Ο λόφος του Λυκαβηττού με το σεληνιακό του τοπίο -λόγω του ότι μέχρι το 1836 ήταν λατομείο- αλλά και τη θέα του λεκανοπεδίου που προσφέρει, αποτελεί από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία της Αττικής για βόλτες και μεταμεσονύχτιες πονηρές ιστορίες. Εδώ βρίσκεται και το ιστορικό θέατρο που κατασκευάστηκε τη δεκαετία του 1960, η λειτουργία του οποίου βρίσκεται τα τελευταία χρόνια στο μεταίχμιο. Όλοι, λοιπόν, ξαφνιάστηκαν ευχάριστα με τα νέα πως το Θέατρο Λυκαβηττού θα αρχίσει να λειτουργεί ξανά μέσα στο 2023.
Αναμφίβολα όλοι θυμόμαστε το Λυκαβηττό για τις μουσικές βραδιές του, τις νύχτες που άφησαν αξέχαστες αναμνήσεις σε όσους παραβρέθηκαν. Από τον Λουκιανό Κηλαηδόνη και τη μεγάλη του συναυλία τον Ιούλιο του 1982 (ένα χρόνο πριν το πάρτυ στη Βουλιαγμένη), μέχρι τον Nick Cave. Από τον Mark Knopfler, τους Deep Purple, τον Paco De Lucia και τον James Brown, μέχρι τους Radiohead και το Unplugged των Scorpions, το θέατρο έβγαζε τον καλύτερο εαυτό στους θεατές και τους καλλιτέχνες.
Μετά από το θολό του λουκέτο το 2008 λόγω στατικότητας των κερκίδων -με μερικές σκόρπιες συναυλίες να συνεχίζουν να διοργανώνονται-, άφησε ένα κενό στη ζωντανή μουσική της Αττικής, που προσπάθησε να γεμίσει το Ηρώδειο, με χλιαρά αποτελέσματα. Κατά γενική ομολογία μια ροκ συναυλία περικλύει μία ένταση που δεν μπορεί να απελευθερωθεί με περιορισμούς, και όσο κι αν η θέα της Ακρόπολης φαντάζει ονειρική στα μάτια των καλλιτεχνών, στο Ηρώδειο το κοινό είναι «δεμένο» στις θέσεις του. Το χαρακτηριστικό που κάνει το Λυκαβηττό να ξεχωρίζει είναι πως σα χώρος έχει ένα ρόκ στοιχείο χωρίς σοβαροφάνειες, κάτι που ελπίζουμε να διατηρηθεί στην μετενσάρκωσή του.
Η εικόνα του Ρουβά να τραγουδάει στο parking του θεάτρου εν μέσω πανδημίας ελπίζουμε να σβηστεί για πάντα με το ανακαινισμένο θέατρο, που θα γεμίσει πάλι με θεατές που θα αγκομαχάνε ενώ ανεβαίνουν την ανηφόρα του λόφου μες στον καλοκαιρινό καύσωνα. Για τους διοργανωτές είναι γνωστό πως το παλιό θέατρο Λυκαβηττού με τις παλαιωμένες εγκαταστάσεις του δεν ήταν η καλύτερη λύση, όμως οι υποσχέσεις των κατασκευαστών μάς γεμίζουν με συγκρατημένη αισιοδοξία: Συνολική ανάπλαση του λόφου και τον υποδομών με παράλληλη ανακατασκευή του θεάτρου και διαμόρφωση του όπως το είχε σχεδιάσει ο Τάκης Ζενέτος το 1965. Η χωρητικότητα του θα φτάνει πια τους 6.000, υπό συγκεκριμένες συνθήκες και περιστάσεις.
Ακούγεται πως για το 2023 -αν όντως όλα πάνε καλά και λειτουργήσει- θα παίξουν μόνο Έλληνες καλλιτέχνες, και πως η μεγάλη πια επιστροφή θα γίνει το 2024. Σίγουρα σε πηγαδάκια και συζητήσεις στο κέντρο της Αθήνας υπάρχει ο φόβος εάν η επαναλειτουργία του θεάτρου θα φέρει μαζί και την ατμόσφαιρα, τη μαγεία και τον αυθορμητισμό που απέπνεε ο χώρος. Πώς θα είναι τα περίφημα βραχάκια, τι παρεμβάσεις θα γίνουν στον περιβάλλοντα χώρο, πώς θα διαμορφωθεί το parking, που αυτήν τη στιγμή μυρίζει καμένο λάστιχο και τραπ;
Μη μας παρεξηγήσετε, γνωρίζουμε πως τα βραχάκια θεωρούνται κατάρα για την κοπή των εισιτηρίων -και είναι απόλυτα κατανοητό από εμπορικής απόψεως-, αλλά πρόκειται για μία ιδιαίτερη παροχή προς τους θεατές, άρρητα συνδεδεμένη με το συγκεκριμένο θέατρο. Πως τώρα αυτό θα λειτουργήσει εν έτει 2023 δεν γνωρίζουμε, αλλά στις περισσότερες διοργανώσεις το πιθανότερο είναι να μη δημιουργήσει προβλήματα. Δίνει λίγο ακόμα χρώμα σε ένα θέατρο που με σωστή εκμετάλλευση και οργάνωση -τώρα πια από τη Τεχνόπολη Αθηνών- μπορεί να μετατραπεί από τα πιο όμορφα στην Ευρώπη, χωρίς αυτό να αποτελεί υπερβολή.
Εδώ στο mixgrill, λοιπόν, κάνουμε μια ευχή για ένα νέο Θέατρο Λυκαβηττού, αντάξιο των αναμνήσεων και της κληρονομιάς του λόφου, που ελπίζουμε να επανέλθει στο κέντρο της καλοκαιρινής συναυλιακής ζωής της πόλης.