Rockwave 2012 (Ozzy & friends, Machine Head κ.α.): Πρέπει να κάνει ή όχι ακόμα συναυλίες ο Ozzy;

Η δεύτερη μέρα του Rockwave festival, πλέον ανήκει στην ιστορία. Άλλη μια metal μερα στο Terra Vibe πέρασε αφήνοντας μας ανάμεικτα συναισθήματα. Άλλα, ας δούμε τα πράγματα λίγο πιο αναλυτικά.

Έχοντας παρακολουθήσει τις περισσοτερες metal συναυλίες που έχουν πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα ιδιαίτερα μετά το 1992-1993, μπορώ να κρίνω επαρκώς κάποια πράγματα.

Θα ξεκινήσω πρώτα με τον εξής συνδυασμό: ώρα εμφάνισης συγκροτημάτων με θέση σκηνής. Lucky Funeral, Planet Of Zeus, Unisonic και Paradise Lost έπαιξαν με τον ήλιο κατευθείαν στα μούτρα τους. Πολύ έξυπνο!!! Θέλει μια μπάντα να αποδώσει όσο γίνεται καλύτερα και την κάνουμε κουδούνι. Μήπως πρέπει κάποια στιγμή να μελετήσει  κανείς από που βγαίνει ο ήλιος και πως μπορεί να στηθεί όλο το σκηνικό ώστε να είναι προστατευμένοι και οι καλλιτέχνες, αλλά και ο κόσμος. Τόσες ώρες θα κάτσει να παρακολουθήσει τόσες μπάντες, γιατί πρέπει να ταλαιπωρηθεί χωρίς λόγο;




Δεύτερη γενική παρατήρηση. Ο ήχος για τα περισσότερα group δεν ήταν και στα καλύτερα δυνατά επίπεδα. Τα πιο σημαντικά προβληματάκια εντοπίστηκαν στους Lucky Funeral, λίγο στους Unisonic, αλλά και στους Machine Head (παρατηρηθηκε και φαινομενο στιγμιαίας απώλειας ήχου της μιας κιθαρας από αριστερά).

Και τώρα ας πάμε και στα πιο ειδικά. Lucky Funeral και Planet Of Zeus έδωσαν πραγματικά τον καλύτερο εαυτό τους ξεσηκώνοντας τον αρκετό κόσμο που δεν έδειχνε να κάμπτεται από το κάψιμο του μεσημεριανού ήλιου. Μπάντες καλοδουλεμένες, δυνατές, ιδανικές για έναρξη ενός μεγάλου festival. Δεν έχω να πω τίποτα άλλο παρά ένα μεγαλο μπράβο και να συνεχίσουν έτσι, γιατί έχουμε ανάγκη τέτοια group.





Πρώτο ξένο group οι Unisonic. Στην ουσία δεν θα έλεγα group αλλά κάτι σαν project.  Τα δυο φιλαράκια (από την εποχή Κeeper... των Helloween)  Hansen και Kiske ήρθαν στο rockwave να παρουσιάσουν τον δίσκο τους. Παρ' όλο που είχαμε να κάνουμε με ενα εξαιρετικό συνθέτη και κιθαρίστα όπως είναι ο Hansen και ένα φοβερό τραγουδιστή όπως είναι ο Kiske, η δισκογραφική τους δουλειά δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Ένα πολύ κλασσικό πολυπαιγμένο hard rock/metal και τίποτα παραπανώ.

Βέβαια ο Kiske, αρκετά έμπειρος επί σκηνής, ήταν υπερκινητικός και ξεσήκωνε τον κόσμο (κατέβηκε και κάτω να χαιρετήσει τους οπαδούς και του ανταπέδωσαν και με ενα ωραίο γηπεδικό σύνθημα: Eίναι τρελός ο καραφλός!!!) . Αυτό που περιμέναμε όλοι, ήταν  να ακούσουμε κάποιο κομμάτι από τα Keeper… και οι Unisonic μας προσέφεραν τα March Of Time και I Want Out. Όλα καλα!

Πρέπει να σημειωθεί ότι οι χρόνοι εμφάνισης των group τηρήθηκαν αυστηρά βάσει προγράμματος και έτσι δεν είχαμε ούτε καθυστερήσεις, ούτε άλλα ευτράπελα.









Επόμενος σταθμός  στη βόλτα μας στο Rockwave Festival, ήταν οι Paradise Lost. Ένα συγκρότημα που δεν θέλει ιδιαίτερες συστάσεις ειδικά στη χώρα μας. Μας έχουν τιμήσει πάρα πολλές φορές είτε σε Festival είτε μόνοι τους με εκπληκτικές εμφανίσεις.

Παρατήρησα ότι o Holmes ήταν λίγο ντεφορμέ. Βέβαια μπορώ να πω ότι είχε και δύσκολο έργο απένατι στο καυτό ήλιο αλλά δεν ήταν και στα καλύτερα του σε αντίθεση με τους υπόλοιπους που βάρεσαν κανονικά. Παρουσίασαν ένα αξιοπρεπέστατο set έχοντας λίγη ώρα στη διαθεσή τους και ενα ολοκαίνουριο πολύ καλό δίσκο να παρουσιάσουν. Δεν έλειψαν λοιπόν τα all time classics: As I Die, Embers Fire, Say Just Words, Forever Failure. Άντε να δουμε και Machine Head.






Οι Machine Head ήταν οι πρώτοι που έπαιξαν χωρίς ηλιο. Εκτός των άλλων δεν ειχα live εμπειρία τους (προ 8ετίας δεν ειχα καταφέρει να τους δω), οπότε είχα αγωνία να τους δω. Μπήκαν με το I Am Hell από την τελευταία δισκάρα τους. Επικράτησε πανικός.  Ήταν πραγματικοί οδοστρωτήρες .

Τα θέματα του ήχου τα αναλύσαμε παραπάνω, οπότε θα μιλήσουμε για τα υπόλοιπα.  Για μια ώρα και ένα τέταρτο περίπου οι Machine Head απέδωσαν τα μέγιστα: “Old” , “Imperium”  , “Locust”, “Darkness Within”, “Beautiful Mourning”, ο ύμνος στον αδικοχαμένο Dimebag “Aesthetics Of Hate”. Ιδανικό τελείωμα με Halo και Davidian. Μόνο circle pits και κόλαση. Ο Flynn έδειξε κατενθουσιαμένος και ας ελπίσουμε ότι θα τηρήσει τη δήλωση του να μην αργήσει τόσο να έρθει ξανά μαζί με τους Machine Head στην Ελλάδα. Αν είχαν και λίγο καλύτερο ήχο θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για μια από τις αρτιότερες εμφανίσεις.




Και σιγά σιγά πλησιάζει και η μεγάλη ώρα. Ozzy & friends αντί για Black Sabbath όπως ήταν να γίνει αρχικά. Μόνο τα ονόματα των friends φτάνουν. Slash, Zakk Wylde, Geezer Butler. Τουλάχιστον ανατριχιαστικό να τους δεις όλους αυτούς στη σκηνή. Και μαζί και τον Madman Ozzy.

Λίγο πριν τις 22:00 από τα video walls – matrix της σκηνής προβάλλονταν στιγμές από τη  ζωή του Ozzy. Και αφού τελειώνει το νταβαντούρι αυτό, εμφανίζεται ο Ozzy λέγοντας το κλασσικό “Let the madness begin”  και έναρξη με Bark At The Moon. Ντελίριο ενθουσιασμού από τον κόσμο. Με ογκώδη ήχο, με Gus G. να δικαιολογεί απόλυτα γιατί βρίσκεται δίπλα στον Ozzy και με τους υπόλοιπους σε μεγάλα κέφια.  Η παραφωνία, όμως,  δεν άργησε καθόλου. H φωνή του Ozzy δεν έβγαινε. Προσπαθούσε να κρατηθεί. Και δεν ήταν μόνο δικιά μου διαπίστωση, αλλά όλοι όσοι ήταν γύρω μου το διαπίστωσαν. Εκεί, δε, που στενοχωρήθηκα αφάνταστα ήταν όταν θέλησε να παρουσιάσει το συγκρότημά του, όπου η φωνή του ήταν ολοκληρωτικά “τσαλακωμενη”.



Είναι τραγικό όταν βλέπεις ένα από τα ιερά τέρατα του χώρου έτσι. Φοβόμουν πάρα πολυ μην καταλήξει σε φιάσκο όλη αυτή η ιστορία. Όμως όχι! Δυο μεγάλοι παράγοντες έσωσαν την παρτίδα.

•    Ο κόσμος που είχε τη δίψα να δει τον Ozzy έστω και έτσι, ειδικά αυτοί που δεν τον είδαν ούτε το 2005 ούτε το 2010 και
•    Οι μουσικοί που πλαισίωσαν τον Ozzy και έπαιξαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα κομμάτια που επιλέχτηκαν

Κατά τα άλλα, το set ήταν χωρισμένο σε κομμάτια του Ozzy αλλά και Sabbath. Από εποχής Ozzy πλην του Bark At The Moon ακουσαμε τα “Mr Crowley”, “Suicide Solution”, “I Don't Know”, “Shot In The Dark", “Crazy Train”, "I Don't Want To Change The World", "Mama, I'm Coming Home". Απο Black Sabbath εποχή “ Rat Salad “( Gus G. & Cluffetos με εκπληκτικά solos) , “Iron Man” , “War Pigs” και “Ν.Ι.Β”. με Geezer Butler και Slash, “Fairies Wear Boots” με Zakk Wylde.

Όλα τα κομμάτια εκτελέστηκαν με απίστευτη δεξιοτεχνία από πάρα πολύ μεγάλους μουσικούς με τον Ozzy να κρατιέται με όσες δυνάμεις είχε παράλληλα, παίζοντας με τη μάνικα με το αφρόνερο και τους κουβάδες.
Το τελείωμα ήταν το αναμενόμενο με Paranoid και όλους τους εκλεκτούς φίλους του Ozzy επί σκηνής. Ίσως μια από τις κορυφαίες στιγμές για τα ελληνικά δεδομένα να μπορείς να δεις στην ιδια σκηνή Ozzy, Butler, Slash, Wylde. Και ο Gus G., να στέκεται δίπλα στους Slash και Wylde ως ισάξιος. Και ο κόσμος να τραγουδάει.



Αποφώνηση: Η metal μέρα του Rockwave 2012 είναι πλέον παρελθόν. Ο κόσμος που προτίμησε να μη λιώσει σε κάποια παραλία ή να μην δει τον τελικό του Euro, δεν νομίζω να απογοητεύτηκε. Θα μπορούσε όμως να ήταν και πολύ καλύτερα.

Όμως, μετά απο τρεις εμφανίσεις Ozzy στη χώρα μας (με όλο το σεβασμό που τρέφω στον Πρίγκηπα του Σκότους) έχω την εξής απορία : Πρέπει να βρίσκεται ο Ozzy ακόμα επί σκηνής και να βλέπουμε τη φθορά του ή καλο θα ήταν να αποσυρθεί και να μπει στο Hall Of Fame με τα ιερά τέρατα της Rock και να είναι ένας πραγματικός Πρίγκηπας του Σκότους;