Τι θα ακούσεις:
jazz
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
"Hammock", "Ralph", "Dance With Me"
Βαθμολογία:
8/10
Το έχω ξαναγράψει: η jazz (αλλά και όχι μόνο η jazz), όποτε επιδιώκει να εντυπωσιάσει με τη δεξιοτεχνία της, υποβαθμίζοντας τη μελωδία ή τη «ζεστασιά», καταλήγει αφιλόξενη και αποκρουστική (τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά). Στους δίσκους του George Kontrafouris Trio δεν συμβαίνει αυτό. Έτσι και στο "The Passing" και αυτή τη φορά. Με πρόσφατη και ξεκάθαρη την εμπειρία της προηγούμενης δουλειάς του σπουδαίου μουσικού, ήμουν προετοιμασμένος. Και ψυχολογικά. Αντίθετα με την προηγούμενη φορά, αυτήν εδώ την περίμενα κιόλας.
Έβαλα το "The Passing" στο CD player ένα πρωί Κυριακής με συννεφιά. Προτού πατήσω play, φρόντισα να εξορίσω τηλέφωνα και υπολογιστές σε άλλο δωμάτιο του σπιτιού. Έφτιαξα ένα μεγάααααλο τσάι και πήρα θέση στον καναπέ μπροστά στην ανοιχτή μπαλκονόπορτα. Είχα στα χέρια μου το booklet και ξεκίνησα την ακρόαση/απόλαυση.
Βήμα - βήμα, νότα - νότα, παίξιμο το παίξιμο, άρχισα να χαμογελώ. Είχα μπροστά μου, λαμπερή, φιλόξενη, ξεχωριστή την jazz που μου αρέσει περισσότερο από όλες. Εκείνη που κατανοώ, εκείνη που θαυμάζω, εκείνη που ζηλεύω (καλοπροαίρετα), εκείνη που δε βαριέμαι και δε με κάνει να αφαιρούμαι κατά την ακρόαση. Στην ησυχία του πρωινού, ο Κοντραφούρης και η παρέα του είχαν κάνει και πάλι το θαύμα τους.
Αναζητείστε τον στο Spotify ή ακόμα καλύτερα αγοράστε τον (να δικαιωθεί έτσι και ο γοητευτικός ΔονΚιχωτισμός του Χρήστου Αλεξόπουλου και της Puzzlemusik). Στήστε ένα ωραίο σκηνικό στο σπίτι σας και αφεθείτε στην ακρόαση.
Υ.Γ. Αυτό το «δισκάρα ο καινούργιος του Κοντραφούρη» έχει γίνει ρεφρέν πια.
Σχετικό θέμα