Το Westside Festival, έφτασε στο τέλος του και ήταν για εμάς, τους κατοίκους της Πάτρας και όσους βρέθηκαν στην πόλη για το event, μια βουτιά στους μουσικούς ορίζοντες που ανοίγουν οι μεγαλουπόλεις. Οι δρόμοι της πόλης γέμισαν κόσμο που ήθελε να ανακαλύψει τι γινόταν στο κάθε σημείο της. Ήταν η περιέργεια για το νέο αυτό Festival, ήταν το δυναμικό line up, αλλά περισσότερο ήταν η ανάγκη για μουσική. Μια μουσική που ξεφεύγει από τις νόρμες της σύγχρονης μπαροκουλτούρας και ενθουσιάζει με γνωστούς δίσκους, αλλά και εισάγει άγνωστους και πειραματικούς ήχους, που ενώ ανήκουν στην εγχώρια μουσική σκηνή, για τους περισσότερους παραμένουν ξένοι.
Μια τοπική προσπάθεια, την οποία το κοινό στήριξε πέρα από κάθε προσδοκία. Μετά από πολλά χρόνια στην αφάνεια, η πόλη απέδειξε πως σιωπηλά αποζητούσε μια μουσική έκρηξη! Με τη δυναμική του μουσικού της παρελθόντος, ίσως ήρθε ο καιρός να αποτελέσει ξανά ένα κέντρο μουσικής κουλτούρας και να καθιερωθεί ως επιλογή τόσο για τις εγχώριες όσο και για ξένες μπάντες.
Το Festival ξεκίνησε στη Γιάφκα την Πέμπτη 7/4, με τους Gioumourtzina να κάνουν ένα πολύ καλό electronica/ shoegaze live. Σκοτεινός ήχος, με ένταση, που απογείωσε το κοινό. Ακολούθησαν οι Keep Shelly in Athens, με πιο ακουστικό χαρακτήρα. Ηλεκτρονικός downtempo ήχος με γυναικεία φωνητικά, με μια πιο chill διάθεση.
Την Παρασκευή το festival άνοιξε τις πόρτες του σε δύο σημεία: από την μια στον Συνδετήρα ξεκίνησαν οι Whereswilder με δυνατές κιθάρες και ψυχεδελικά στοιχεία. Ακολούθησαν οι Night Knight να μας rock- άρουν softly με ένα ωραία δεμένο post χακατήρα. Τέλος, ο Sillyboy με την κιθάρα του, και συνοδευόμενος από drums, απέδειξε ξανά τον retro-pop του αυτοχαρακτηρισμό, αφήνοντας να παίζουν κάπου στο βάθος του μυαλού μας τα ηλεκτρονικά του στοιχεία. Τρία σχήματα με διαφορετικό ύφος και τον drummer Μανώλη Γιαννίκο να αλλάζει "πρόσωπο" και να εναρμονίζεται πλήρως στις ανάγκες του καθενός.
Στο Ποπ Χορν δε, όσοι παρευρέθησαν, ταξίδεψαν σ' ένα παράλληλο σύμπαν: τη βραδιά άνοιξε ο Moa Bones με folk ήχους σε ρομαντική διάθεση. Τη μουσική αλλά και τη σκηνή ανέλαβε ύστερα ο Larry Gus. "Η ρυθμική ποπ τραγουδοποιία" του και εκρηκτική του κινησιολογία μας μετέφερε ένα εκστασιακό tempo. Η κίνηση, τα φωνητικά, οι λέξεις, το τύμπανο και ο ηλεκτρονικός ήχος έδεναν σε ένα υπερθέαμα με τον ίδιο να αλλάζει συνεχώς ρόλους ανάμεσα σε performer, μουσικό και μέλος του κοινού που ξεδίνει μαζί μας, αφήνοντας τη σκηνή να οδηγείται ηχητικά.
Μια τοπική προσπάθεια, την οποία το κοινό στήριξε πέρα από κάθε προσδοκία. Μετά από πολλά χρόνια στην αφάνεια, η πόλη απέδειξε πως σιωπηλά αποζητούσε μια μουσική έκρηξη! Με τη δυναμική του μουσικού της παρελθόντος, ίσως ήρθε ο καιρός να αποτελέσει ξανά ένα κέντρο μουσικής κουλτούρας και να καθιερωθεί ως επιλογή τόσο για τις εγχώριες όσο και για ξένες μπάντες.
Το Festival ξεκίνησε στη Γιάφκα την Πέμπτη 7/4, με τους Gioumourtzina να κάνουν ένα πολύ καλό electronica/ shoegaze live. Σκοτεινός ήχος, με ένταση, που απογείωσε το κοινό. Ακολούθησαν οι Keep Shelly in Athens, με πιο ακουστικό χαρακτήρα. Ηλεκτρονικός downtempo ήχος με γυναικεία φωνητικά, με μια πιο chill διάθεση.
Την Παρασκευή το festival άνοιξε τις πόρτες του σε δύο σημεία: από την μια στον Συνδετήρα ξεκίνησαν οι Whereswilder με δυνατές κιθάρες και ψυχεδελικά στοιχεία. Ακολούθησαν οι Night Knight να μας rock- άρουν softly με ένα ωραία δεμένο post χακατήρα. Τέλος, ο Sillyboy με την κιθάρα του, και συνοδευόμενος από drums, απέδειξε ξανά τον retro-pop του αυτοχαρακτηρισμό, αφήνοντας να παίζουν κάπου στο βάθος του μυαλού μας τα ηλεκτρονικά του στοιχεία. Τρία σχήματα με διαφορετικό ύφος και τον drummer Μανώλη Γιαννίκο να αλλάζει "πρόσωπο" και να εναρμονίζεται πλήρως στις ανάγκες του καθενός.
Στο Ποπ Χορν δε, όσοι παρευρέθησαν, ταξίδεψαν σ' ένα παράλληλο σύμπαν: τη βραδιά άνοιξε ο Moa Bones με folk ήχους σε ρομαντική διάθεση. Τη μουσική αλλά και τη σκηνή ανέλαβε ύστερα ο Larry Gus. "Η ρυθμική ποπ τραγουδοποιία" του και εκρηκτική του κινησιολογία μας μετέφερε ένα εκστασιακό tempo. Η κίνηση, τα φωνητικά, οι λέξεις, το τύμπανο και ο ηλεκτρονικός ήχος έδεναν σε ένα υπερθέαμα με τον ίδιο να αλλάζει συνεχώς ρόλους ανάμεσα σε performer, μουσικό και μέλος του κοινού που ξεδίνει μαζί μας, αφήνοντας τη σκηνή να οδηγείται ηχητικά.
Το Σάββατο, πάλι Συνδετήρας και Ποπ Χορν μας φιλοξένησαν σε παράλληλα acts. Στον Συνδετήρα την σκηνή άνοιξαν με indie και alternative διάθεση οι Just Cause, ενώ ακουλούθησαν οι Mech_nimal, με τα γυναικεία πλέον φωνητικά και έμφαση στον τελευταίο τους δίσκο, ο οποίος είναι λίγο διαφορετικός από την προηγούμενη δουλειά τους, που έδινε πιο πολλή έμφαση στα industrial και post-punk στοιχεία.
Η αποκορύφωση όμως ήρθε με τους Baby Guru. Όπως ήταν αναμενόμενο, μιας και ήταν πιθανώς η πιο ευρέως γνωστή μπάντα του line up - χωρίς αυτό βέβαια να υπονοεί πως οι υπόλοιπες μπάντες υπολείπονται αποδοχής - ο χώρος ήταν κατάμεστος. Και ναι! Απέδωσαν τα δέοντα, και ακόμα παραπάνω! Σε μια εμφάνιση που κράτησε μια ώρα - ο αυστηρός χρονικός προγραμματισμός και η μικρή διάρκεια ίσως ήταν τα μόνα μελανά σημεία του Festival - αλλά είχε ένταση ικανή για να σε κρατήσει ολονυχτίς σε ρυθμό, κατάφεραν να δώσουν στο κοινό αυτό που χρειαζόταν και όχι να κάνουν μια "αρπαχτή". Διαλέγοντας κομμάτια από όλη τη γκάμα τους και όχι μόνο τις επιτυχίες, κατάφεραν να μας μείνει η συανυλία τους αξέχαστη και να ανυπομονούμε για την επόμενη φορά που θα έχουμε την ευκαιρία να τους ακούσουμε. Τα φωνητικά, η έκφραση, ο non stop χορός του σώματος πάνω στην σκηνή και των χεριών του Prins Obi πάνω στα πλήκτρα, μας γέμισαν ενέργεια, και σε συνδυασμό με την κιθάρα, το μπάσο, και τα drums η μπάντα απογειώθηκε.
Η αποκορύφωση όμως ήρθε με τους Baby Guru. Όπως ήταν αναμενόμενο, μιας και ήταν πιθανώς η πιο ευρέως γνωστή μπάντα του line up - χωρίς αυτό βέβαια να υπονοεί πως οι υπόλοιπες μπάντες υπολείπονται αποδοχής - ο χώρος ήταν κατάμεστος. Και ναι! Απέδωσαν τα δέοντα, και ακόμα παραπάνω! Σε μια εμφάνιση που κράτησε μια ώρα - ο αυστηρός χρονικός προγραμματισμός και η μικρή διάρκεια ίσως ήταν τα μόνα μελανά σημεία του Festival - αλλά είχε ένταση ικανή για να σε κρατήσει ολονυχτίς σε ρυθμό, κατάφεραν να δώσουν στο κοινό αυτό που χρειαζόταν και όχι να κάνουν μια "αρπαχτή". Διαλέγοντας κομμάτια από όλη τη γκάμα τους και όχι μόνο τις επιτυχίες, κατάφεραν να μας μείνει η συανυλία τους αξέχαστη και να ανυπομονούμε για την επόμενη φορά που θα έχουμε την ευκαιρία να τους ακούσουμε. Τα φωνητικά, η έκφραση, ο non stop χορός του σώματος πάνω στην σκηνή και των χεριών του Prins Obi πάνω στα πλήκτρα, μας γέμισαν ενέργεια, και σε συνδυασμό με την κιθάρα, το μπάσο, και τα drums η μπάντα απογειώθηκε.
Στο Ποπ Χορν οι Ice Eyes μας μετέφεραν, με την πειραματική τους ηλεκτρονική μουσική, σε ακούσματα έξω από τα σύνορα της χώρας μας! Με ένα δυνατό τριπαριστικό projection και δικούς τους φωτισμούς, δημιούργησαν στο χώρο του Ποπ Χορν ένα ιδιαίτερο οπτικοακουστικό σετ. Ακολούθησε ο The Boy, ο οποίος με τη γνωστή στιχουργική του ιδιαιτερότητα έκλεισε το Σάββατο με κομμάτια από την πολυετή δισκογραφική του δουλειά.
Το κλείσιμο του Festival έγινε την Κυριακή στο Χασομέρι, με τους αγαπημένους του πατρινού κοινού Carte Postal. Υπέροχες μελωδίες από την πολυμελή μπάντα, δεμένες με τα κρυστάλλινα φωνητικά έδωσαν ραντεβού για τον νέο τους δίσκο. Για πρώτη φορά εκτέλεσαν μια διασκευή τραγουδιού της Βέμπω, μέρος της καινούριας τους δουλειάς, υποδηλώνοντας το νέο τους άνοιγμα στον ελληνικό στίχο.
Το Westside Festival 2016, ήταν μια πολύ ωραία προσπάθεια, της οποίας τα έξοδα καλύφθηκαν αποκλειστικά από τους διοργανωτές. Όλα τα live έγιναν με ελεύθερη είσοδο με κάποια επιβάρυνση στην κατανάλωση και παράλληλα στήθηκε ένα πολύ ωραίο Merch, το οποίο θα ήταν ευχάριστο να είχε μεγαλύτερη απήχηση.
Δείτε εδώ περισσότερες φωτογραφίες.
Το κλείσιμο του Festival έγινε την Κυριακή στο Χασομέρι, με τους αγαπημένους του πατρινού κοινού Carte Postal. Υπέροχες μελωδίες από την πολυμελή μπάντα, δεμένες με τα κρυστάλλινα φωνητικά έδωσαν ραντεβού για τον νέο τους δίσκο. Για πρώτη φορά εκτέλεσαν μια διασκευή τραγουδιού της Βέμπω, μέρος της καινούριας τους δουλειάς, υποδηλώνοντας το νέο τους άνοιγμα στον ελληνικό στίχο.
Το Westside Festival 2016, ήταν μια πολύ ωραία προσπάθεια, της οποίας τα έξοδα καλύφθηκαν αποκλειστικά από τους διοργανωτές. Όλα τα live έγιναν με ελεύθερη είσοδο με κάποια επιβάρυνση στην κατανάλωση και παράλληλα στήθηκε ένα πολύ ωραίο Merch, το οποίο θα ήταν ευχάριστο να είχε μεγαλύτερη απήχηση.
Δείτε εδώ περισσότερες φωτογραφίες.
Σχετικό θέμα