Ιούλιος 2015
Το πρώτο άλμπουμ του Christopher Duncan είναι από εκείνα που ενώ δεν περνάν απαρατήρητα, δε σημειώνουν ιδιαίτερη επιτυχία, ούτε φτάνουν σε πολύ μεγάλο κοινό. Η υποψηφιότητα για το Mercury Prize ενδέχεται, βέβαια, να το αλλάξει αυτό. Ο εικοσιπεντάχρονος Σκωτσέζος σπούδασε σύνθεση μουσικής στο Royal Conservatoire of Scotland και με δύο γονείς «μπλεγμένους» με την κλασική μουσική, η πορεία που τελικά ακολούθησε απέχει ελαφρώς απ’ την αναμενόμενη. Στο ‘Architect’ περιέχονται αρκετά στοιχεία κλασικής μουσικής, αλλά κυριαρχεί ο συνδυασμός ηλεκτρονικής μουσικής με ένα ύφος ανάλαφρης folk. Κάτι που συχνά ονομάζεται dreampop, αλλά οι πολλές ταμπέλες είναι φτώχεια.
Δημιουργεί μόνος του όλες τις μουσικές που ακούγονται, είτε στο πιάνο, είτε στο synthesizer, είτε ακόμα και σφυρίζοντας. Το πρώτο τραγούδι που κυκλοφόρησε το 2014, με τίτλο ‘For’, χαρακτηρίζεται από το σφύριγμα στο ρεφρέν του, την εξαιρετική μελωδία και την αιθέρια, ευχάριστα μελαγχολική αίσθηση που αφήνει. Το ‘Garden’, αντίθετα, είναι αρκετά πιο ζωηρό, με βάση την κιθάρα και γρήγορο ρυθμό στα κρουστά. Το τελευταίο είναι μια απ’ τις ελάχιστες στιγμές που ταιριάζουν στη μέση του καλοκαιριού που κυκλοφόρησε, μιας και το ‘Architect’ είναι, ως επί το πλείστον, ένα φθινοπωρινό άλμπουμ. Κάτι τέτοιο φαίνεται να πιστεύει και ο ίδιος, κλείνοντας το δίσκο με το ‘I’ll Be Gone By Winter’. Ένα ιδιαίτερα όμορφο άλμπουμ, κάπου ανάμεσα στους Wild Beasts και τον Nick Drake, που υπόσχεται πως ο νεαρός μουσικός έχει ωραία πράματα να δώσει.
Το πρώτο άλμπουμ του Christopher Duncan είναι από εκείνα που ενώ δεν περνάν απαρατήρητα, δε σημειώνουν ιδιαίτερη επιτυχία, ούτε φτάνουν σε πολύ μεγάλο κοινό. Η υποψηφιότητα για το Mercury Prize ενδέχεται, βέβαια, να το αλλάξει αυτό. Ο εικοσιπεντάχρονος Σκωτσέζος σπούδασε σύνθεση μουσικής στο Royal Conservatoire of Scotland και με δύο γονείς «μπλεγμένους» με την κλασική μουσική, η πορεία που τελικά ακολούθησε απέχει ελαφρώς απ’ την αναμενόμενη. Στο ‘Architect’ περιέχονται αρκετά στοιχεία κλασικής μουσικής, αλλά κυριαρχεί ο συνδυασμός ηλεκτρονικής μουσικής με ένα ύφος ανάλαφρης folk. Κάτι που συχνά ονομάζεται dreampop, αλλά οι πολλές ταμπέλες είναι φτώχεια.
Δημιουργεί μόνος του όλες τις μουσικές που ακούγονται, είτε στο πιάνο, είτε στο synthesizer, είτε ακόμα και σφυρίζοντας. Το πρώτο τραγούδι που κυκλοφόρησε το 2014, με τίτλο ‘For’, χαρακτηρίζεται από το σφύριγμα στο ρεφρέν του, την εξαιρετική μελωδία και την αιθέρια, ευχάριστα μελαγχολική αίσθηση που αφήνει. Το ‘Garden’, αντίθετα, είναι αρκετά πιο ζωηρό, με βάση την κιθάρα και γρήγορο ρυθμό στα κρουστά. Το τελευταίο είναι μια απ’ τις ελάχιστες στιγμές που ταιριάζουν στη μέση του καλοκαιριού που κυκλοφόρησε, μιας και το ‘Architect’ είναι, ως επί το πλείστον, ένα φθινοπωρινό άλμπουμ. Κάτι τέτοιο φαίνεται να πιστεύει και ο ίδιος, κλείνοντας το δίσκο με το ‘I’ll Be Gone By Winter’. Ένα ιδιαίτερα όμορφο άλμπουμ, κάπου ανάμεσα στους Wild Beasts και τον Nick Drake, που υπόσχεται πως ο νεαρός μουσικός έχει ωραία πράματα να δώσει.
Σχετικό θέμα