Ο χώρος γέμιζε από νωρίς. Άλλοι γνώριζαν τι θα δουν, άλλοι ήρθαν για πρώτη φορά ν’ ακούσουν ένα πρόγραμμα γεμάτο μουσικές εκπλήξεις.
Τρία ταλαντούχα παιδιά, ο καθένας με τη δική του πορεία έως τώρα, ο Αλέξανδρος Μίχος, η Αλεξάνδρα Κόνιακ και ο Παρασκευάς Θεοδωράκης τραγούδησαν, ξεσήκωσαν και ερμήνευσαν κομμάτια που δεν περίμενες ν’ ακούσεις σε ένα τέτοιο πρόγραμμα, διάρκειας σχεδόν πέντε ωρών, χαρίζοντας σε όλους εμάς στιγμές που θα θυμόμαστε για καιρό!
Την αρχή έκανε ο κιθαρίστας Κώστας Σαμπάνης -στη θέση του Κωστή Πυρένη εκτάκτως- με ροκ μουσικές, για να ζεστάνει τον κόσμο που συνέχισε να έρχεται. Η συνέχεια της βραδιάς δεν είναι εύκολο να περιγραφεί. Πρώτος ανεβαίνει ο Αλέξανδρος Μίχος τραγουδώντας μας τόσο δικά του κομμάτια από τον επερχόμενο δίσκο του “Χωρίς Παπούτσια” όσο και διασκευές, όπως το ιδιαίτερο “Θεός αν είναι”. Ο Αλέξανδρος σε παρασέρνει με τη μοναδική χροιά της φωνής του, σε εντυπωσιάζει με την έντονη και πληθωρική σκηνική του παρουσία και νομίζεις πως έχει αστείρευτη ενέργεια και μπορεί να είναι πάνω στη σκηνή για πάρα πολλές ώρες!
Ακολούθησε η γυναίκα της παρέας Αλεξάνδρα Κόνιακ με τα δικά της “Σε επιλέγω” και “Άνοιξε μου” δίνοντας μας μια μικρή γεύση από τον πρώτο της δίσκο που θα κυκλοφορήσει στις αρχές του χρόνου, για να συνεχίσει με το "Πιάσε με" και να μας κερδίσει με τις φωνητικές ικανότητές της. Τελευταίος αλλά όχι καταϊδρωμένος ήρθε ο Παρασκευάς Θεοδωράκης με το “Ο χορός των ξωτικών” το οποίο είναι δικό του, για να ακολουθήσει το διαχρονικό “Σιγά μην κλάψω” εκπλήσσοντας μας με τη φωνή και τη συνολική παρουσία του, ενώ κάτι μου λέει πως έχει ακόμα να δώσει πολλά στη μουσική!
Είχε φτάσει η στιγμή για να εμφανιστούν και οι τρεις μαζί στη σκηνή και αυτό έγινε με το τραγούδι “Της πικροδάφνης τον ανθό”, χαρίζοντας μια ξεχωριστή ερμηνευτική συνύπαρξη σε μια από τις καλύτερες στιγμές της βραδιάς. Η συνέχεια περιελάμβανε ένα ντουέτο από τα παλιά. Ήταν το αγαπημένο “Στη Ντισκοτέκ” διασκευασμένο έξυπνα από τον Παρασκευά και την Αλεξάνδρα, πετυχαίνοντας να μας ταξιδέψουν σε μια πιο ξέγνοιαστη εποχή για όλους, εκεί προς το τέλος της δεκαετίας του ‘90.
Έπειτα, η Αλεξάνδρα έμεινε μόνη της για να μας πει αγχωμένη, για πρώτη φορά το νέο της τραγούδι “Όταν δεν είμαι καλά”, ένα ιδιαίτερα ανεβαστικό κομμάτι που ξεχωρίζει για την όμορφη μελωδία του, για να έρθει ο Αλέξανδρος Μίχος με το “Μαγικό Χαλί” ν’ ανεβάσει κι άλλο τη διάθεση, κλείνοντας με αυτό το πρώτο μέρος του προγράμματος.
Μετά από ένα ολιγόλεπτο διάλειμμα ο τελευταίος επέστρεψε δυναμικά με το
“Killing in the Name Of” των Rage Against the Machine που έδωσε μια πιο άγρια πινελιά στο πρόγραμμα, κινούμενος παράλληλα συνέχεια πάνω στη σκηνή. Όσο περνούσε η ώρα αντί ο κόσμος να φεύγει γιατί είχε πάει αργά, συνέχιζε να έρχεται, ένα γεγονός που δεν το βλέπεις συχνά σε μουσικές σκηνές και ίσως αυτό να ήταν και η επιτυχία της συγκεκριμένης ομάδας με την οποία πραγματικά διασκέδαζες χωρίς να σκέφτεσαι τίποτε άλλο, παρά μόνο ποιο θα είναι το επόμενο τραγούδι που θ’ ακούσεις.
Από το “Let me entertain you” μέχρι το “Ακούω την αγάπη” και όχι μόνο, οι μουσικές επιλογές των παιδιών ικανοποίησαν ακόμα και τον πιο απαιτητικό ακροατή. Μέσα από τις ανατρεπτικές εναλλαγές κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον όλων και το κέφι μας στα ύψη.
Η απίστευτη ενέργεια τους ξεσήκωσε τον κόσμο που δε σταμάτησε να τραγουδάει μαζί τους κλείνοντας με τον τρόπο αυτό έναν κύκλο εμφανίσεων που όσοι δεν είδαν σίγουρα έχασαν!
Τρεις άνθρωποι με αγάπη και μεράκι γι' αυτό που κάνουν έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους συνοδευόμενοι από εξαιρετικούς μουσικούς -προσωπικά τα πνευστά μου έκαναν τρομερή εντύπωση- για να περάσουμε καλά και να περιμένουμε με ανυπομονησία τα επόμενα μουσικά βήματά τους.
Παίζουν οι μουσικοί:
Κιθάρες, Φωνή: Κωστής Σαμπάνης/Κωστής Πυρένης
Πλήκτρα: Θωμάς Πυρομάλλης
Τύμπανα: Πάνος Σαρδέλης
Μπάσο: Βίκτωρας Κουλουμπής
Βιολί: Δημήτρης Καζάνης
Πνευστά: Χρήστος Σπηλιόπουλος
*Οι φωτογραφίες ανήκουν στο Μιχάλη Τσεσμετζή
Τρία ταλαντούχα παιδιά, ο καθένας με τη δική του πορεία έως τώρα, ο Αλέξανδρος Μίχος, η Αλεξάνδρα Κόνιακ και ο Παρασκευάς Θεοδωράκης τραγούδησαν, ξεσήκωσαν και ερμήνευσαν κομμάτια που δεν περίμενες ν’ ακούσεις σε ένα τέτοιο πρόγραμμα, διάρκειας σχεδόν πέντε ωρών, χαρίζοντας σε όλους εμάς στιγμές που θα θυμόμαστε για καιρό!
Την αρχή έκανε ο κιθαρίστας Κώστας Σαμπάνης -στη θέση του Κωστή Πυρένη εκτάκτως- με ροκ μουσικές, για να ζεστάνει τον κόσμο που συνέχισε να έρχεται. Η συνέχεια της βραδιάς δεν είναι εύκολο να περιγραφεί. Πρώτος ανεβαίνει ο Αλέξανδρος Μίχος τραγουδώντας μας τόσο δικά του κομμάτια από τον επερχόμενο δίσκο του “Χωρίς Παπούτσια” όσο και διασκευές, όπως το ιδιαίτερο “Θεός αν είναι”. Ο Αλέξανδρος σε παρασέρνει με τη μοναδική χροιά της φωνής του, σε εντυπωσιάζει με την έντονη και πληθωρική σκηνική του παρουσία και νομίζεις πως έχει αστείρευτη ενέργεια και μπορεί να είναι πάνω στη σκηνή για πάρα πολλές ώρες!
Ακολούθησε η γυναίκα της παρέας Αλεξάνδρα Κόνιακ με τα δικά της “Σε επιλέγω” και “Άνοιξε μου” δίνοντας μας μια μικρή γεύση από τον πρώτο της δίσκο που θα κυκλοφορήσει στις αρχές του χρόνου, για να συνεχίσει με το "Πιάσε με" και να μας κερδίσει με τις φωνητικές ικανότητές της. Τελευταίος αλλά όχι καταϊδρωμένος ήρθε ο Παρασκευάς Θεοδωράκης με το “Ο χορός των ξωτικών” το οποίο είναι δικό του, για να ακολουθήσει το διαχρονικό “Σιγά μην κλάψω” εκπλήσσοντας μας με τη φωνή και τη συνολική παρουσία του, ενώ κάτι μου λέει πως έχει ακόμα να δώσει πολλά στη μουσική!
Είχε φτάσει η στιγμή για να εμφανιστούν και οι τρεις μαζί στη σκηνή και αυτό έγινε με το τραγούδι “Της πικροδάφνης τον ανθό”, χαρίζοντας μια ξεχωριστή ερμηνευτική συνύπαρξη σε μια από τις καλύτερες στιγμές της βραδιάς. Η συνέχεια περιελάμβανε ένα ντουέτο από τα παλιά. Ήταν το αγαπημένο “Στη Ντισκοτέκ” διασκευασμένο έξυπνα από τον Παρασκευά και την Αλεξάνδρα, πετυχαίνοντας να μας ταξιδέψουν σε μια πιο ξέγνοιαστη εποχή για όλους, εκεί προς το τέλος της δεκαετίας του ‘90.
Έπειτα, η Αλεξάνδρα έμεινε μόνη της για να μας πει αγχωμένη, για πρώτη φορά το νέο της τραγούδι “Όταν δεν είμαι καλά”, ένα ιδιαίτερα ανεβαστικό κομμάτι που ξεχωρίζει για την όμορφη μελωδία του, για να έρθει ο Αλέξανδρος Μίχος με το “Μαγικό Χαλί” ν’ ανεβάσει κι άλλο τη διάθεση, κλείνοντας με αυτό το πρώτο μέρος του προγράμματος.
Μετά από ένα ολιγόλεπτο διάλειμμα ο τελευταίος επέστρεψε δυναμικά με το
“Killing in the Name Of” των Rage Against the Machine που έδωσε μια πιο άγρια πινελιά στο πρόγραμμα, κινούμενος παράλληλα συνέχεια πάνω στη σκηνή. Όσο περνούσε η ώρα αντί ο κόσμος να φεύγει γιατί είχε πάει αργά, συνέχιζε να έρχεται, ένα γεγονός που δεν το βλέπεις συχνά σε μουσικές σκηνές και ίσως αυτό να ήταν και η επιτυχία της συγκεκριμένης ομάδας με την οποία πραγματικά διασκέδαζες χωρίς να σκέφτεσαι τίποτε άλλο, παρά μόνο ποιο θα είναι το επόμενο τραγούδι που θ’ ακούσεις.Από το “Let me entertain you” μέχρι το “Ακούω την αγάπη” και όχι μόνο, οι μουσικές επιλογές των παιδιών ικανοποίησαν ακόμα και τον πιο απαιτητικό ακροατή. Μέσα από τις ανατρεπτικές εναλλαγές κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον όλων και το κέφι μας στα ύψη.
Η απίστευτη ενέργεια τους ξεσήκωσε τον κόσμο που δε σταμάτησε να τραγουδάει μαζί τους κλείνοντας με τον τρόπο αυτό έναν κύκλο εμφανίσεων που όσοι δεν είδαν σίγουρα έχασαν!
Τρεις άνθρωποι με αγάπη και μεράκι γι' αυτό που κάνουν έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους συνοδευόμενοι από εξαιρετικούς μουσικούς -προσωπικά τα πνευστά μου έκαναν τρομερή εντύπωση- για να περάσουμε καλά και να περιμένουμε με ανυπομονησία τα επόμενα μουσικά βήματά τους.
Παίζουν οι μουσικοί:
Κιθάρες, Φωνή: Κωστής Σαμπάνης/Κωστής Πυρένης
Πλήκτρα: Θωμάς Πυρομάλλης
Τύμπανα: Πάνος Σαρδέλης
Μπάσο: Βίκτωρας Κουλουμπής
Βιολί: Δημήτρης Καζάνης
Πνευστά: Χρήστος Σπηλιόπουλος
*Οι φωτογραφίες ανήκουν στο Μιχάλη Τσεσμετζή