Πρωτότυπος τίτλος: À l'Abordage (2020)
Αγγλικός τίτλος: All Hands on Deck
Ελληνικός τίτλος: Πρόσω ολοταχώς
Σκηνοθεσία: Guillaume Brac
Πρωταγωνιστούν: Éric Nantchouang, Salif Cissé, Édouard Sulpice και Asma Messaoudene
Προβάλλεται στη θεματική "Bold Youth" στο πλαίσιο του 12ου My French Film Festival, που διεξάγεται online από 14 Ιανουαρίου έως 14 Φεβρουαρίου 2022. Είναι διαθέσιμο με ελληνικούς υπότιτλους στο Cinobo, μαζί με όλες τις ταινίες της διοργάνωσης.
Ξεχωρίζει για: τους καθ' όλα ανθρώπινους χαρακτήρες
Σταθείτε αν: πιστεύετε στη δύναμη του κεραυνοβόλου έρωτα
Προσπεράστε αν: περιμένετε με ανυπομονησία τη συνέχεια του "Hangover" ή του ελληνικού κακέκτυπου ονόματι "The Bachelor" (ανατρίχιασα και μόνο στη σκέψη)
Σε μια αυγουστιάτικη εκδήλωση σάλσα στις όχθες του Σηκουάνα ο Φελίξ γνωρίζει την Αλμά. Αφού περάσουν μαζί το βράδυ, η Αλμά φεύγει βιαστικά για να συναντήσει την οικογένειά της για διακοπές στη νότια Γαλλία. Ο ερωτοχτυπημένος Φελίξ αποφασίζει να τα παίξει όλα για όλα και ετοιμάζεται να την αναζητήσει. Παρέα με τον κολλητό του, Σερίφ, βρίσκουν τον Εντουάρ, έναν διαθέσιμο οδηγό μέσω carpooling και ξεκινούν. Όμως το ταξίδι δεν εξελίσσεται όπως θα ήθελαν.
Το road trip –και δη το road trip σε τριάδα– αποτελεί διαχρονικά μία από τις πιο αποτελεσματικές κινηματογραφικές μεθόδους για να γνωρίσουμε πολύπλευρα τους χαρακτήρες. Εν προκειμένω, προστίθεται η ραστώνη των καλοκαιρινών διακοπών και προκύπτει ένα ονειρικό μείγμα. Τα τρία αγόρια της ιστορίας βρίσκονται μακριά από την πόλη τους. Παρότι μονάχα ο Φελίξ έχει έναν προφανή στόχο, όλοι τους θα βρουν κάτι σε αυτή τη διαδρομή ή έστω θα έχουν μια ευκαιρία· μια υπέροχη ευκαιρία να γνωρίσουν τον εαυτό τους, να ερωτευτούν, να δουν τα όνειρά τους να γκρεμίζονται, να ανοιχτούν, να κάνουν φιλίες, έστω κι αν οι φιλίες του καλοκαιριού μοιάζουν αρκετά με τις αγάπες τις καλοκαιρινές.
Το «Πρόσω Ολοταχώς» δηλώνει την επιθυμία να κινηθείς μπροστά, να ξεχάσεις ή να αντιπαλέψεις τους φόβους σου και να ζήσεις με τον χρόνο ως σύμμαχο. Ο Φελίξ βιώνει αυτό το υπέροχο συναίσθημα του ξαφνικού έρωτα, ικανό να σε μεταμορφώσει, να σε κάνει ρομαντικό, ριψοκίνδυνο και αφελή, ονειροπόλο και παρτάκια. Ο Σερίφ υποστηρίζει τον φίλο του με ανιδιοτέλεια και κατανόηση. Ο Εντουάρ είναι η πιο αταίριαστη προσθήκη στην παρέα, όχι τόσο επειδή είναι λευκός, αλλά κυρίως επειδή βρίσκεται σε καλύτερη οικονομική κατάσταση (άρα μάλλον επειδή είναι λευκός...). Για την Αλμά και τις υπόλοιπες κοπέλες που θα γνωρίσουμε στη διαδρομή δε θα μάθουμε πολλά. Για τα τρία αγόρια όμως θα τα μάθουμε όλα.
Τα νέα παιδιά ζουν με το αίσθημα και με το ένστικτο. Θα κάνουν λάθη, θα πάθουν, θα μάθουν. Θα έχουν ιστορίες για να διηγούνται στο μέλλον, αλλά κυρίως έχουν στο παρόν ιστορίες για να ζουν. Η ταινία αποτελεί μια διεισδυτική ματιά στην πιο επιδραστική ηλικία, στη μετάβαση από το προστατευμένο –όσο είναι για τον καθένα και την καθεμία– οικογενειακό περιβάλλον προς την ενήλικη ζωή, την ανεξαρτησία και την υπευθυνότητα. Ταυτόχρονα, φέρνει σε επαφή δύο κόσμους που βιώνουν διαφορετικά αυτή τη μετάβαση. Γιατί αλλιώς περνά αυτά τα χρόνια κάποι@ που παρτάρει ολημερίς και ολονυχτίς κι αλλιώς κάποι@ που πρέπει να δουλεύει για να πληρώνει τους λογαριασμούς.
Χωρίς να δίνεται η αίσθηση ερασιτεχνισμού και πειραματικής κινηματογράφησης, οι καταστάσεις διαπνέονται από έναν οικείο ρεαλισμό και οι αντιδράσεις από έναν αυθορμητισμό. Αν έχετε βιώσει παρόμοιες καταστάσεις, σίγουρα θα ταυτιστείτε.
Το «Πρόσω Ολοταχώς» δεν είναι μια αντρική buddy comedy· δεν είναι καν μια γαλλική εκδοχή του (σχεδόν κλασικού πλέον) "Road Trip", του (παραδόξως συμπαθητικού) "The Inbetweeners Movie" ή του (αφοπλιστικά ξεκαρδιστικού) "Superbad". Οι πιο σινεφίλ θα διαβάσετε –και ενδεχομένως θα εντοπίσετε– αναφορές στο σινεμά του Eric Rohmer (κυρίως για την «Πωλίν Στην Πλαζ» και «Το Γόνατο Της Κλαίρης»). Ωστόσο, ο Guillaume Brac δεν ενδιαφέρεται τόσο για τη φιλοσοφική θεώρηση του έρωτα και της ενηλικίωσης, παρόλο που η ταινία του είναι βαθιά ανθρώπινη. Φτιάχνει πολυδιάστατους ήρωες, θέτει τους βασικούς κανόνες και τους αφήνει ελεύθερους να κινηθούν, να ζήσουν, να αλλάξουν. Και προσφέρει σε όλ@ ανεξαιρέτως ένα φινάλε λυτρωτικό.
Είναι μια από αυτές τις γλυκές ταινίες που μπορούν να κάνουν την καρδιά σου να πεταρίσει κι ας τη βλέπεις μέσα στην καρδιά του χειμώνα, τόσο μα τόσο μακριά από ακρογιαλιές και αστέρια.