Ο ραδιοφωνικός σταθμός En Lefko μας υποδέχτηκε στην Τεχνόπολη για δεύτερη χρονιά με το En Lefko Festival 2014. Την πρώτη ημέρα του φεστιβάλ, Παρασκευή 20/6, το πρόγραμμα περιλαμβάνει τους Simple Minds ως headliners, τους Hooverphonic, Karuan & Band στην κεντρική σκηνή, τους Egg Hell, Wedding Singers, Baby Guru στην 525 σκηνή και τους Blue Lagoon, Mike Simonetti και Bottin στην dance σκηνή.
Αρκετός κόσμος πέρασε τις πόρτες της Τεχνόπολης στο Γκάζι την Παρασκευή, παρά τις μπορίτσες που έριχνε κατά καιρούς. Έτσι και εγώ, μαζί με μια τέτοια μπορίτσα, έφτασα στην Τεχνόπολη, ακούγοντας από μακριά τον Karuan ο οποίος είχε ήδη εμφανιστεί στην κεντρική σκηνή. Δυστυχώς δεν πρόλαβα τους Egg Hell, οι οποίοι ακούω ότι έχουν κυκλοφορήσει ένα πολύ καλό δισκάκι φέτος.
Οι Wedding Singers που ακολούθησαν (στην 525 σκηνή) υποστήριξαν το προφίλ τους ως τους μουσικούς που διασκευάζοντας κλασικές 80’s και 90’s επιτυχίες καταφέρνουν ξεσηκωτικά live. Ο λιγοστός κόσμος που είχε μαζευτεί ανταποκρίθηκε, αλλά θα θέλαμε λίγο καλύτερο ήχο. Ο ήχος, γενικότερα, ήταν πολύ καλός καθ’ όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ (στα συν!).
Πίσω στην κεντρική σκηνή, οι Βέλγοι Hooverphonic τηρούν το πρόγραμμα και ξεκινούν την εμφάνισή τους στις 20:45. Αξιοπρεπής εμφάνιση, πολύ καλός ήχος, πολύ ωραία φωνή και ερμηνεία η Noémie Wolfs, αλλά δυστυχώς ατυχής επιλογή για αυτή τη βραδιά. Σίγουρα ευχαριστήθηκα που άκουσα κομμάτια όπως τα Mad About You, Jackie Cane, Gravity, αλλά αντί να ανέβει το κέφι σε αναμονή των Simple Minds, μάλλον συνέβη το αντίθετο.
Η βροχή ξεκινάει ξανά, και στην αντίπερα όχθη ακούμε τους ψυχεδελικούς ήχους των Βaby Guru. Εκεί, ο κόσμος έχει μαζευτεί κάτω από κάποιο υπόστεγο και οι τολμηροί κάθονται στη βροχή με ή χωρίς αδιάβροχα και ομπρέλες και χορεύουν με τα κομμάτια των Ελλήνων με τα περίεργα ονόματα: Prins Obi, King Elephant, Sir Kosmiche. Δυνατό σετ με παλιότερα κομμάτια αλλά και κάποια από τον εξαιρετικό φετινό ‘Marginalia,’ όπως τα ‘Especially When’ και ‘Exegenesis’ που μας έδωσαν το κέφι που χάσαμε στους Hooverphonic. Ίσως ήταν καλύτερα να ακούγαμε τους Baby Guru στην κεντρική σκηνή πριν τους Simple Minds.
Την Παρασκευή ο κόσμος έφτασε αργά στην Τεχνόπολη. Σε αντίθεση με το Σάββατο, που είχε κόσμο από την αρχή του φεστιβάλ, την Παρασκευή ήταν εμφανές ότι ο κόσμος ήρθε μόνο για τους Simple Minds, καθώς ο χώρος γέμισε κατά τις 21.30-22.00. Ας μην ξεχνάμε βέβαια ότι ήταν εργάσιμη ημέρα και ο καιρός άστατος, κάτι που ίσως αποθάρρυνε αρκετούς να έρθουν νωρίτερα στο Γκάζι.
Η βροχή σταμάτησε πριν ολοκληρώσουν οι Baby Guru το σετ τους και ο κόσμος με ανυπομονησία μετακινήθηκε προς την κεντρική σκηνή. Οι Σκωτσέζοι Simple Minds ανέβηκαν στη σκηνή και χωρίς καμία καθυστέρηση ξεκίνησε ο χορός. Ο τραγουδιστής Jim Kerr δεν σταμάτησε λεπτό να χορεύει, να γονατίζει, να ξαπλώνει στο πάτωμα, παρά τα 55 του χρόνια, ενώ ο κιθαρίστας Charlie Burchill πάντα χαμογελαστός συμπλήρωνε τον Jim πάνω στη σκηνή. Πώς φαίνεται η εμπειρία! Η περιοδεία τους αυτή είναι αφιερωμένη στις καλύτερες επιτυχίες τους και έτσι είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε όλα τα αγαπημένα τραγούδια. Η αρχή έγινε με τα Waterfront, Broken Glass Park και Love Song, ενώ η εντυπωσιακότατη (και από φωνή και από εμφάνιση) Sarah Brown ερμήνευσε το Dancing Barefoot της Patti Smith, όσο ο Jim ξεκουραζόταν λιγάκι!
Μεγάλες στιγμές της βραδιάς στα γνωστότερα κομμάτια τους ‘Someone Somewhere In Summertime’ και ‘Don't You Forget About Me’, όταν ο Kerr παρότρυνε το κοινό να τραγουδήσει μαζί του. Έτσι έκλεισαν το βασικό τους σετ και επανήλθαν για δυο (!) encore με τα ‘Big Music’, ‘Alive And Kicking’, ‘Sanctify Yourself’ και New Gold Dream’. Με το τέλος της εμφάνισης των Simple Minds ξεκίνησε και μια δυνατή βροχή!
Πολλοί έφυγαν, αλλά κάποιοι έμειναν και επισκέφτηκαν τη dance σκηνή. Εκεί ήδη από τις 12 είχε ξεκινήσει το σετ του ο Έλληνας Blue Lagoon και στη 1 ανέλαβε τα decks o Mike Simonetti, συνιδρυτής της Italians Do It Better. Χωρίς να έχω ακούσει όλο το σετ του Νεοϋορκέζου, περισσότερο ταίριαξε στα γούστα μου η μουσική του Blue Lagoon. Δεν κατάφερα να ακούσω ούτε τον Βενετσιάνο Bottin, μέλος της Italians Do It Better.
Στα συν ο ήχος, η οργάνωση (το πρόγραμμα τηρήθηκε), ο χώρος, οι παράλληλες εκδηλώσεις και τα περίπτερα. Στα μείον το lineup που ίσως ήθελε μια πιο φρέσκια νότα. Τελικά, ήταν μια πολύ όμορφη βραδιά, χορέψαμε και το ευχαριστηθήκαμε. Δεν ήταν ένα φεστιβάλ που ακούσαμε νέους ήχους ή είδαμε νέους μουσικούς και πρωτοποριακά σχήματα αλλά το διασκεδάσαμε με γνώριμα ακούσματα και κλασικές επιτυχίες.
[Οι φωτογραφίες ανήκουν στο Mixgrill.gr]
Αρκετός κόσμος πέρασε τις πόρτες της Τεχνόπολης στο Γκάζι την Παρασκευή, παρά τις μπορίτσες που έριχνε κατά καιρούς. Έτσι και εγώ, μαζί με μια τέτοια μπορίτσα, έφτασα στην Τεχνόπολη, ακούγοντας από μακριά τον Karuan ο οποίος είχε ήδη εμφανιστεί στην κεντρική σκηνή. Δυστυχώς δεν πρόλαβα τους Egg Hell, οι οποίοι ακούω ότι έχουν κυκλοφορήσει ένα πολύ καλό δισκάκι φέτος.
Οι Wedding Singers που ακολούθησαν (στην 525 σκηνή) υποστήριξαν το προφίλ τους ως τους μουσικούς που διασκευάζοντας κλασικές 80’s και 90’s επιτυχίες καταφέρνουν ξεσηκωτικά live. Ο λιγοστός κόσμος που είχε μαζευτεί ανταποκρίθηκε, αλλά θα θέλαμε λίγο καλύτερο ήχο. Ο ήχος, γενικότερα, ήταν πολύ καλός καθ’ όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ (στα συν!).
Πίσω στην κεντρική σκηνή, οι Βέλγοι Hooverphonic τηρούν το πρόγραμμα και ξεκινούν την εμφάνισή τους στις 20:45. Αξιοπρεπής εμφάνιση, πολύ καλός ήχος, πολύ ωραία φωνή και ερμηνεία η Noémie Wolfs, αλλά δυστυχώς ατυχής επιλογή για αυτή τη βραδιά. Σίγουρα ευχαριστήθηκα που άκουσα κομμάτια όπως τα Mad About You, Jackie Cane, Gravity, αλλά αντί να ανέβει το κέφι σε αναμονή των Simple Minds, μάλλον συνέβη το αντίθετο.
Η βροχή ξεκινάει ξανά, και στην αντίπερα όχθη ακούμε τους ψυχεδελικούς ήχους των Βaby Guru. Εκεί, ο κόσμος έχει μαζευτεί κάτω από κάποιο υπόστεγο και οι τολμηροί κάθονται στη βροχή με ή χωρίς αδιάβροχα και ομπρέλες και χορεύουν με τα κομμάτια των Ελλήνων με τα περίεργα ονόματα: Prins Obi, King Elephant, Sir Kosmiche. Δυνατό σετ με παλιότερα κομμάτια αλλά και κάποια από τον εξαιρετικό φετινό ‘Marginalia,’ όπως τα ‘Especially When’ και ‘Exegenesis’ που μας έδωσαν το κέφι που χάσαμε στους Hooverphonic. Ίσως ήταν καλύτερα να ακούγαμε τους Baby Guru στην κεντρική σκηνή πριν τους Simple Minds.
Την Παρασκευή ο κόσμος έφτασε αργά στην Τεχνόπολη. Σε αντίθεση με το Σάββατο, που είχε κόσμο από την αρχή του φεστιβάλ, την Παρασκευή ήταν εμφανές ότι ο κόσμος ήρθε μόνο για τους Simple Minds, καθώς ο χώρος γέμισε κατά τις 21.30-22.00. Ας μην ξεχνάμε βέβαια ότι ήταν εργάσιμη ημέρα και ο καιρός άστατος, κάτι που ίσως αποθάρρυνε αρκετούς να έρθουν νωρίτερα στο Γκάζι.
Η βροχή σταμάτησε πριν ολοκληρώσουν οι Baby Guru το σετ τους και ο κόσμος με ανυπομονησία μετακινήθηκε προς την κεντρική σκηνή. Οι Σκωτσέζοι Simple Minds ανέβηκαν στη σκηνή και χωρίς καμία καθυστέρηση ξεκίνησε ο χορός. Ο τραγουδιστής Jim Kerr δεν σταμάτησε λεπτό να χορεύει, να γονατίζει, να ξαπλώνει στο πάτωμα, παρά τα 55 του χρόνια, ενώ ο κιθαρίστας Charlie Burchill πάντα χαμογελαστός συμπλήρωνε τον Jim πάνω στη σκηνή. Πώς φαίνεται η εμπειρία! Η περιοδεία τους αυτή είναι αφιερωμένη στις καλύτερες επιτυχίες τους και έτσι είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε όλα τα αγαπημένα τραγούδια. Η αρχή έγινε με τα Waterfront, Broken Glass Park και Love Song, ενώ η εντυπωσιακότατη (και από φωνή και από εμφάνιση) Sarah Brown ερμήνευσε το Dancing Barefoot της Patti Smith, όσο ο Jim ξεκουραζόταν λιγάκι!
Μεγάλες στιγμές της βραδιάς στα γνωστότερα κομμάτια τους ‘Someone Somewhere In Summertime’ και ‘Don't You Forget About Me’, όταν ο Kerr παρότρυνε το κοινό να τραγουδήσει μαζί του. Έτσι έκλεισαν το βασικό τους σετ και επανήλθαν για δυο (!) encore με τα ‘Big Music’, ‘Alive And Kicking’, ‘Sanctify Yourself’ και New Gold Dream’. Με το τέλος της εμφάνισης των Simple Minds ξεκίνησε και μια δυνατή βροχή!
Πολλοί έφυγαν, αλλά κάποιοι έμειναν και επισκέφτηκαν τη dance σκηνή. Εκεί ήδη από τις 12 είχε ξεκινήσει το σετ του ο Έλληνας Blue Lagoon και στη 1 ανέλαβε τα decks o Mike Simonetti, συνιδρυτής της Italians Do It Better. Χωρίς να έχω ακούσει όλο το σετ του Νεοϋορκέζου, περισσότερο ταίριαξε στα γούστα μου η μουσική του Blue Lagoon. Δεν κατάφερα να ακούσω ούτε τον Βενετσιάνο Bottin, μέλος της Italians Do It Better.
Στα συν ο ήχος, η οργάνωση (το πρόγραμμα τηρήθηκε), ο χώρος, οι παράλληλες εκδηλώσεις και τα περίπτερα. Στα μείον το lineup που ίσως ήθελε μια πιο φρέσκια νότα. Τελικά, ήταν μια πολύ όμορφη βραδιά, χορέψαμε και το ευχαριστηθήκαμε. Δεν ήταν ένα φεστιβάλ που ακούσαμε νέους ήχους ή είδαμε νέους μουσικούς και πρωτοποριακά σχήματα αλλά το διασκεδάσαμε με γνώριμα ακούσματα και κλασικές επιτυχίες.
[Οι φωτογραφίες ανήκουν στο Mixgrill.gr]