Playgrounded - The Death Of Death
Οι Playgrounded κινούμενοι ανάμεσα σε Ελλάδα και Ολλανδία δεν είναι (ακριβώς) το progressive metal που έχεις συνηθίσει, τουλάχιστον όχι σε αυτό τον δίσκο. Στη δεύτερη ολοκληρωμένη δισκογραφική τους δουλειά, ταξιδεύουν ανάμεσα στις εκρηκτικές περιπλανήσεις του progressive metal και στις αργές, «βαριές», ατμοσφαιρικές διαδρομές του post metal και με τη συνδρομή έντονων ηλεκτρονικών στοιχείων δημιουργούν ένα ελκυστικό αποτέλεσμα ακόμα και για ακροατές και ακροάτριες που δεν έχουν εξοικείωση με τον metal ήχο.
[Άρης Γάρος]
Kiwi Jr - Chopper
Οι εκ του Καναδά ορμώμενοι Kiwi Jr παραδίδουν στο κοινό ένα συνεπέστατο indie pop άλμπουμ, το οποίο ακούγεται εξαιρετικά ευχάριστα σε όλη του διάρκεια. Εδώ συνυπάρχουν αρμονικά funky μελωδίες αλλά και πιο μελαγχολικές, ενώ οι στίχοι των Kiwi Jr είναι παιχνιδιάρικοι και αρκετές φορές καυστικοί.
[Άρης Γάρος]
Metaman - Ματαίωση
Συνεχίζοντας από εκεί που σταμάτησε στο ντεμπούτο “Irina” (2020), ο Metaman εξαπολύει τις νυχτερινές του «ματαιώσεις», σε ένα άλμπουμ λίγο πιο σκληρό, πιο πολυσύνθετο κι αρκετά πιο πολυσυμμετοχικό. Στα φωνητικά βρίσκουμε τους Pan Pan, Vassilina, Ζωρζ Πιλαλί, Α. Επίθετη, Φωνοπτικόν και Sam Albatros, που χάνονται κι αυτοί σε μια σκοτεινή ατμόσφαιρα, πριν μας κάνουν να χαθούμε κι εμείς. Δύσκολο στο άκουσμά του, θέλει ειδική μεταχείριση και κυρίως τη δική του στιγμή της ημέρας νύχτας για να μη «ματαιωθεί». Κι αυτό είναι το στοίχημα, για ένα άλμπουμ που αξίζει να ακουστεί.
[Δημήτρης Καμπούρης]
Κωνσταντίνος Μητρόπουλος, Νίκος Σιδηροκαστρίτης - Instinct
Μια νέα συνάντηση, στη ζωή και στη δισκογραφία, παρουσιάζεται εδώ. Το ντουέτο αυτό στις συνθέσεις του συνήθως αφήνει αρκετό χώρο ανάμεσα στα χτυπήματα, είτε χορδών είτε μεμβράνης, μακραίνοντας σε διάρκεια (54’) καθώς προσεγγίζει σύγχρονα jazz μονοπάτια από ambient σκοπιά. Η λιτότητα που φέρει το «ένστικτό» τους είναι όμορφη, άλλοτε σαγηνευτική και ανά σημεία νωχελική. Ο συνδυασμός αυτός οδηγεί σε ευχάριστες, ξεκούραστες ακροάσεις, λίγα όμως είναι τα μέρη που θα συναρπάσουν.
[Δημήτρης Όρλης]
Desert Monks - Sympan
Τέσσερα χρόνια μετά το ντεμπούτο τους, οι Desert Monks επιστρέφουν με τη νεα τους δισκογραφική δουλειά και επεκτείνουν το μουσικό τους σύμπαν με μια σειρά καλύτερων τραγουδιών, με καλύτερη παραγωγή και ακόμα πιο πιασαρικες μελωδίες (“Vagabonds”). Εναλλακτικό rock - από τα τέλη ‘90s με αρχές ‘00s η αναφορά - είναι η βάση των περισσότερων συνθέσεων, αφήνοντας το καλύτερο για το τέλος (“Ten Years Ago”).
[Χάρης Πολονύφης]