Τι θα ακούσεις:
Blues-rock, Chicago blues, Mississippi delta blues
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
Όλα
Βαθμολογία:
10/10
Περίπου ένα χρόνο πριν, τα μέλη των Stones, μαζεύτηκαν στα British Grove Studio του Δυτικού Λονδίνου (ιδιοκτησίας Mark Knopfler), προκειμένου να γράψουν νέο υλικό. Για να «ζεσταθούν» λίγο και μέχρι να πάρουν φωτιά τα όργανα, είπαν να διασκευάσουν κάποια αγαπημένα blues κομμάτια του παρελθόντος. Η ιστορία γράφτηκε, μόλις μέσα σε 3 μέρες, στις 11, 14 και 15 Δεκεμβρίου του 2015 και καρπός της ιστορίας αυτής, είναι το νέο album της μπάντας, το "Blue & Lonesome".
H σχέση των Stones με τα blues είναι γνωστή σε όλους. Ενδεικτικά και μόνο ενδεικτικά, θα αναφερθώ στα όσα κατά καιρούς έχει δηλώσει ο μέγιστος Keith Richards για την επιρροή που του άσκησε ο Chuck Berry (by the way ο Chuck είναι ενενήντα χρονών και ετοιμάζει νέο album) αλλά και στη σύμπραξη των Mick Jagger, Keith Richards και Ronnie Wood με τον θρυλικό Muddy Waters, στο Checkerboard Lounge του Chicago το 1981 (όσοι δεν έχετε δει το εν λόγω live, αξίζει να το δείτε).
Στα προαναφερθέντα προσθέστε τη διηνεκή αγάπη όλων ανεξαιρέτως των μελών για τους blues θρύλους του παρελθόντος: οι Chuck Berry, Robert Johnson, Muddy Waters, Lefty Dizz και φυσικά ο Buddy Guy, είναι μόνο μερικοί από τους δεκάδες bluesmen, που γαλούχησαν τους Stones και τους οδήγησαν στο να πιάσουν τα όργανα. Εν αρχή ην τα blues επομένως. Στην υπερδεκαετή πορεία τους, σχεδόν όλα τα είδη μουσικής, εμφανίζονται στα album των Stones: disco, reggae, eighties rock, country (πολλή μα πάρα πολλή country), ακόμα και jazz ελέω Charlie Watts, αλλά ήταν πάντοτε τα blues αυτά που αποτελούσαν τον κυριότερο μουσικό καμβά σε όλες ανεξαιρέτως τις studio κυκλοφορίες τους.
Για να επανέλθω στο "Blue & Lonesome", να σημειώσω ότι επί της ουσίας αποτελεί ένα φόρο τιμής της μπάντας σε αυτούς που τους ώθησαν στο να μεγαλουργήσουν: δια στόματος Mick, «Όλα αυτά τα τραγούδια έχουν προγόνους. Αν και αποδίδουμε φόρο τιμής σε αυτούς θέλουμε να εξελίξουμε τα blues και να τα παρουσιάσουμε σε μια ολόκληρη νέα γενιά». Διασκεύασαν επομένως, με το δικό τους μοναδικό τρόπο, παλιά blues των Walter Jacobs, Chester Burnett, Samuel Maghett, Miles Grayson, Eddie Taylor, Otis Hicks, Jimmy Reed και φυσικά Willie Dixon. Το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό, αρκούντως σύγχρονο, αλλά και αρκετά παλαιομοδίτικο όπου χρειάζεται. Για παράδειγμα, η εισαγωγή του "Blue and Lonesome", θυμίζει αρκετά την αντίστοιχη εισαγωγή του "Harlem Shuffle" (από το δίσκο τους "Dirty Work" του 1986), ενώ η διασκευή τους στο "Little Rain", σε παραπέμπει ευθέως στο "A Bigger Bang" (2005). Ακόμα, η σύμπραξη του Θεού Eric Clapton (που εκείνες τις ημέρες βρισκόταν στα ίδια studio γράφοντας και αυτός νέο υλικό) στο "Everybody Knows About My Good Thing" θυμίζει όπως είναι φυσικό τα blues δια χειρός Clapton. Συμμετοχή του Clapton έχουμε και στο "I Can't Quit You Baby" (το γνωστό κομμάτι του Willie Dixon, που κάποτε είχε διασκευαστεί και από τους Led Zeppelin) το οποίο δίνει την εντύπωση ότι γράφτηκε πρώτη φορά φέτος.
Από την άλλη πλευρά, τα εναρκτήρια κομμάτια του δίσκου, "Just Your Fool" και "Commit a Crime", είναι κλασσικά Stones τραγούδια, που φλερτάρουν με τη δεκαετία του '70. Όσο για το "Hoo Doo Blues", θα μπορούσε να βρίσκεται στο "Let It Bleed" (1969).
Η παραγωγή του Don Was σε σύμπραξη με τους Glimmer Twins (Mick και Keith), είναι αυτή ακριβώς που χρειάζεται ένας blues δίσκος επί της ουσίας. Όλα τα μουσικά μέρη ακούγονται πεντακάθαρα, τα drums του Charlie εκεί που χρειάζεται χαϊδεύουν τα τραγούδια και εκεί που απαιτείται τα ωθούν προς τα εμπρός. Φυσικά η φωνή του Mick είναι, όπως ήταν πάντα εξάλλου, ξεχωριστή: και rock και blues και country.
Απολαύστε επομένως τα δώδεκα διαμάντια του "Blue & Lonesome" και ευχηθείτε στους Stones, 60 years and counting on.
Blues-rock, Chicago blues, Mississippi delta blues
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
Όλα
Βαθμολογία:
10/10
Περίπου ένα χρόνο πριν, τα μέλη των Stones, μαζεύτηκαν στα British Grove Studio του Δυτικού Λονδίνου (ιδιοκτησίας Mark Knopfler), προκειμένου να γράψουν νέο υλικό. Για να «ζεσταθούν» λίγο και μέχρι να πάρουν φωτιά τα όργανα, είπαν να διασκευάσουν κάποια αγαπημένα blues κομμάτια του παρελθόντος. Η ιστορία γράφτηκε, μόλις μέσα σε 3 μέρες, στις 11, 14 και 15 Δεκεμβρίου του 2015 και καρπός της ιστορίας αυτής, είναι το νέο album της μπάντας, το "Blue & Lonesome".
H σχέση των Stones με τα blues είναι γνωστή σε όλους. Ενδεικτικά και μόνο ενδεικτικά, θα αναφερθώ στα όσα κατά καιρούς έχει δηλώσει ο μέγιστος Keith Richards για την επιρροή που του άσκησε ο Chuck Berry (by the way ο Chuck είναι ενενήντα χρονών και ετοιμάζει νέο album) αλλά και στη σύμπραξη των Mick Jagger, Keith Richards και Ronnie Wood με τον θρυλικό Muddy Waters, στο Checkerboard Lounge του Chicago το 1981 (όσοι δεν έχετε δει το εν λόγω live, αξίζει να το δείτε).
Στα προαναφερθέντα προσθέστε τη διηνεκή αγάπη όλων ανεξαιρέτως των μελών για τους blues θρύλους του παρελθόντος: οι Chuck Berry, Robert Johnson, Muddy Waters, Lefty Dizz και φυσικά ο Buddy Guy, είναι μόνο μερικοί από τους δεκάδες bluesmen, που γαλούχησαν τους Stones και τους οδήγησαν στο να πιάσουν τα όργανα. Εν αρχή ην τα blues επομένως. Στην υπερδεκαετή πορεία τους, σχεδόν όλα τα είδη μουσικής, εμφανίζονται στα album των Stones: disco, reggae, eighties rock, country (πολλή μα πάρα πολλή country), ακόμα και jazz ελέω Charlie Watts, αλλά ήταν πάντοτε τα blues αυτά που αποτελούσαν τον κυριότερο μουσικό καμβά σε όλες ανεξαιρέτως τις studio κυκλοφορίες τους.
Για να επανέλθω στο "Blue & Lonesome", να σημειώσω ότι επί της ουσίας αποτελεί ένα φόρο τιμής της μπάντας σε αυτούς που τους ώθησαν στο να μεγαλουργήσουν: δια στόματος Mick, «Όλα αυτά τα τραγούδια έχουν προγόνους. Αν και αποδίδουμε φόρο τιμής σε αυτούς θέλουμε να εξελίξουμε τα blues και να τα παρουσιάσουμε σε μια ολόκληρη νέα γενιά». Διασκεύασαν επομένως, με το δικό τους μοναδικό τρόπο, παλιά blues των Walter Jacobs, Chester Burnett, Samuel Maghett, Miles Grayson, Eddie Taylor, Otis Hicks, Jimmy Reed και φυσικά Willie Dixon. Το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό, αρκούντως σύγχρονο, αλλά και αρκετά παλαιομοδίτικο όπου χρειάζεται. Για παράδειγμα, η εισαγωγή του "Blue and Lonesome", θυμίζει αρκετά την αντίστοιχη εισαγωγή του "Harlem Shuffle" (από το δίσκο τους "Dirty Work" του 1986), ενώ η διασκευή τους στο "Little Rain", σε παραπέμπει ευθέως στο "A Bigger Bang" (2005). Ακόμα, η σύμπραξη του Θεού Eric Clapton (που εκείνες τις ημέρες βρισκόταν στα ίδια studio γράφοντας και αυτός νέο υλικό) στο "Everybody Knows About My Good Thing" θυμίζει όπως είναι φυσικό τα blues δια χειρός Clapton. Συμμετοχή του Clapton έχουμε και στο "I Can't Quit You Baby" (το γνωστό κομμάτι του Willie Dixon, που κάποτε είχε διασκευαστεί και από τους Led Zeppelin) το οποίο δίνει την εντύπωση ότι γράφτηκε πρώτη φορά φέτος.
Από την άλλη πλευρά, τα εναρκτήρια κομμάτια του δίσκου, "Just Your Fool" και "Commit a Crime", είναι κλασσικά Stones τραγούδια, που φλερτάρουν με τη δεκαετία του '70. Όσο για το "Hoo Doo Blues", θα μπορούσε να βρίσκεται στο "Let It Bleed" (1969).
Η παραγωγή του Don Was σε σύμπραξη με τους Glimmer Twins (Mick και Keith), είναι αυτή ακριβώς που χρειάζεται ένας blues δίσκος επί της ουσίας. Όλα τα μουσικά μέρη ακούγονται πεντακάθαρα, τα drums του Charlie εκεί που χρειάζεται χαϊδεύουν τα τραγούδια και εκεί που απαιτείται τα ωθούν προς τα εμπρός. Φυσικά η φωνή του Mick είναι, όπως ήταν πάντα εξάλλου, ξεχωριστή: και rock και blues και country.
Απολαύστε επομένως τα δώδεκα διαμάντια του "Blue & Lonesome" και ευχηθείτε στους Stones, 60 years and counting on.
Σχετικό θέμα