Βιέννη, μεσοπόλεμος. Μια ομάδα νέων φοιτητών της Ιατρικής δοκιμάζει τα όριά της, φλερτάροντας με την καταστροφή. Απελπισμένοι, απόλυτα διαψευσμένοι μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μπερδεμένοι ηθικά και ιδεολογικά, παγιδεύονται σε παιχνίδια ασύδοτα και αμείλικτα, θεωρώντας τη νιότη τους αρρώστια που πρέπει να αφανιστεί. Μέσα από την υπεροψία και την απόγνωσή τους, προετοιμάζουν άθελά τους το έδαφος για τα κηρύγματα της εθνικοσοσιαλιστικής ναζιστικής ιδέας.
«Η αρρώστια της νιότης» (“Krankheit der Jugend“), ένα θεατρικό γραμμένο το 1926, αποτελεί ένα ψυχογράφημα του Φέρντιναντ Μπρούκνερ (1891-1958). Ο αυστριακός συγγραφέας μέσα από τα περισσότερα έργα του αποτυπώνει τη ματιά του πάνω στη συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία της εποχής – μιας εποχής και μιας γενιάς που προετοίμασε το έδαφος για την έλευση του σκότους που ονομάζεται ναζισμός.
Όλοι οι ηθοποιοί στάθηκαν στο ύψος των απαιτήσεων του έργου, καθώς έπρεπε να αποδώσουν και να φωτίσουν τις σύνθετες νοητικές, ψυχικές, πολύπλοκες διαδρομές των χαρακτήρων τους και να οδηγήσουν τους θεατές στον δρόμο της κοινωνικής παρακμής και την γοητεία ενός, σχεδόν, απόλυτου μηδενισμού.
Η «Αρρώστια της Νιότης» είναι ο προάγγελος, η υπενθύμιση στην φράση του Μπρεχτ «Μη χαίρεστε που σκοτώσατε το θηρίο. Η σκύλα που το γέννησε ζει και είναι πάλι σε οργασμό».
Tαυτότητα παράστασης
Κείμενο: Φέρντιναντ Μπρούκνερ
Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Δημήτρης Λάλος
Σκηνικός χώρος-Κοστούμια: Μάριος Ράμμος
Φωτισμοί: Περικλής Μαθιέλης
Φωτογραφίες: Νίκος Πανταζάρας
Παίζουν: Ξένια Αλεξίου, Τάσος Δέδες, Νατάσα Εξηνταβελώνη, Κρίστελ Καπερώνη, Χριστίνα Μαριάνου, Γιώργος Τριανταφυλλίδης, Ουσίκ Χανικιάν
«Η αρρώστια της νιότης» (“Krankheit der Jugend“), ένα θεατρικό γραμμένο το 1926, αποτελεί ένα ψυχογράφημα του Φέρντιναντ Μπρούκνερ (1891-1958). Ο αυστριακός συγγραφέας μέσα από τα περισσότερα έργα του αποτυπώνει τη ματιά του πάνω στη συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία της εποχής – μιας εποχής και μιας γενιάς που προετοίμασε το έδαφος για την έλευση του σκότους που ονομάζεται ναζισμός.
Οι σχέσεις των ηρώων του έργου εμπλέκονται και περιπλέκονται. Η ειλικρίνεια, η εντιμότητα, η φιλία, ο έρωτας υποχωρούν μαζί με την αγνότητα των συναισθημάτων και η έπαρση και η αλαζονεία εμφανίζονται.
Με δεδομένο ότι πρόκειται για δύσκολο και απαιτητικό κείμενο, η αποστολή του Δημήτρη Λάλου δεν ήταν εύκολη. Εντούτοις τα καταφέρνει περίφημα, καθώς αναδεικνύει τα αισθήματα και τα αδιέξοδα των πρωταγωνιστών του χωρίς να καταφεύγει σε σκηνικά ευρήματα παρά μόνο με την ερμηνευτική παρουσία των ηθοποιών.
Όλοι οι ηθοποιοί στάθηκαν στο ύψος των απαιτήσεων του έργου, καθώς έπρεπε να αποδώσουν και να φωτίσουν τις σύνθετες νοητικές, ψυχικές, πολύπλοκες διαδρομές των χαρακτήρων τους και να οδηγήσουν τους θεατές στον δρόμο της κοινωνικής παρακμής και την γοητεία ενός, σχεδόν, απόλυτου μηδενισμού.
Τα σκηνικά ήταν τόσα, όσα χρειάζονταν για να βρεθούμε στην φοιτητική εστία των ηρώων, όπου διαδραματίζεται και η παράσταση. Τα κουστούμια απλά, λειτουργικά στα πλαίσια του μεσοπολέμου.
Το έργο επίκαιρο όσο ποτέ. Εκείνη την εποχή, ο συγγραφέας του έργου, Μπρούκνερ, ήθελε να καταδείξει το (παράξενο) γεγονός, πως τα κηρύγματα της εθνικοσοσιαλιστικής ιδεολογίας, που έθρεψαν το τέρας του ναζισμού, επηρέασαν πρώτα απ' όλους την πνευματική ελίτ της γερμανικής νεολαίας.
Η σύγκριση με γεγονότα του παρόντος είναι ανατριχιαστική!Η «Αρρώστια της Νιότης» είναι ο προάγγελος, η υπενθύμιση στην φράση του Μπρεχτ «Μη χαίρεστε που σκοτώσατε το θηρίο. Η σκύλα που το γέννησε ζει και είναι πάλι σε οργασμό».
Tαυτότητα παράστασης
Κείμενο: Φέρντιναντ Μπρούκνερ
Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Δημήτρης Λάλος
Σκηνικός χώρος-Κοστούμια: Μάριος Ράμμος
Φωτισμοί: Περικλής Μαθιέλης
Φωτογραφίες: Νίκος Πανταζάρας
Παίζουν: Ξένια Αλεξίου, Τάσος Δέδες, Νατάσα Εξηνταβελώνη, Κρίστελ Καπερώνη, Χριστίνα Μαριάνου, Γιώργος Τριανταφυλλίδης, Ουσίκ Χανικιάν