Δεν είναι διάβαση... είναι σταυροδρόμι
Πάνε και οι White Stripes, το διέλυσαν το μαγαζί γωνία ο κύριος και η κυρία White. Θυμάμαι πόσα πράγματα ακούγονταν για τη σχέση τους όταν πρωτοβγήκαν, θυμάμαι που πολλοί αναρωτιόμασταν αν αυτοί ή οι Strokes θα είναι το πραγματικό μεγάλο γκρουπ... Ο καιρός βέβαια έδειξε ότι αυτοί ήταν συνεπείς με το κοινό τους και περίπου κάθε 2 χρόνια έδιναν και από ένα πολύ καλό άλμπουμ. Εμείς δεν τους είδαμε, δεν πήραμε τα λεφτά μας πίσω αλλά ΟΚ περασμένα ξεχασμένα. Ο Jack βέβαια έχει τις καβάτζες του. Και τους Raconteurs έχει και τους Dead Weather έχει και την Πέμπτη το πρωί άκουσα στο Γιαννούτσο – Βαμβακάρη το νέο single από το δίσκο του Danger Mouse - Two against one, με τα φωνητικά του Jack White. Έπαθα πλάκα. Νομίζω ότι αν δεν είναι το single του μήνα είναι σίγουρο αυτό της εβδομάδας... Πάντως η ανακοίνωση της εταιρείας είναι ξεκάθαρη... έχουν μπόλικο ανέκδοτο υλικό και σιγά μην το αφήσουν να πάει χαμένο.
"Έχω την αίσθηση ότι απόψε με πήδηξε ο διαιτητής!" Τζιμπρίλ Σισέ
Λάθος αίσθηση έχει για το αποτέλεσμα στο ματς κυπέλλου. Φαίνεται ήταν σβηστά τα φώτα και δεν είδε ούτε τον Μίτσελ ούτε τον Καρνέζη. Γιατί αν έτσι το ένιωσε τουλάχιστον να ξέρει που να κοιτάξει ο καλύτερος επιθετικός που παίζει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Και για να είμαστε και δίκαιοι εσωτερικό ήταν το πήδημα, αλλά αυτά συμβαίνουν.
ΠΑΟΚ; ΠΑΟΚ ρε παιδιά.
Άνθρωποι της τέχνης και των γραμμάτων εμείς οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού. Μα πόσο ηλίθιοι και παπάρες μπορεί να είναι κάποιοι; Μπήκαν και τα έσπασαν στην παράσταση ‘’Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ, μια ιστορία του Σταθμού Λαρίσης’’ στο θέατρο Τέχνης στην Πλάκα. Άκυροι... ευτυχώς που δεν χτύπησε κανείς και τώρα με τη διαφήμιση θα πάμε και μερικοί γαύροι να το δούμε έτσι για το γαμώτο!!!
Ξέρεις από Vespa;
Έβγαλε η Vespa όλα αυτά τα vespιδια που κυκλοφορούν στην πόλη και σου λένε στις δισκογραφικές ‘’ωραίο δεν θα ήταν να κάναμε και εμείς κάτι με Vespa;’’ ‘’Ναι απαντάει ο άλλος’’ Και μπαίνει ο art director και λέει ‘’θα το κάνω retro… μην είστε βλάχοι, δεν θα βάλουμε καμία καινούργια. Το χω αφήστε το πάνω μου’’. Και βγάλανε modα τον Πλούταρχο. Που το είδα; Στη Real News. Η αλήθεια είναι ότι ο άνθρωπος μια χαρά μπορεί να έχει Vespa αλλά αλήθεια είναι και το γεγονός ότι το στιλ των κομματιών του και το στιλ που έχει γενικότερα δεν είναι για αυτό που θέλουν να δείξουν. Πώς να το κάνουμε δηλαδή; Το ότι έβγαλε cd που τραγουδάει με τον Al Bano κομμάτι όπως το felicita δεν μου λέει απολύτως τίποτα.
Ωρα για διαφημίσεις.
To να πάρεις ένα τραγούδι για διαφήμιση και να του αλλάξεις τα φώτα στους στίχους είναι το μόνο εύκολο. Η Μαίρη Παναγιωταρα (Μια μέρα της Μαίρης) έχει τραβήξει τα πάνδεινα αλλά η κακομοίρα, με την ίδια ευκολία που ανεχόταν να κάνει τις δουλειές και να τρέχει δεξιά αριστερά, με την ίδια ευκολία ανέχεται και τι άθλιες διασκευές... Υπάρχουν όμως και καλές περιπτώσεις τέτοιου είδους διαφήμισης, όπως αυτή εδώ με το Que Sera Sera.
Η συναυλία του γέροντα...
Κοινές εμφανίσεις για Deep Purple – Παπακωνσταντίνου. Και να, μα την Παναγία, δεν έχω κανένα θέμα, αλλά βαριέμαι ρε παιδιά. Και με τρώει να κράξω αλλά δεν το κάνω γιατί σκέφτομαι την ιστορία και των δύο. Και με ψήνει να πω μια κουβέντα παραπάνω αλλά από την άλλη όπου παίξουν θα το τιγκάρουν το μέρος. Και άντε... όσοι πάτε καλά να περάσετε.
Sonik sounds
Συνεπές, χωρίς σκαμπανεβάσματα με ενδιαφέρουσα ύλη ή οπτική ακόμα και τις φορές που δεν με ενδιαφέρει το θέμα. Αφορμή όμως για αυτό το σχόλιο είναι το διπλό cd που έδωσε (Ιανουάριος – Φεβρουάριος 2011). 39 κομμάτια ή όπως το ονομάζουν οι ίδιοι Best indie & electro tracks of 2010. Το πρώτο μέρος ήταν σαφέστατα καλύτερο αλλά και αυτό του Φλεβάρη στέκεται σε υψηλό επίπεδο. Για να λέμε την αλήθεια το Sonik δίνει αρκετές φορές καλά CD (Believe in sound, Fresh English Sounds) αλλά τώρα ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.
Κάηκες έτσι και σε πετύχουν.
Φεύγει ο Τόρες από τη Λίβερπουλ για την Τσέλσι, με τον Αμπράμοβιτς να δίνει 58 μύρια και διάβαζα διάφορα άρθρα για το τι θα κάνει τώρα η Λίβερπουλ, πώς θα παίζει η Τσέλσι, κτλ. Ανάμεσα όμως σε όλα αυτά γραφόταν από διάφορους ότι έφυγε ο Τόρες και δεν του είπε κανείς από τους φίλους τη Λιβερπουλ τίποτα, δικαίωμα του είναι να κάνει ότι θέλει και όλα αυτά τα γνωστά που όλοι πιστεύουμε ή λέμε ότι πιστεύουμε ή πιστεύουμε όταν πρόκειται για παίχτες άλλων ομάδων. Η πλάκα όμως είναι ότι δεν πρόλαβε να περάσει μια μέρα και στα καπάκια οι οπαδοί της Λίβερπουλ έκαιγαν φανέλες του ποδοσφαιρστή... και μπορεί να συνθήματα στα αγγλικά γήπεδα να είναι επιπέδου πέμπτης δημοτικού (σκασίλα μου μεγάλη και δέκα παπαγάλοι), και μπορεί στο γήπεδο να μην μπορείς να σηκωθείς από το γήπεδο γιατί θα στην πουν, αλλά στα στενά της πόλης πέφτει αρκετό ξύλο. Μην ωραιοποιούμε τα πάντα λοιπόν. Δεν είναι άλλοθι αλλά δεν είμαστε οι μόνοι κάφροι σε αυτό τον κόσμο.
Σαββατοκύριακο άκουσα διάφορα αλλά με αφορμή τα cd των περιοδικών θυμήθηκα και αυτό του ΠΟΠ & ΡΟΚ με τίτλο Alternative Tunes που περιείχε Chills, Shudder to think, Cop Shoot Cop, Leather Nun, Low Pop Suicide, κτλ.
Άντε καλή μας εβδομάδα!
Πάνε και οι White Stripes, το διέλυσαν το μαγαζί γωνία ο κύριος και η κυρία White. Θυμάμαι πόσα πράγματα ακούγονταν για τη σχέση τους όταν πρωτοβγήκαν, θυμάμαι που πολλοί αναρωτιόμασταν αν αυτοί ή οι Strokes θα είναι το πραγματικό μεγάλο γκρουπ... Ο καιρός βέβαια έδειξε ότι αυτοί ήταν συνεπείς με το κοινό τους και περίπου κάθε 2 χρόνια έδιναν και από ένα πολύ καλό άλμπουμ. Εμείς δεν τους είδαμε, δεν πήραμε τα λεφτά μας πίσω αλλά ΟΚ περασμένα ξεχασμένα. Ο Jack βέβαια έχει τις καβάτζες του. Και τους Raconteurs έχει και τους Dead Weather έχει και την Πέμπτη το πρωί άκουσα στο Γιαννούτσο – Βαμβακάρη το νέο single από το δίσκο του Danger Mouse - Two against one, με τα φωνητικά του Jack White. Έπαθα πλάκα. Νομίζω ότι αν δεν είναι το single του μήνα είναι σίγουρο αυτό της εβδομάδας... Πάντως η ανακοίνωση της εταιρείας είναι ξεκάθαρη... έχουν μπόλικο ανέκδοτο υλικό και σιγά μην το αφήσουν να πάει χαμένο.
"Έχω την αίσθηση ότι απόψε με πήδηξε ο διαιτητής!" Τζιμπρίλ Σισέ
Λάθος αίσθηση έχει για το αποτέλεσμα στο ματς κυπέλλου. Φαίνεται ήταν σβηστά τα φώτα και δεν είδε ούτε τον Μίτσελ ούτε τον Καρνέζη. Γιατί αν έτσι το ένιωσε τουλάχιστον να ξέρει που να κοιτάξει ο καλύτερος επιθετικός που παίζει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Και για να είμαστε και δίκαιοι εσωτερικό ήταν το πήδημα, αλλά αυτά συμβαίνουν.
ΠΑΟΚ; ΠΑΟΚ ρε παιδιά.
Άνθρωποι της τέχνης και των γραμμάτων εμείς οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού. Μα πόσο ηλίθιοι και παπάρες μπορεί να είναι κάποιοι; Μπήκαν και τα έσπασαν στην παράσταση ‘’Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ, μια ιστορία του Σταθμού Λαρίσης’’ στο θέατρο Τέχνης στην Πλάκα. Άκυροι... ευτυχώς που δεν χτύπησε κανείς και τώρα με τη διαφήμιση θα πάμε και μερικοί γαύροι να το δούμε έτσι για το γαμώτο!!!
Ξέρεις από Vespa; Έβγαλε η Vespa όλα αυτά τα vespιδια που κυκλοφορούν στην πόλη και σου λένε στις δισκογραφικές ‘’ωραίο δεν θα ήταν να κάναμε και εμείς κάτι με Vespa;’’ ‘’Ναι απαντάει ο άλλος’’ Και μπαίνει ο art director και λέει ‘’θα το κάνω retro… μην είστε βλάχοι, δεν θα βάλουμε καμία καινούργια. Το χω αφήστε το πάνω μου’’. Και βγάλανε modα τον Πλούταρχο. Που το είδα; Στη Real News. Η αλήθεια είναι ότι ο άνθρωπος μια χαρά μπορεί να έχει Vespa αλλά αλήθεια είναι και το γεγονός ότι το στιλ των κομματιών του και το στιλ που έχει γενικότερα δεν είναι για αυτό που θέλουν να δείξουν. Πώς να το κάνουμε δηλαδή; Το ότι έβγαλε cd που τραγουδάει με τον Al Bano κομμάτι όπως το felicita δεν μου λέει απολύτως τίποτα.
Ωρα για διαφημίσεις.
To να πάρεις ένα τραγούδι για διαφήμιση και να του αλλάξεις τα φώτα στους στίχους είναι το μόνο εύκολο. Η Μαίρη Παναγιωταρα (Μια μέρα της Μαίρης) έχει τραβήξει τα πάνδεινα αλλά η κακομοίρα, με την ίδια ευκολία που ανεχόταν να κάνει τις δουλειές και να τρέχει δεξιά αριστερά, με την ίδια ευκολία ανέχεται και τι άθλιες διασκευές... Υπάρχουν όμως και καλές περιπτώσεις τέτοιου είδους διαφήμισης, όπως αυτή εδώ με το Que Sera Sera.
Η συναυλία του γέροντα...
Κοινές εμφανίσεις για Deep Purple – Παπακωνσταντίνου. Και να, μα την Παναγία, δεν έχω κανένα θέμα, αλλά βαριέμαι ρε παιδιά. Και με τρώει να κράξω αλλά δεν το κάνω γιατί σκέφτομαι την ιστορία και των δύο. Και με ψήνει να πω μια κουβέντα παραπάνω αλλά από την άλλη όπου παίξουν θα το τιγκάρουν το μέρος. Και άντε... όσοι πάτε καλά να περάσετε. Sonik sounds
Συνεπές, χωρίς σκαμπανεβάσματα με ενδιαφέρουσα ύλη ή οπτική ακόμα και τις φορές που δεν με ενδιαφέρει το θέμα. Αφορμή όμως για αυτό το σχόλιο είναι το διπλό cd που έδωσε (Ιανουάριος – Φεβρουάριος 2011). 39 κομμάτια ή όπως το ονομάζουν οι ίδιοι Best indie & electro tracks of 2010. Το πρώτο μέρος ήταν σαφέστατα καλύτερο αλλά και αυτό του Φλεβάρη στέκεται σε υψηλό επίπεδο. Για να λέμε την αλήθεια το Sonik δίνει αρκετές φορές καλά CD (Believe in sound, Fresh English Sounds) αλλά τώρα ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.
Κάηκες έτσι και σε πετύχουν.
Φεύγει ο Τόρες από τη Λίβερπουλ για την Τσέλσι, με τον Αμπράμοβιτς να δίνει 58 μύρια και διάβαζα διάφορα άρθρα για το τι θα κάνει τώρα η Λίβερπουλ, πώς θα παίζει η Τσέλσι, κτλ. Ανάμεσα όμως σε όλα αυτά γραφόταν από διάφορους ότι έφυγε ο Τόρες και δεν του είπε κανείς από τους φίλους τη Λιβερπουλ τίποτα, δικαίωμα του είναι να κάνει ότι θέλει και όλα αυτά τα γνωστά που όλοι πιστεύουμε ή λέμε ότι πιστεύουμε ή πιστεύουμε όταν πρόκειται για παίχτες άλλων ομάδων. Η πλάκα όμως είναι ότι δεν πρόλαβε να περάσει μια μέρα και στα καπάκια οι οπαδοί της Λίβερπουλ έκαιγαν φανέλες του ποδοσφαιρστή... και μπορεί να συνθήματα στα αγγλικά γήπεδα να είναι επιπέδου πέμπτης δημοτικού (σκασίλα μου μεγάλη και δέκα παπαγάλοι), και μπορεί στο γήπεδο να μην μπορείς να σηκωθείς από το γήπεδο γιατί θα στην πουν, αλλά στα στενά της πόλης πέφτει αρκετό ξύλο. Μην ωραιοποιούμε τα πάντα λοιπόν. Δεν είναι άλλοθι αλλά δεν είμαστε οι μόνοι κάφροι σε αυτό τον κόσμο.Σαββατοκύριακο άκουσα διάφορα αλλά με αφορμή τα cd των περιοδικών θυμήθηκα και αυτό του ΠΟΠ & ΡΟΚ με τίτλο Alternative Tunes που περιείχε Chills, Shudder to think, Cop Shoot Cop, Leather Nun, Low Pop Suicide, κτλ.
Άντε καλή μας εβδομάδα!