Τι θα ακούσεις;
Σκληρή μουσική γεμάτη ενέργεια και φρεσκάδα
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις;
Cutting Edge, Dark City, Dehumanized
Βαθμολογία;
8/10
8/10
Εδώ έχουμε μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση. Οι Domination.Inc πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησαν την δεύτερη δισκογραφική τους προσπάθεια και την πρώτη τους επί της ουσίας με τον όνομα αυτό. Η προηγούμενη δουλεία με τίτλο "Infants Of Thrash" (με το απολαυστικό video clip του ομώνυμου τραγουδιού) κυκλοφόρησε το 2014 και παρά την ηλικία τους, το άκουσμά του δίσκου θυμίζει ένα συγκρότημα που δουλεύει σκληρά και όχι μια σχολική μπάντα που είναι στα πρώτα της βήματα. Φαίνεται να ξέρουν ακριβώς τι κάνουν και πώς να κινηθούν, ενώ έχουν ακούσει και μελετήσει τόνους σκληρής μουσικής (καλά, πότε προλάβανε;).
Εγώ τους γνώρισα μερικά χρόνια αργότερα, όταν συμμετείχαν στο Wacken metal battle του Wacken Open Air 2017. Ακόμα θυμάμαι αυτή την εμφάνισή τους. Η ενέργεια που έβγαζαν ήταν ικανή να σου πάρει το σκαλπ. Έπαιζαν και σε πολύ καλή θέση στο line up, κάτι που σίγουρα άνοιξε κάποιες πόρτες για την μετέπειτα πορεία τους. Στα χρόνια που μεσολάβησαν πραγματοποίησαν δύο μίνι ευρωπαϊκές περιοδείες και μερικές μεμονωμένες συναυλίες. Αργότερα άλλαξαν το όνομά τους προσθέτοντας το "inc" και ετοίμασαν την επόμενή τους δισκογραφική δουλειά που κυκλοφόρησε πριν από περίπου ένα μήνα από την γερμανική SPV. Με αυτή τη δουλειά που έχει τον τίτλο "Memoir 414" θα ασχοληθούμε σήμερα.
Ο ήχος των Domination.Inc χαρακτηρίζεται από θυμό, ένταση, οργή, γρήγορες ταχύτητες, έξυπνα και γεμάτα ενέργεια σόλο αλλά και υπεργκρουβάτα riff. Ο δίσκος ξεκινάει με το κομμάτι "Cutting Edge: ένα μικρό αλλά ατμοσφαιρικό intro για αρχή και στη συνέχεια μια έντονη thrash - death ατμόσφαιρα με hardcore αποχρώσεις. Ψηλές ταχύτητες, επιθετικά drums, ωραία και groovy riffs, ενώ τα γεμάτα ενέργεια φωνητικά του Θοδωρή μας δείχνουν ξεκάθαρα τι να περιμένουμε από το υπόλοιπο άλμπουμ.
Στο κομμάτι "Day VIII Deus`Ignorance" που ακολουθεί πέφτουν κάπως οι ταχύτητες, αλλά η ενέργεια και η σκοτεινή ατμόσφαιρα κυριαρχούν. Πρόκειται για το μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι του δίσκου, με πάνω από εννέα λεπτά. Ο τρόπος που παίζει τύμπανα ο Άγγελος Καρατζάς είναι επίσης ιδιαίτερος, ενώ τα μελωδικά σημεία σε συνδυασμό με τα πολύ σκληρά φωνητικά δημιουργούν μια πολύ ωραία μουσική κατάσταση. Κάπου εκεί στο 6ο λεπτό το οργανικό μέρος έφερε στην επιφάνεια και επιρροές από Megadeth. Ίσως είναι το πιο ιδιαίτερο κομμάτι του δίσκου, καθώς παρόλο που περιλαμβάνει αρκετά μέρη, καταφέρνει με επιτυχία να διατηρήσει τη συνοχή του.
"The Sickening"για τη συνέχεια. Πρόκειται για ένα ξεκάθαρα συναυλιακό κομμάτι, αφού είναι «σπιντάτο», συμπαγές και με ένα εξαιρετικό solo. Ακούγοντάς το, φαντάζομαι εύκολα την εικόνα του κόσμου να κάνει crowd surfing στα show τους.
Το "Dark City"που ακολουθεί κινείται σε πιο cool ταχύτητες, κάτι που δεν εμποδίζει τα φωνητικά να φτύνουν φωτιές και οργή. Η σκοτεινή ατμόσφαιρα διατηρείται, ενώ όσο κυλάει το κομμάτι γίνεται όλο και πιο επιθετικό με ένα κάπως progressive breakdown στη μέση, που λειτουργεί ως γέφυρα από το ένα μέρος του στο άλλο.
Στη συνέχεια έχουμε το "Dehumanized". Μελωδικό και ακραίο. Βαρβάτα riff και άγρια τύμπανα με μία Panter-oειδή διάθεση και ενέργεια που θα ζήλευαν πολλές μπάντες.
Το "Crux, Nux, Lux..." είναι ξεκάθαρα intro για το "The Eye". Ένα κομμάτι που θα μπορούσε άνετα να αποτελεί το εναρκτήριο κομμάτι για τα show της μπάντας, παρέα με την εισαγωγή του φυσικά. Τσαμπουκάς και αγριάδα κυριαρχούν. Ό,τι πρέπει δηλαδή για να κερδίσουν το κοινό από τα πρώτα κιόλας λεπτά.
To "The Culling" είναι το προτελευταίο κομμάτι του Memoir 414. Αρκετά κοντά στο εναρκτήριο "Cutting Edge" σε ό,τι αφορά τα riff και την ταχύτητα. Ίσως κάπως πιο μελωδικό, αλλά το ίδιο εκρηκτικό.
Προς μεγάλη μου έκπληξη, το άλμπουμ κλείνει με την διασκευή του "Love Me Forever" των Motörhead από τον δίσκο "1916". Και όταν λέω διασκευή, είναι διασκευή με όλη τη σημασία της λέξης - δεν είναι απλά μια επανεκτέλεση. Δίνει την αίσθηση ότι οι Domination Inc. έφεραν το κομμάτι στα μέτρα τους και το έκαναν να ακουστεί έτσι όπως θα ήταν αν το έγραφαν εκείνοι. Γενικά είμαι πολύ αντίθετος όταν ακούω διασκευές σε νέες κυκλοφορίες. Θα τολμήσω να πω όμως ότι η συγκεκριμένη δεν με χάλασε καθόλου. Αντιθέτως ήταν ίσως ένα καλό φινάλε για αυτή τη δουλειά χωρίς να φαντάζει ξένη με το υπόλοιπο track list.
Το "Memoir 414" είναι ένα πολύ καλό album που διαφοροποιείται από το «μια από τα ίδια» γιατί μόνο αυτό δεν είναι. Σίγουρα αποτελεί ολοκληρωμένη μουσική πρόταση και έχει όλη την φρεσκάδα του ήχου της εποχής. Το μόνο κακό είναι πως όσο περισσότερο μας «καλομαθαίνουν» σε τέτοιες κυκλοφορίες σαν αυτή, τόσο πιο απαιτητικοί και αυστηροί θα είμαστε μαζί τους στο μέλλον.
Σχετικό θέμα