FM to WEB: Martha Davis (συνέντευξη)

H Martha Davis των Motels μιλά με τον Δημήτρη Αντωνόπουλο.
Διαβάστηκε φορες
Ναι! Είμαι σίγουρη ότι αυτός ο χρόνος θα φέρει πολλά νέα projects, συμπεριλαμβανομένου ενός νέου δίσκου, νέων βίντεο κ.ά.

Δεν είμαι άνθρωπος που «ζω στο παρελθόν», αγαπώ την πρόκληση του μέλλοντος και του αγνώστου. Οι αναμνήσεις μου από το παρελθόν είναι καλές, υπήρχαν πολλά εμπόδια, αλλά επίσης υπήρχε ενθουσιασμός και θαυμάσιες φιλίες που διαρκούν μέχρι σήμερα. Η μουσική βιομηχανία όταν ξεκίνησα ήταν πολύ διαφορετική. Η Capitol Records ήταν μια πολύ καλή εταιρεία με ταλαντούχο προσωπικό που αγαπούσε τη μουσική… Το ξέρω ότι αυτό ακούγεται περίεργο, (προσωπικό που αγαπά τη μουσική σε μια δισκογραφική;) αλλά μου φαίνεται ότι σήμερα οι δισκογραφικές διοικούνται από επιχειρηματίες και όχι από ανθρώπους της μουσικής. Ήμασταν πολύ τυχεροί σαν μπάντα, η δισκογραφική μας ήταν δίπλα μας για τρεις δίσκους, οι οποίοι αν και είχαν καλές κριτικές δεν έκαναν καλές πωλήσεις ... ένας από αυτούς δεν κυκλοφόρησε καν. Από τον τέταρτο δίσκο ξεκινήσαμε να έχουμε επιτυχία στην αγορά των ΗΠΑ. Δεν νομίζω ότι αυτό θα συνέβαινε σήμερα, τότε το αποκαλούσαν «ανάπτυξη του καλλιτέχνη». Η έλευση του internet έχει αλλάξει τα πάντα! Αν και θα μπορούσε να είναι ένα άρθρο από μόνο του, ας πούμε ότι είναι ένας "Brave New World"...

Παρακολουθώ την κατάσταση στην Ελλάδα, η οποία με στεναχωρεί και είναι μια παρόμοια κατάσταση σε όλον τον κόσμο… Φαίνεται πως υπάρχουν ΠΟΛΛΑ λεφτά για λίγους ανθρώπους… Εμείς οι υπόλοιποι, που δουλεύουμε σκληρά απλά να ζήσουμε μια απλή ζωή, πληρώνουμε τα καπρίτσια των μεγάλων… ας μην ξεκινήσω καλύτερα.

Το μυστικό για να είσαι ενεργός είναι ο γνωστός νόμος της φυσικής… τα κινούμενα αντικείμενα παραμένουν σε κίνηση… τα ακίνητα αντικείμενα παραμένουν σε ακινησία. Έχω δύο ταχύτητες, είτε κάνω κάτι είτε κοιμάμαι. Καταλαβαίνω ότι πάντα η ζωή με εκπλήσσει, η ομορφιά της με συγκινεί, η σκληρότητά της με προκαλεί, και ακόμα έχω να δω πολλά. Μείνετε αφοσιωμένοι! Μην ακούτε απλά, αφουγκραστείτε! Μην βλέπετε απλά, δείτε μέσα από τα μάτια κάποιου άλλου, και η αγαπημένη μου έκφραση… δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα.. η δουλειά είναι η ευγενέστερη όλων των παραδόσεων, και για αυτό δουλέψτε και αν έχετε τη δυνατότητα, δουλέψτε με κάτι που αγαπάτε… σε αυτό είμαι τυχερό κορίτσι.

Igor Stravinsky - The Rite of Spring
Ravel - Daphnis et Chloe
West side Story
Τα πάντα από David Bowie... ειδικά το Outside and Low
Miles Davis - Sketches of Spain
(Αυτή είναι η δυσκολότερη ερώτηση και με ρωτάνε πάντα! Υπάρχει τόση πολλή μουσική που αγαπώ… δεν είναι δίκαιο)

Δεν έχω πάει ποτέ στην Ελλάδα, πάντα ήθελα να πάω. Υπήρχε μια ταινία The Tempest, με τη νέα –τότε- Susan Sarandon, τον John Cassavetes και τη φοβερή Gena Rowlands, που διαδραματιζόταν στην Ελλάδα, ήταν ένα από τα ομορφότερα μέρη που έχω δει. Θα ήθελα πολύ να έρθω και θα το προσπαθήσω.. αν όχι φέτος, μπορεί του χρόνου;

Το περίεργο με εμένα είναι ότι δεν θα ήθελα να πάω πουθενά… Ζω σε μια φάρμα στο Oregon, είναι τόσο όμορφα. Έχω ένα εκατομμύριο projects που δουλεύω, και νομίζω ότι είναι η αγαπημένη μου ασχολία. Ξυπνάω το πρωί, ταΐζω τα σκυλιά μου, καθαρίζω το σπίτι, περιποιούμαι τον κήπο. Είναι ένα παλιό σπίτι που θέλει πολλή αγάπη και για αυτό υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να κάνεις και αγαπώ να τα κάνω. Προσπαθώ να φτιάξω μια φάρμα που να είναι ανανεώσιμη "perma culture". Με βοηθά ένας αγρότης, γιατί ταξιδεύω πολύ. Υπάρχουν πρόβατα, κατσίκες, αγελάδες, μοσχάρια, γουρούνια, πάπιες, κότες, λάμα, ένας γάιδαρος, γαλοπούλες και βέβαια γάτες. Τώρα έχω μερικά νεογέννητα κοτοπουλάκια στο μπάνιο μου. Έχω μοιράσει τη ζωή μου μεταξύ Rock and Roll, πόλεων, σκηνών και της φάρμας. Το σπίτι μου είναι το μέρος που γράφω, που πιάνω την ακουστική μου κιθάρα και γράφω τραγούδια.. Το σπίτι μου είναι το αγαπημένο μου μέρος… αλλά από την άλλη δεν έχω πάει ποτέ στην Ελλάδα…

Η ιστορία του Only the Lonely είναι πολύ σύντομη… να σας εξηγήσω… Που και που ένα τραγούδι θα αγνοήσει την άποψή σου… απλά θα εμφανιστεί και θα θέλει να ακουστεί. Το Only the Lonely ήταν ένα από αυτά τα κομμάτια, κάθισα κάτω πήρα την κιθάρα μου και ήταν ήδη εκεί. Οι συγχορδίες, οι στίχοι, η ενορχήστρωση ήταν εκεί. Μου αρέσει να λέω ότι βγήκε απλά από την κιθάρα μου. Πάντα πίστευα ότι τα καλύτερα είναι αυτά με τα οποία δεν ασχολείσαι πολύ… Με άλλα λόγια σε προσπερνάνε. Η αλήθεια έρχεται από τον εσωτερικό σου εαυτό, από το ρεύμα της συνοπτικότητας, από εκεί που δεν χρειάζονται δικαιολογίες ούτε ανάλυση, από εκεί που είναι αγνό. Το Only the Lonely ήρθε από εκεί…

Αυτό που κάνω στη σκηνή συμφωνώ ότι είναι μέρος αυτού που αντιλαμβανόμαστε ως ευατό… μια υπερβολική έκδοση της προσωπικότητάς μας ή ίσως ένας τρόπος απόδρασης, μια ανάγκη για μεγαλείο ή απλά ανάγκη για αποδοχή… Οι περισσότεροι καλλιτέχνες (στις ΗΠΑ τουλάχιστον) έχουν μια ιστορία σαν και τη δική μου, ένα πολύ ντροπαλό και ανασφαλές άτομο που βρίσκει την ηρεμία και τη δύναμη στη σκηνή. Λέω συχνά ότι η σκηνή είναι η θεραπεία μου και περιέργως πληρώνομαι αντί να πληρώνω για αυτό. Θεωρώ ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ καλλιτεχνών και performers. Υπάρχουν κάποιοι που οδηγούνται από την καρδιά τους και κάποιοι που οδηγούνται από το εγώ τους και την δίψα για επιτυχία. Άσχετα από το κίνητρο, η μουσική και οι τέχνες είναι από τις πιο σημαντικές πηγές ζωής του κόσμου… Η δημιουργικότητα είναι η λύση σε όλα τα προβλήματά μας είτε γίνεται στην επιστήμη, τη μουσική, την ηθοποιία, τη διδασκαλία, την εξερεύνηση, το γράψιμο.

Έλληνες φίλοι μου, να είστε καλά, να συνεχίσετε να έχετε κουράγιο, να γνωρίζετε ότι η ιστορία λέει ότι οι άνθρωποι που κινούν τη μηχανή, είναι η μηχανή… Προσπαθήστε να μη χάσετε την ελπίδα σας, κάθε ένας από εμάς είναι μοναδικός και έχει κάτι να προσφέρει, να είστε δημιουργικοί! Αυτοί είναι οι καιροί να αποδείξουμε ότι είμαστε πιο έξυπνοι από αυτούς που νομίζουν ότι είναι τόσο έξυπνοι.

Αξιολόγηση
Βαθμός άρθρου
Για να αξιολογήσετε επιλέξτε το επιθυμητό αστέρι

Κωδικός επιβεβαίωσης, γράψτε τους χαρακτήρες που βλέπετε στην εικόνα