίβου, όπως μπορείτε να υποθέσετε. Ακόμη, αξίζει να σημειωθεί ότι η "βίζιτα" έχει αρκετά νέα τραγούδια από τον καινούργιο δίσκο του Δεληβοριά, ο οποίος μάλλον θα λέγεται "Καλλιθέα" (έτσι είπε το Σάββατο).
Αν συγκρίνουμε το "Καλοριφέρ" με την "Αρμένικη Βίζιτα", θα έλεγα ότι όσον αφορά το μουσικό κομμάτι των παραστάσεων, οι εκτελέσεις των τραγουδιών του Φοίβου στην περσινή παράσταση ήταν φοβερές, ήταν διαφορετικές, ήταν έξυπνες! Μάλιστα, αναμένουμε αυτά τα τραγούδια σε φυσική μορφή, σε ένα νέο CD του Φοίβου. Αυτή τη διαφορετικότητα την έχουμε και φέτος, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό.
Θα έλεγα όμως ότι όταν τελειώνει το Β' Μέρος και ο Φοίβος βγαίνει "γυμνός" στη σκηνή, τότε η "Αρμένικη βίζιτα" αποκτά τη διαφορετικότητα της σε σχέση με άλλες παραστάσεις του Δεληβοριά. Τότε, ο Φοίβος αυτοσχεδιάζει, τραγουδάει παλιά κομμάτια, ανεβάζει στη σκηνή τους παρευρισκόμενους μουσικούς και βέβαια εξιστορεί τις δικές του ιστορίες. Κάποιες από αυτές τις έχουμε ξανακούσει και άλλες είναι καινούργιες. Ο τρόπος όμως που μεταφέρονται από τον Δεληβοριά δεν είναι ο ίδιος με τις προηγούμενες φορές. Είναι όπως όταν κάνεις εκπομπή στο ραδιόφωνο. Αν παίξεις το ίδιο τραγούδι σε πολλαπλές εκπομπές σου, τότε θα το παρουσιάσεις με τον ίδιο τρόπο;
Χθες βράδυ, οι περισσότεροι από τους μουσικούς του "Αγάπη Ρε Ματζορε" ήταν στο Passport και βέβαια ανέβηκαν με τη σειρά στη σκηνή. Πρώτος ο Σπύρος Γραμμένος με το ξεχωριστό χιούμορ του, ο Γιώργος Καραδήμος στη συνέχεια, ο άρρωστος Κωστής Μαραβέγιας με τις "Παρτίδες του", η Νατάσσα Μποφίλιου με το "χάρτινο το φεγγαράκι" της (το οποίο είχε ερμηνεύσει την πρώτη φορά που την είχε σηκώσει ο Φοίβος Δεληβοριάς σε μια συναυλία του) και ο καλός φίλος του Φοίβου, ο Μανώλης Φάμελλος.
Ήταν μια άλλη βραδιά χθες. Δεν είχε τον παλμό του Σαββάτου, αλλά ένιωθες τη "ζεστασιά" που σου προσφέρει μια συναυλία ενός φίλου σου. Άλλωστε, αυτό δεν προσπαθεί - με τον τρόπο του - να κάνει ο Φοίβος; Να είναι ένας καλός φίλος σου...
