Γεια σας, είμαι ο James Lowe από τους Electric Prunes.Την περασμένη βδομάδα έπρεπε να πω αντίο στον συνεργάτη μου στην μπάντα, στα τραγούδια και φίλο μου, τον Mark Tulin. Το να πω ότι ο Mark ήταν νευρικό πνεύμα δεν θα σήμαινε κάτι. Παρακάτω είναι μια εικόνα του Mark αφού όλος ο εξοπλισμός μας δεν κατάφερε να φτάσει στο αεροδρόμιο της Μαδρίτης τον Δεκέμβρη του 2006 για μια συναυλία στο Leon, στην Ισπανία. Μην φοβάστε στην πραγματικότητα δεν πεθαίνουμε ποτέ.
REUNIONS:Όπως κάθομαι σωριασμένος στο πάτωμα του αεροδρομίου της Μαδρίτης, το μόνο που ακούω είναι τον άδειο διάδρομο μεταφοράς αποσκευών να κάνει κύκλους. Μια σκισμένη τσάντα μόνη της πηγαίνει γύρω-γύρω. Κανείς δεν την παραλαμβάνει.
Ο εξοπλισμός σας θα είναι εδώ στις 4:00, μου είπαν. Φυσικά τα πετάλια μας, οι κιθάρες μας, το μπάσο, και τα ρούχα που θα φορούσαμε στο live ταξίδευαν όλο τον Ατλαντικό ψάχνοντας εμάς. Δεν μπορούσα να το πιστέψω!
Γιατί μπαίνω σε αυτή την διαδικασία; Έχω μια τόσο εύκολη ζωή όταν αποφεύγω τα αεροδρόμια. Α ναι, η μουσική και το Purple Weekend στο Leon.
Κοιτούσα κάτι φωτογραφίες, φαινόμασταν όπως έπρεπε, δεν σκέφτηκα ποτέ ότι θα ήταν ο επιτάφιος μου και θα πνιγόμουν σε μια θάλασσα χαμένων ονείρων.
Η μουσική ήταν πάντα η μούσα μας. Γνωρίζοντας από την αρχή ότι δεν μπορείς να γράψεις τραγούδια όταν δεν μπορείς να τα προλάβεις αλλά τουλάχιστον πρέπει να προσπαθήσεις. Αν μας τσαντίσεις γράφουμε ένα κομμάτι για αυτό, αν μας απογοητεύσεις γράφουμε ένα τραγούδι για αυτό. Πες μας ένα όμορφο αστείο και το επόμενο πράγμα που συμβαίνει είναι ένα τραγούδι. Τι θεραπεία!
"απείλησε με, αρρωσταίνεις την μάνα μου, θα αλλάξεις γνώμη γρήγορα. Τίποτα δεν είναι ιερό. Ακόμα και οι μανάδες μας! Αυτή είναι η ευκαιρία που πρέπει να αρπάξεις όταν παίζεις στην μεγάλη σκηνή του garage. Να τα διαλύσεις όλα.Περίμενε!
Βόλτα στο παρελθόν; Γιατί να γράφεις νέα πράγματα; Οι παλιές σκέψεις πουλάνε! Οι νέες σκέψεις μπορεί να προσβάλουν τις αισθήσεις των ψυχαναγκαστικών και των δυσαρεστημένων σπιτόγατων με κούρεμα Beatle που ξέρουν όλα τα ακόρντα.
Διάολε, ούτε εγώ δεν ξέρω όλα τα ακόρντα. Γιατί να μην συνεχίζεις να παίζεις τα ίδια παλιά πράγματα; Βαρετό. Αν δεν κάνεις κάτι καινούριο οι άνθρωποι θα σε γουστάρουν για το παρελθόν και θα νομίζουν ότι είσαι κουλ.Χαζό.
Δεν θέλουν να ακούσουν πως ήταν; Πώς είναι; Πώς θα μπορούσε να είναι;
Τα τραγούδια οδηγούσαν την γενιά μας στην δράση. Ήταν ύμνοι που έκανε τους ανθρώπους να ανταπεξέλθουν σε κοινωνικά ζητήματα. Ήταν ιστορίες, μικρές παραβολές. Έκαναν τους ανθρώπους να οραματιστούν το μέλλον ή να γελάσουν με το παρελθόν. Μοιάζει να έχουμε χάσει την αίσθηση ότι ανήκουμε σε κάτι σπουδαιότερο. Τα πάντα μας λένε ότι είμαστε σπουδαίοι, όλο τον καιρό. Πως νικάς την άχαρη ζωή; Αγοράζεις ένα νέο SUV;
Παρασύρθηκα σε αυτό το live πράγμα με τις φωνές ότι οι άνθρωποι θα είχαν ενδιαφέρον να μας ακούσουν να παίξουμε μια ακόμη φορά. Σε κάποιες περιπτώσεις μερικές θαρραλέες ψυχές ρίσκαραν την νύχτα να ξαναζήσουν την μνήμη της μιας φαντασίωσης του 1967. Αλλά έχω την αίσθηση ότι οι περισσότεροι είναι ευχαριστημένοι να την αφήσουν να πεθάνει σαν μια ανάμνηση του παρελθόντος. Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη αν σκεφτείς ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έπρεπε να παρατήσουν τα όνειρά τους και τα σχέδιά τους πολύ γρήγορα και να κάνουν ένα είδος συνεισφοράς στο status quo.Αυτό είναι μια γλοιώδης λούμπα που δεν μπορείς να εμπιστευτείς τους promoters ή ακόμα και τα μέλη της μπάντας σου αφού ξαναγράφουν ιστορία σε μια αρπαχτή σε ένα μέρος για τον εαυτό τους.
Ξαφνικά ο παθητικός τύπος που δεν θα έμπαινε στον κόπο να μάθει τα τραγούδια ή έπρεπε να υποστηριχτεί από τους άλλους για να παίξει στους δίσκους είναι Ο λόγος που είστε μαζί ή πετυχημένοι, πολύ παράξενο.
Αν μπορείς να το διαχειριστείς, είναι σαν να παίρνεις τον πόνο και να τον μετατρέπεις σε κάτι σταδιακά πετυχημένο. Οι αθλητές το κάνουν αυτό με νέα τρικ. Παίζει η πιθανότητα σε κάθε κίνηση μέχρι που κάποιος τελικά τα καταφέρνει. Τότε ο πήχης ανεβαίνει και το νέο πλήρωμα έρχεται.
http://www.electricprunes.net