Μπορεί τις προηγούμενες εβδομάδες στη μουσική επικαιρότητα να πρωτοστάτησε η κυκλοφορία του καινούργιου δίσκου του Θανάση Παπακωνσταντίνου, ο Μάρτης όμως είχε μουσικό ενδιαφέρον από αρκετές ακόμα σκοπιές. Οι Mechanimal έδωσαν τον πρώτο τους δίσκο με ελληνικό στίχο και η jazz σκηνή της χώρας συνεχίζει αμείωτα στον αναβρασμό που τη διέπει τα τελευταία χρόνια με ωραίες δουλειές όπως του Γιάννη Οικονομίδη ("Neverland") και του Γιάννη Παπαναστασίου ("Context").
Όμως, ο δίσκος που ξεχωρίζουμε για τον μήνα αυτό, είναι ο τρίτος του Πάνου Βλάχου, με τίτλο «Μαθήματα Ζωής».
Η αρχή έγινε με το ομώνυμο τραγούδι, στο οποίο, όπως και στα περισσότερα τραγούδια του δίσκου, οι στίχοι του Βλάχου κερδίζουν το ενδιαφέρον από τις πρώτες ακροάσεις. Αυτό οφείλεται τόσο στην εκφραστική και παράλληλα θεατρική ερμηνεία του, όσο και στους ίδιους τους στίχους, που αφορούν το παρόν και όταν καταπιάνονται με οικεία θέματα όπως ο έρωτας το κάνουν με τρόπο που ξεφεύγει από τις συνηθισμένες παγίδες που τακτικά μας παιδεύουν ως ακροατές. Ο Πάνος Βλάχος έχει προσέξει ιδιαίτερα το μουσικό σκέλος του δίσκου του κι αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον Κώστα Παρίσση, ο οποίος έχει γράψει τη μουσική σε μερικά - από τα καλύτερα - τραγούδια του δίσκου («Εντέλεια») και έχει αναλάβει συνολικά την ενορχήστρωση και τη μίξη.
Είναι μετρημένα τα έγχορδα με δοξάρι (βιολί, τσέλο), και ο μπαγλαμάς με το μαντολίνο βοηθούν διακριτικά στη δημιουργία του συνολικού ύφους. Ύφος που χωράει και τη γκάιντα με τη λύρα χωρίς να καταλήγει φλύαρο ή υπερβολικό. Προσθέστε τις «άνετες» ερμηνείες από τον Βλάχο σε δικές του ωραίες λέξεις, τη μικρή διάρκεια (περίπου 34') και έχετε έναν τουλάχιστον ενδιαφέροντα δίσκο και σίγουρα το πιο στιβαρό αποτύπωμα στη μέχρι τώρα μουσική πορεία του... ηθοποιού.
Ακούστε τον παρακάτω: