συνέντευξη: Uriah Heep

Οι Uriah Heep έρχονται για άλλη μια φορά στη χώρα μας και ο Δημήτρης Αντωνόπουλος βρήκε την ευκαιρία να μιλήσει με τον Mick Box για τις εμφανίσεις τους στην Ελλάδα κι όχι μόνο.
Διαβάστηκε φορες



Το ερχόμενο Σαββατο θα είναι στο Gagarin και την επόμενη μέρα στο Block33. Οι Uriah Heep έρχονται για άλλη μια φορά στη χώρα μας και ο Δημήτρης Αντωνόπουλος βρήκε την ευκαιρία να μιλήσει με τον Mick Box για τις εμφανίσεις τους στην Ελλάδα κι όχι μόνο.

Δημήτρης Αντωνόπουλος: Πρώτα απ 'όλα, είναι μεγάλη χαρά για μένα να μιλάω μαζί σου. Έχει περάσει πολύς καιρός από την τελευταία συνέντευξή σας στη ραδιοφωνική εκπομπή μου (Rock Zone/ Κανάλι 1 -90,4 FM). Επιστρέφετε στην Ελλάδα σύντομα! Πώς αισθάνεστε για αυτό, αλήθεια; Είστε έτοιμοι να ενθουσιάσετε πάλι τους θαυμαστές σας εδώ;

Mick Box:
Είμαστε πολύ χαρούμενοι που θα έρθουμε στην Ελλάδα. Έχουμε μια φανταστική σχέση με τους οπαδούς μας στην Ελλάδα και πάντα μας κάνουν απίστευτη υποδοχή. Σίγουρα αγαπούν τη ροκ μουσική, όσο αρέσει και σε μας να την παίζουμε.

ΔΑ: Έχετε μόλις κυκλοφορήσει ένα πολύ καλό νέο άλμπουμ. Πείτε μας γι 'αυτό. Τι ετοιμάζουν οι Uriah Heep μετά, ποιο είναι το επόμενο βήμα;

ΜΒ: Μόλις ολοκληρώσαμε την ηχογράφηση του νέου μας CD, που ονομάζεται "Into the Wild". Είναι ο φυσικός διάδοχος του "Wake The Sleeper". Υπάρχουν άφθονα ροκ τραγούδια υψηλής ενέργειας σε αυτό και φυσικά μια Heep ροκ μπαλάντα.

ΔΑ: Οι άνθρωποι που ακολουθούν την μπάντα όλα αυτά τα χρόνια, είναι βέβαιο ότι περιμένουν να ακούσουν τραγούδια από τις πρώτες μέρες της μπάντας επί σκηνής. Τι να περιμένουμε από εσάς σε λίγες μέρες στην Ελλάδα;

ΜΒ: Είναι πολύ νωρίς για να παίξουμε κάτι από το νέο cd. Θα κυκλοφορήσει μετά τις 15 Απριλίου στην Ευρώπη. Φυσικά, θα παίξουμε τις κλασικές επιτυχίες όπως τα «Easy Livin», «July Morning», «Gypsy» και «Lady in Black» και θα τα μιξάρουμε με τραγούδια από το τελευταίο στούντιο άλμπουμ μας «Wake The Sleeper».

ΔΑ: Μπορείς να μοιραστείς μαζί μας μερικές αναμνήσεις από την πρώτη φορά που ήρθατε στη χώρα μας; Θυμάσαι αυτή τη συναυλία αλήθεια;

ΜΒ: Θυμάμαι ότι ήρθαμε και παίξαμε σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου στην Αθήνα και είχε φτάσει σχεδόν η ώρα να βγούμε στη σκηνή, αλλά δεν υπήρχε σχεδόν κανείς στο γήπεδο. Όταν βγήκαμε στη σκηνή, ακούσαμε κάποιες πολύ δυνατές εκρήξεις και οι θαυμαστές μας μπήκαν απότομα από τις θύρες του σταδίου χωρίς να έχουν εισιτήρια. Φαινόταν πολύ οργανωμένη η συναυλία και ο διοργανωτής ήταν απελπιστικά δυσαρεστημένος, καθώς πολλοί άνθρωποι δεν είχαν αγοράσει εισιτήρια. Αλλά τουλάχιστον είχαμε καλό ροκ κοινό εκείνο το βράδυ.

ΔΑ: Γιατί νομίζεις ότι οι μπάντες όπως οι Uriah Heep, σε μια εποχή που όλα κινούνται γρήγορα, στο διαδίκτυο κλπ., διατηρούν πάντα ένα πιστό ακροατήριο που ακολουθεί το συγκρότημα παντού; Αλήθεια ποιο είναι το μυστικό;

ΜΒ: Νομίζω ότι έχουμε πολλά καλά τραγούδια που αντέχουν στο πέρασμα του χρόνου. Τραγούδια που αρέσουν  στον κόσμο να τα ακούει ζωντανά στη σκηνή. Συν το γεγονός ότι κυκλοφορούμε νέο υλικό. Για να είμαι ειλικρινής, το διαδίκτυο μας βοηθά να έχουμε άμεση επαφή με τους θαυμαστές μας, που είναι τέλειο και μας βοηθάει. Επίσης, ευτυχώς, όλα αυτά τα χρόνια έχουμε χτίσει μια καλή φήμη για τα live μας.

ΔΑ: Μπορείς να μου πεις κάποιες λεπτομέρειες, κάποιες αναμνήσεις ίσως, σχετικά με ένα τραγούδι που αγαπώ πραγματικά; Μιλώ για το «Sympathy».

ΜΒ: Το «Sympathy» γράφτηκε από τον Ken Hensley, πρώην keyboard player μας. Θα έπρεπε να ρωτήσεις εκείνον. Ήταν ένα πραγματικά σπουδαίο τραγούδι στην Αρμενία, αρκετά αστείο.

ΔΑ: Υπάρχουν καλλιτέχνες/ συγκροτήματα που αισθάνεσαι ότι ξεχωρίζουν σήμερα; Υπάρχουν νέα πράγματα που έχεις ξεχωρίσει;

ΜΒ: Υπάρχουν πολύ λίγα πράγματα που μου αρέσουν πραγματικά. Υπάρχουν κάποια κομμάτια που παρατηρώ κατά καιρούς, αλλά τίποτα δεν κρατά. Τα πράγματα κινούνται τόσο γρήγορα και ζούμε στην εποχή της μιας χρήσης. Έχουμε κάτι εδώ σήμερα και αύριο τελειώνει. Αισθάνομαι ότι υπάρχουν πολύ λίγα πράγματα, με καμία ουσία.

ΔΑ: Και για το τέλος. Ας υποθέσουμε ότι βρισκόμαστε σε μια μηχανή του χρόνου που μπορεί να μας πάει πίσω στο παρελθόν για μία μόνο ώρα. Πού θα ήθελες να πας και γιατί;

ΜΒ: Θα ήθελα να είμαι με τη μητέρα μου και πάλι. Πέθανε όταν ήμασταν στη Μόσχα, στη Ρωσία, το Δεκέμβριο του 1987, όταν ήμασταν η πρώτη δυτική ροκ μπάντα στην ΕΣΣΔ. Θα ήταν εξαιρετικά υπερήφανη.

Σε ευχαριστώ πολύ,
Δημήτρης Αντωνόπουλος

Διαβάστε ακόμα