[Του Γιώργου Μπαλιώτη]
Είναι περίεργο αυτό το συναυλιακό καλοκαίρι... Οι εμφανίσεις ξένων ονομάτων είναι πολύ λιγότερες από αυτές που βλέπαμε τα καλοκαίρια της δεκαετίας των Zeros. Τα Φεστιβάλ είναι λιγότερα και είναι χαρακτηριστική η φετινή πτώση του μεγαλύτερου μουσικού Φεστιβάλ της Αθήνας, του Rockwave.
Μέσα σ' αυτη την κατάσταση και ακριβώς στη μέση του καλοκαιριού, στις 14 του Ιούλη, ένα συγκρότημα που μετράει 26 χρόνια ζωής εμφανίζεται σε κλειστό χώρο, το Fuzz Club και ο κόσμος το γεμίζει ασφυχτικά.
Οι Brian Jonestown Massacre είναι μεγάλο συγκρότημα και η εμφάνιση τους στην Αθήνα ήταν σίγουρα ένα από τα μουσικά γεγονότα της χρονιάς. Ο κόσμος δεν ήταν μόνο πολύς, αλλά ήταν και καλά διαβασμένος. Ήταν το καλύτερο κοινό που μπορεί να έχει ένας μουσικός. Είχε σεβασμό, αγάπη και πάθος για το συγκρότημα. Χόρευε, τραγουδούσε και χειροκροτούσε δυνατά τις εκτελέσεις των τραγουδιών των BJM. Ας μείνουμε όμως σ' αυτό το κομμάτι.
Οι Brian Jonestown Massacre παρέδωσαν μαθήματα σωστής ηχοληψίας σε πολλά σύγχρονα συγκροτήματα. Πόσο εύκολο είναι να συνυπάρξουν 4 κιθάρες, ένα μπάσο, drums, πλήκτρα και ντέφι/μαράκες; 4 κιθάρες; Ο ήχος ήταν πεντακάθαρος και οι εκτελέσεις των τραγουδιών σε πολύ υψηλό επίπεδο. Οι BJM όχι μόνο "ίδρωσαν τη φανέλα", αλλά παρουσίασαν κάτι το ξεχωριστό σε όσους από εμάς αγαπάμε την καλή μουσική. Το στήσιμο τους ήταν διαφορετικό από αυτά που έχουμε συνηθίσει, με τον Joel Gion να έχει κεντρικό ρόλο και θέση στη σκηνή και να δίνει το ρυθμό με το ντέφι του και το "ψυχεδελικό" υφάκι του, την ψυχή του group, τον Anton Newcombe να είναι στα αριστερά της σκηνής, τον Matt Hollywood να χάνεται στην κιθάρα και τα... μακριά μαλλιά του, τον Frankie Emerson να κάνει συνέχεια γκριμάτσες, δίπλα στον Gion και τον Dan Allaire να παίζει με πάθος τα drums.
Περισσότερα όμως για το μουσικό κομμάτι της βραδιάς θα σας πει ο Οδυσσέας παρακάτω.
[Του Οδυσσέα Παύλου]
Δύο δεκαετίες μουσικής πορείας, με τα πάνω και τα κάτω της, έχουν αισίως διανύσει οι Brian Jonestown Massacre του Anton Newcombe μέχρι επιτέλους ο δρόμος να τους φέρει και από τα δικά μας μέρη.
Η επίσκεψή τους έγινε σε μια πραγματικά πολύ καλή περίοδο για τη μπάντα, αφού ο πρόσφατος, δέκατος τέταρτος παρακαλώ, δίσκος τους με τίτλο Revelation σηματοδοτεί τη δυναμική επιστροφή τους στην καλή φόρμα των ημερών της δεκαετίας του ’90 (ακούστε, για παράδειγμα, το εξαιρετικό Food For Clouds), ενώ παράλληλα στις τάξεις του γκρουπ έχουν επανακάμψει κάμποσοι από τους παλιούς συντρόφους του Anton που έβαλαν το λιθαράκι τους να παρακολουθήσουμε μια πραγματικά εξαιρετική βραδιά ψυχεδελικού rock.
Για κάτι παραπάνω από δύο ώρες οι Brian Jonestown Massacre παρουσίασαν κομμάτια από όλη σχεδόν τη δισκογραφία τους, για να χαρούν και οι πιο βετεράνοι από τους πολυάριθμους, όπως αποδείχτηκε, έλληνες οπαδούς τους, ενώ και ο νέος δίσκος τους συνεισέφερε ωραίες στιγμές όπως το προαναφερθέν Food For Clouds αλλά και τα What You Isn't, Goodbye (Butterfly), Days, Weeks & Months και το δυναμικό Vad Hände Med Dem?
Αξιοθαύμαστο το cool που αποπνέουν και τα οκτώ μέλη της μπάντας επί σκηνής, αλλά και ο τρόπος που οι νωχελικοί ρυθμοί που διατηρούν στο μεγαλύτερο μέρος της συναυλίας τους μπορούν ξαφνικά να απογειωθούν σε ένα δημιουργικό κρεσέντο ψυχεδελικού θορύβου που μπολιάζεται τόσο από το πνεύμα των Rolling Stones και των Velvet Underground όσο και πιο σύγχρονων επιρροών (Spacemen 3, Galaxy 500).
Η σκοτεινή περίοδος για τον Anton Newcombe και τη μπάντα του που μας είχε παρουσιάσει το προ δεκαετίας εξαιρετικό ντοκιμαντέρ Dig!, είναι πια για τα καλά στο παρελθόν. Οι Brian Jonestown Massacre του 2014 είναι ικανοί να δημιουργήσουν σπουδαία μουσική ξανά, ενώ αποδεικνύουν με πράξεις γιατί αποτελούν ένα από τα ξεχωριστά συγκροτήματα του νεοψυχεδελικού κινήματος που έχει κάνει δυναμικά την επιστροφή του τα τελευταία χρόνια, με ονόματα όπως οι Tame Impala ή οι Temples. Ένα πραγματικό psych-rock master class με βαθιά γνώση του παρελθόντος και ικανότητα για νέα, απογειωτικά trips.
Είναι περίεργο αυτό το συναυλιακό καλοκαίρι... Οι εμφανίσεις ξένων ονομάτων είναι πολύ λιγότερες από αυτές που βλέπαμε τα καλοκαίρια της δεκαετίας των Zeros. Τα Φεστιβάλ είναι λιγότερα και είναι χαρακτηριστική η φετινή πτώση του μεγαλύτερου μουσικού Φεστιβάλ της Αθήνας, του Rockwave.
Μέσα σ' αυτη την κατάσταση και ακριβώς στη μέση του καλοκαιριού, στις 14 του Ιούλη, ένα συγκρότημα που μετράει 26 χρόνια ζωής εμφανίζεται σε κλειστό χώρο, το Fuzz Club και ο κόσμος το γεμίζει ασφυχτικά.
Οι Brian Jonestown Massacre είναι μεγάλο συγκρότημα και η εμφάνιση τους στην Αθήνα ήταν σίγουρα ένα από τα μουσικά γεγονότα της χρονιάς. Ο κόσμος δεν ήταν μόνο πολύς, αλλά ήταν και καλά διαβασμένος. Ήταν το καλύτερο κοινό που μπορεί να έχει ένας μουσικός. Είχε σεβασμό, αγάπη και πάθος για το συγκρότημα. Χόρευε, τραγουδούσε και χειροκροτούσε δυνατά τις εκτελέσεις των τραγουδιών των BJM. Ας μείνουμε όμως σ' αυτό το κομμάτι.
Οι Brian Jonestown Massacre παρέδωσαν μαθήματα σωστής ηχοληψίας σε πολλά σύγχρονα συγκροτήματα. Πόσο εύκολο είναι να συνυπάρξουν 4 κιθάρες, ένα μπάσο, drums, πλήκτρα και ντέφι/μαράκες; 4 κιθάρες; Ο ήχος ήταν πεντακάθαρος και οι εκτελέσεις των τραγουδιών σε πολύ υψηλό επίπεδο. Οι BJM όχι μόνο "ίδρωσαν τη φανέλα", αλλά παρουσίασαν κάτι το ξεχωριστό σε όσους από εμάς αγαπάμε την καλή μουσική. Το στήσιμο τους ήταν διαφορετικό από αυτά που έχουμε συνηθίσει, με τον Joel Gion να έχει κεντρικό ρόλο και θέση στη σκηνή και να δίνει το ρυθμό με το ντέφι του και το "ψυχεδελικό" υφάκι του, την ψυχή του group, τον Anton Newcombe να είναι στα αριστερά της σκηνής, τον Matt Hollywood να χάνεται στην κιθάρα και τα... μακριά μαλλιά του, τον Frankie Emerson να κάνει συνέχεια γκριμάτσες, δίπλα στον Gion και τον Dan Allaire να παίζει με πάθος τα drums.
Περισσότερα όμως για το μουσικό κομμάτι της βραδιάς θα σας πει ο Οδυσσέας παρακάτω.
[Του Οδυσσέα Παύλου]
Δύο δεκαετίες μουσικής πορείας, με τα πάνω και τα κάτω της, έχουν αισίως διανύσει οι Brian Jonestown Massacre του Anton Newcombe μέχρι επιτέλους ο δρόμος να τους φέρει και από τα δικά μας μέρη.
Η επίσκεψή τους έγινε σε μια πραγματικά πολύ καλή περίοδο για τη μπάντα, αφού ο πρόσφατος, δέκατος τέταρτος παρακαλώ, δίσκος τους με τίτλο Revelation σηματοδοτεί τη δυναμική επιστροφή τους στην καλή φόρμα των ημερών της δεκαετίας του ’90 (ακούστε, για παράδειγμα, το εξαιρετικό Food For Clouds), ενώ παράλληλα στις τάξεις του γκρουπ έχουν επανακάμψει κάμποσοι από τους παλιούς συντρόφους του Anton που έβαλαν το λιθαράκι τους να παρακολουθήσουμε μια πραγματικά εξαιρετική βραδιά ψυχεδελικού rock.
Για κάτι παραπάνω από δύο ώρες οι Brian Jonestown Massacre παρουσίασαν κομμάτια από όλη σχεδόν τη δισκογραφία τους, για να χαρούν και οι πιο βετεράνοι από τους πολυάριθμους, όπως αποδείχτηκε, έλληνες οπαδούς τους, ενώ και ο νέος δίσκος τους συνεισέφερε ωραίες στιγμές όπως το προαναφερθέν Food For Clouds αλλά και τα What You Isn't, Goodbye (Butterfly), Days, Weeks & Months και το δυναμικό Vad Hände Med Dem?
Αξιοθαύμαστο το cool που αποπνέουν και τα οκτώ μέλη της μπάντας επί σκηνής, αλλά και ο τρόπος που οι νωχελικοί ρυθμοί που διατηρούν στο μεγαλύτερο μέρος της συναυλίας τους μπορούν ξαφνικά να απογειωθούν σε ένα δημιουργικό κρεσέντο ψυχεδελικού θορύβου που μπολιάζεται τόσο από το πνεύμα των Rolling Stones και των Velvet Underground όσο και πιο σύγχρονων επιρροών (Spacemen 3, Galaxy 500).
Η σκοτεινή περίοδος για τον Anton Newcombe και τη μπάντα του που μας είχε παρουσιάσει το προ δεκαετίας εξαιρετικό ντοκιμαντέρ Dig!, είναι πια για τα καλά στο παρελθόν. Οι Brian Jonestown Massacre του 2014 είναι ικανοί να δημιουργήσουν σπουδαία μουσική ξανά, ενώ αποδεικνύουν με πράξεις γιατί αποτελούν ένα από τα ξεχωριστά συγκροτήματα του νεοψυχεδελικού κινήματος που έχει κάνει δυναμικά την επιστροφή του τα τελευταία χρόνια, με ονόματα όπως οι Tame Impala ή οι Temples. Ένα πραγματικό psych-rock master class με βαθιά γνώση του παρελθόντος και ικανότητα για νέα, απογειωτικά trips.