Απόγευμα Τετάρτης 11 Μαΐου, ωρα 20:00. Είμαστε έξω από το Fuzz και περιμένουμε να μπούμε μέσα για να γίνουμε μάρτυρες, όπως θα διαπιστώσετε και παρακάτω ενός μεγαλειώδους live. Ο κόσμος ήταν σχετικά λίγος (φανταστείτε ότι ο εξώστης δεν άνοιξε), αλλά και κάτω ήμασταν άνετα και δεν υπήρχε πρόβλημα να παρακολουθήσει κάνεις από οποιοδήποτε σημείο την συναυλία. Μπορεί, όμως να ήταν λίγος ο κόσμος αλλά όσοι βρεθήκαμε εκεί ξέραμε τι θέλαμε να ακούσουμε και να δούμε.
Την συναυλία άνοιξαν γύρω στις 20:40 οι Crow7. Ποιοι είναι αυτοί οι κύριοι θα μου πείτε; Καλή ερώτηση! Ούτε εγώ τους γνώριζα πριν! Όμως, αυτό που είδα και άκουσα με άφησε ικανοποιημένο σε πολύ μεγάλο βαθμό, όπως και ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι του κόσμου για να μην πω όλο. Οι Crow7 (τετραμελής μπάντα από Γερμανία) ήταν μια πραγματική αποκάλυψη. Ωραίοι μουσικά, κινούμενοι σε power/heavy ρυθμούς, αλλά και σε φάση πρώιμων Europe (ακούστε τον πρώτο δίσκο των Europe και θα καταλάβετε) με μπόλικη ενέργεια και τρελή διάθεση.
Αυτή τη διάθεση λοιπόν, οι Crow7 την πέρασαν στον κόσμο που κακά τα ψέματα είχε μικρή ή μηδαμινή γνώμη γι’αυτούς. Αποτέλεσμα: πέρασε μια ωρα πάρα πολύ ευχάριστα, ακούγοντας ωραία κομματια, κάνοντας χαβαλέ (πέταγαν μπλουζάκια του συγκροτήματος στο κοινό, μέχρι και στρινγκάκια με metal λογότυπα!!!) και στο τέλος βγήκαν ο δεύτερος κιθαρίστας και ο μπασίστας των Haggard για να κοπανηθούν μαζί τους επί σκηνής. Αξίζει να τους ακούσετε περά από το χαβαλέ και την πλάκα. Έχουν δυο κυκλοφορίες στο ενεργητικό τους (2006 The Picture, 2010 Light in my dungeon).
21:45 έχει αρχίσει να στήνεται η σκηνή για να υποδεθεί την 12μελη ορχήστρα των Haggard. Μιλώ για ορχήστρα, και όχι απλά για μια μπάντα γιατί αποτελείται από 2 κιθάρες, 1 μπάσο, κρουστά, πιάνο – πλήκτρα, 3 βιολιά, 1 βιολοντσέλο, 1 φλάουτο, 1 όμποε και μια σοπράνο. Νομίζω πως φτάνουν! Η ωρα είναι περίπου 22:00 και ένα ένα μέλος της ορχήστρας βγαίνει για να πάρει τη θέση του επί σκηνής, με τελευταίο τον Asis Nasseri κιθαρίστα/τραγουδιστή και εγκέφαλο των Haggard. Αφού καταχειροκροτήθηκαν ο Asis μας είπε πως για λίγο θα τσεκάρουν ο καθένας ξεχωριστά τα κανάλια του ήχου για τα όργανα και θα είναι έτοιμοι για το κονσέρτο.
Έτσι και εγινε. “In the King’s Hall”, και το ταξίδι στους κόσμους του Μεσαίωνα, της Αναγέννησης αλλά και του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών και των μύθων ξεκίνησε.
Οι Haggard, έδιναν ρεσιτάλ και όχι απλά ένα live. Κάθε φορά που ο Fiffi Fuhrmann είχε σόλο φωνητικά γινόταν απόλυτη ησυχία και στο τέλος τρελό χειροκρότημα. Τα κομματια που ακούγαμε ήταν όλα ένα κι ένα και επιπρόσθετα άψογα εκτελεσμένα. Φοβερή κίνηση της ορχήστρας πάνω στη σκηνή κυρίως από Fiffi Fuhrmann και τον Claudio (κιθαρα).
Όλα εξελίσσονταν τέλεια, μαγευτικά, ιδανικά. Και εδώ έρχεται η πρώτη έκπληξη της βραδιάς. Ξεκινά η εκτελεση το “Herr Mannelig” (ερμηνεύει μόνο η Sussane) με όλη την ορχήστρα επί σκηνής εκτός από το μπάσο και τις δυο κιθάρες. Οι τρεις τους βγήκαν και έπαιξαν μέσα στο κοινό! Ήταν κάτω μαζί μας (ο Claudio συγκεκριμένα ήταν δίπλα μου). ΑΠΟΛΑΥΣΗ!
Κομματάρες όπως τα Eppur Si Muove, Per Aspera Ad Astra, Heavenly Damnation, The Final Victory (για να τραγουδήσουμε μαζί τους), In A Fullmoon Procession, Tales Of Ithiria, The Sleeping Child, Upon Fallen Autumn Leaves, The Day As Heaven Wept, Origin Of A Crystal Soul, Awakening The Centuries, In A Pale Moon’s Shadow τιμήθηκαν και με το παραπάνω. Και όλοι μας από κάτω να γεμίζουμε από αυτό που βλέπαμε και ακούγαμε. Στο τέλος του Final Victory μας έπαιξαν και την εισαγωγή του South Of Heaven των ‘’θεών’’ Slayer.
Πριν το encore τους, ο Asis μας ανακοίνωσε ότι ετοιμάζονται να μπουν στο studio για την ηχογράφηση του νέου τους cd που αυτή τη φορά θα έχει θεματολογία από τα παραμύθια των αδελφών Grimm και σκέπτεται να το ονομάσει απλά Grimm. Πραγματικά, ανυπομονούμε να το ακούσουμε.
Περνώντας πάλι στο συναυλιακό μέρος o Asis βγήκε με ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα και φώναζε ένα, ένα τα μέη της μπάντας για παρουσίαση προσφέροντας του και ένα τριαντάφυλλο. Ευχαρίστησε θερμά τους Crow7 καθώς και όλα τα μέλη της αποστολής (τεχνικούς, ηχολήπτες κλπ). Ακούσαμε τα: Lost ( Robin’s Song) , The Observer.
Πέρασαν σχεδόν δυόμιση ώρες!!! Δυόμιση ώρες απίστευτης μουσικής. Οι Haggard αγκαλιασμένοι με βαθιά υπόκλιση μας ευχαρίστησαν και μας αποχαιρέτησαν. Τους χειροκροτήσαμε θερμά. Ο Asis μάλιστα, είπε πως όποιος θέλει μπορεί να παραμείνει από το κοινό για να υπογράψουν αυτόγραφα και να γνωριστούν με τα μέλη.
Δεν αναφέρθηκα καθόλου στο θέμα του ήχου. Ο ήχος ήταν από αρκετά κάλος ως πολύ κάλος. Όμως, για σκεφτείτε μια τέτοια ορχήστρα να έπαιζε καποια φορά στη χωρά μας σε ένα ανοιχτό θέατρο; ‘Η για παράδειγμα στο Κάστρο των Ιωαννίνων λέω εγώ. Θα ήταν μαγεία. Τέλος πάντων. Μάλλον ζητώ πολλα.
Ανυπομονούμε τη νέα τους δουλειά και φυσικά να τους ξαναδούμε από τα μέρη μας.
Stay Heavy!
Την συναυλία άνοιξαν γύρω στις 20:40 οι Crow7. Ποιοι είναι αυτοί οι κύριοι θα μου πείτε; Καλή ερώτηση! Ούτε εγώ τους γνώριζα πριν! Όμως, αυτό που είδα και άκουσα με άφησε ικανοποιημένο σε πολύ μεγάλο βαθμό, όπως και ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι του κόσμου για να μην πω όλο. Οι Crow7 (τετραμελής μπάντα από Γερμανία) ήταν μια πραγματική αποκάλυψη. Ωραίοι μουσικά, κινούμενοι σε power/heavy ρυθμούς, αλλά και σε φάση πρώιμων Europe (ακούστε τον πρώτο δίσκο των Europe και θα καταλάβετε) με μπόλικη ενέργεια και τρελή διάθεση.
Αυτή τη διάθεση λοιπόν, οι Crow7 την πέρασαν στον κόσμο που κακά τα ψέματα είχε μικρή ή μηδαμινή γνώμη γι’αυτούς. Αποτέλεσμα: πέρασε μια ωρα πάρα πολύ ευχάριστα, ακούγοντας ωραία κομματια, κάνοντας χαβαλέ (πέταγαν μπλουζάκια του συγκροτήματος στο κοινό, μέχρι και στρινγκάκια με metal λογότυπα!!!) και στο τέλος βγήκαν ο δεύτερος κιθαρίστας και ο μπασίστας των Haggard για να κοπανηθούν μαζί τους επί σκηνής. Αξίζει να τους ακούσετε περά από το χαβαλέ και την πλάκα. Έχουν δυο κυκλοφορίες στο ενεργητικό τους (2006 The Picture, 2010 Light in my dungeon).
21:45 έχει αρχίσει να στήνεται η σκηνή για να υποδεθεί την 12μελη ορχήστρα των Haggard. Μιλώ για ορχήστρα, και όχι απλά για μια μπάντα γιατί αποτελείται από 2 κιθάρες, 1 μπάσο, κρουστά, πιάνο – πλήκτρα, 3 βιολιά, 1 βιολοντσέλο, 1 φλάουτο, 1 όμποε και μια σοπράνο. Νομίζω πως φτάνουν! Η ωρα είναι περίπου 22:00 και ένα ένα μέλος της ορχήστρας βγαίνει για να πάρει τη θέση του επί σκηνής, με τελευταίο τον Asis Nasseri κιθαρίστα/τραγουδιστή και εγκέφαλο των Haggard. Αφού καταχειροκροτήθηκαν ο Asis μας είπε πως για λίγο θα τσεκάρουν ο καθένας ξεχωριστά τα κανάλια του ήχου για τα όργανα και θα είναι έτοιμοι για το κονσέρτο. Έτσι και εγινε. “In the King’s Hall”, και το ταξίδι στους κόσμους του Μεσαίωνα, της Αναγέννησης αλλά και του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών και των μύθων ξεκίνησε.
Οι Haggard, έδιναν ρεσιτάλ και όχι απλά ένα live. Κάθε φορά που ο Fiffi Fuhrmann είχε σόλο φωνητικά γινόταν απόλυτη ησυχία και στο τέλος τρελό χειροκρότημα. Τα κομματια που ακούγαμε ήταν όλα ένα κι ένα και επιπρόσθετα άψογα εκτελεσμένα. Φοβερή κίνηση της ορχήστρας πάνω στη σκηνή κυρίως από Fiffi Fuhrmann και τον Claudio (κιθαρα).
Όλα εξελίσσονταν τέλεια, μαγευτικά, ιδανικά. Και εδώ έρχεται η πρώτη έκπληξη της βραδιάς. Ξεκινά η εκτελεση το “Herr Mannelig” (ερμηνεύει μόνο η Sussane) με όλη την ορχήστρα επί σκηνής εκτός από το μπάσο και τις δυο κιθάρες. Οι τρεις τους βγήκαν και έπαιξαν μέσα στο κοινό! Ήταν κάτω μαζί μας (ο Claudio συγκεκριμένα ήταν δίπλα μου). ΑΠΟΛΑΥΣΗ!
Κομματάρες όπως τα Eppur Si Muove, Per Aspera Ad Astra, Heavenly Damnation, The Final Victory (για να τραγουδήσουμε μαζί τους), In A Fullmoon Procession, Tales Of Ithiria, The Sleeping Child, Upon Fallen Autumn Leaves, The Day As Heaven Wept, Origin Of A Crystal Soul, Awakening The Centuries, In A Pale Moon’s Shadow τιμήθηκαν και με το παραπάνω. Και όλοι μας από κάτω να γεμίζουμε από αυτό που βλέπαμε και ακούγαμε. Στο τέλος του Final Victory μας έπαιξαν και την εισαγωγή του South Of Heaven των ‘’θεών’’ Slayer.
Πριν το encore τους, ο Asis μας ανακοίνωσε ότι ετοιμάζονται να μπουν στο studio για την ηχογράφηση του νέου τους cd που αυτή τη φορά θα έχει θεματολογία από τα παραμύθια των αδελφών Grimm και σκέπτεται να το ονομάσει απλά Grimm. Πραγματικά, ανυπομονούμε να το ακούσουμε.
Περνώντας πάλι στο συναυλιακό μέρος o Asis βγήκε με ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα και φώναζε ένα, ένα τα μέη της μπάντας για παρουσίαση προσφέροντας του και ένα τριαντάφυλλο. Ευχαρίστησε θερμά τους Crow7 καθώς και όλα τα μέλη της αποστολής (τεχνικούς, ηχολήπτες κλπ). Ακούσαμε τα: Lost ( Robin’s Song) , The Observer.
Πέρασαν σχεδόν δυόμιση ώρες!!! Δυόμιση ώρες απίστευτης μουσικής. Οι Haggard αγκαλιασμένοι με βαθιά υπόκλιση μας ευχαρίστησαν και μας αποχαιρέτησαν. Τους χειροκροτήσαμε θερμά. Ο Asis μάλιστα, είπε πως όποιος θέλει μπορεί να παραμείνει από το κοινό για να υπογράψουν αυτόγραφα και να γνωριστούν με τα μέλη.
Δεν αναφέρθηκα καθόλου στο θέμα του ήχου. Ο ήχος ήταν από αρκετά κάλος ως πολύ κάλος. Όμως, για σκεφτείτε μια τέτοια ορχήστρα να έπαιζε καποια φορά στη χωρά μας σε ένα ανοιχτό θέατρο; ‘Η για παράδειγμα στο Κάστρο των Ιωαννίνων λέω εγώ. Θα ήταν μαγεία. Τέλος πάντων. Μάλλον ζητώ πολλα.
Ανυπομονούμε τη νέα τους δουλειά και φυσικά να τους ξαναδούμε από τα μέρη μας.
Stay Heavy!