Κάποτε ήταν ένα μικρό χωριό στο Νότο. Οι κάτοικοί του ποτέ δεν ησύχαζαν. Βρίσκονταν πάντα στο μάτι του κυκλώνα: σταυροδρόμι πολιτισμών, σταθμός εμπορίου, πεδίο πολέμων. Δεν μπορούμε να πούμε ότι χαρακτηρίζονταν από εθνική ή όποια άλλη ενότητα. Ίσως φταίει που λίγο-πολύ προτιμούσαν να ετεροκαθορίζονται και να ταυτίζονται με πρωτοφανή εμμονή και ξεροκεφαλιά με έννοιες και ιδεολογίες που ελάχιστα κατανοούσαν. Όχι, μη βιαστείτε να συμπεράνετε ότι έλειπαν τα "καλά μυαλά". Απλώς, ήταν τόσος πολύς ο θόρυβος που ακουγόταν ανά πάσα στιγμή ώστε ακόμα και οι ξεχωριστές φωνές μετατρέπονταν σε ασυγχώρητη ηχητική παρεμβολή.
Σε αυτό το χωριό γνώριζαν οι πάντες για τα πάντα. Οι συζητήσεις μεταξύ των κατοίκων σπάνια κατέληγαν σε κάτι διαφορετικό από διαφωνία και αντιδικία. Και τότε ερχόταν ο φεουδάρχης, ή καλύτερα ο ισχυρότερος από τους γύρω, και επέβαλε το δίκιο... το δίκιο του.
Κάπως έτσι κυλούσαν τα χρόνια. Κι αν περιμένετε κάποια συγκλονιστική εξέλιξη στην ιστορία μας καλύτερα να την ξεχάσετε! Αυτό που θέλουμε να αναφέρουμε είναι μονάχα μια από αυτές τις περιπτώσεις διαφωνιών. Για την ακρίβεια την τελευταία.
Μια μέρα λοιπόν, ο φεουδάρχης, ή καλύτερα ο ισχυρότερος από τους γύρω, απαίτησε να στήσει ένα λατομείο σε μια γωνιά του χωριού. Όσοι ζούσαν εκεί κοντά θορυβήθηκαν για τη μόλυνση. Όσοι θεώρησαν ότι έμεναν σε ασφαλή (άραγε από τι;) απόσταση μιλούσαν για ανάπτυξη. Η δεύτερη κατηγορία αριθμούσε περισσότερους κι έτσι το έργο προχώρησε χάριν της δημοκρατίας.
Λίγο αργότερα ο φεουδάρχης αποφάσισε επέκταση της επένδυσης. Πληροφορήθηκε για καλής ποιότητας κοίτασμα σε κάποιον κήπο στην άλλη άκρη του χωριού και οι κάτοικοι ενθουσιάστηκαν με τις νέες θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν.
Για να μην μακρηγορούμε, μετά από ελάχιστα χρόνια το χωριό γέμισε εργοτάξια, για λιγνίτη, βωξίτη, μάρμαρο... μέχρι και καθαρό χρυσό εντόπισαν κάποια ξεφτέρια. Οι θέσεις εργασίας αυξήθηκαν εκθετικά. Το χωριό ερήμωσε. Οι κάτοικοι είχαν ανταλλάξει τα σπίτια και τις ζωές τους με μια θέση εργασίας.
Και κάπως έτσι τελειώνει η ιστορία αυτού του μικρού χωριού στο Νότο. Οι κάτοικοί του βρέθηκαν να αναζητούν νέα στέγη και έπαψαν μια και καλή να διαμαρτύρονται ότι είναι ξένοι στον τόπο τους.
ΤΕΛΟΣ.
Κι επειδή αντίστοιχα χωριά υπάρχουν σε ολόκληρο τον κόσμο, το τραγούδι που ακούμε αυτή την εβδομάδα προέρχεται από τους Ondatrópica (μτφ. τροπικό κύμα), το πιο πρόσφατο εγχείρημα του Βρετανού παραγωγού Quantic (κατά κόσμον Will Holland) με τη σύμπραξη του Κολομβιανού Mario Galeano. Το Traigan la Batea, γραμμένο και τραγουδισμένο από τη Nidia Góngora, περιλαμβάνεται στη Deluxe έκδοση της πρώτης ομώνυμης δισκογραφικής δουλειάς τους που κυκλοφόρησε το 2012. Όπως αναφέρει η δημιουργός του και εξιστόρησε ο Viajero σε μια προηγούμενη εκπομπή του, το τραγούδι αναφέρεται στην εξόρυξη του φυσικού πλούτου της Κολομβίας που επιφέρει αλλαγές στην περιοχή, κάποιες φορές προς το καλύτερο αλλά τις περισσότερες προς το χειρότερο. Τα κρουστά μιμούνται τον ήχο από τις αξίνες και τα φτυάρια, τα πνευστά αναπαριστούν τα χέρια των μεταλλορύχων και το μπάσο ηχεί σαν το νερό που ρέει μέσα στα χαντάκια.
Οι Ondatrópica έρχονται στην Αθήνα για δύο εμφανίσεις στο gazARTE το διήμερο 17 και 18 Μαΐου.
Γελοιογραφία του Soloup από το "Ποντίκι", 11/04/2013.
Συναυλία αλληλεγγύης στον αγώνα ενάντια στον χρυσό διοργανώνεται το Σάββατο 25 Μαΐου στην Ιερισσό, το δικό μας "γαλατικό χωριό", όπως την αποκάλεσε ο υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ. Η συναυλία θα είναι ταυτόχρονα μια εκδήλωση συμπαράστασης και στους δύο προφυλακισμένους κατοίκους της Ιερισσού. Στην συναυλία θα τραγουδήσουν οι Δημήτρης Ζερβουδάκης, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Παύλος Παυλίδης & B-Movies, Γιάννης Αγγελάκας, Active Member και η Ματούλα Ζαμάνη.
Πηγή: alterthess.gr
Αυτή την Πέμπτη και κάθε Πέμπτη από τις οχτώ ως τις δέκα το βράδυ, το Letras españolas συντονίζεται στο ifeelradio για να περιηγηθεί μουσικά με τους Viajeros του ispania.gr. σε ισπανόφωνα "γαλατικά" χωριά.
Σε αυτό το χωριό γνώριζαν οι πάντες για τα πάντα. Οι συζητήσεις μεταξύ των κατοίκων σπάνια κατέληγαν σε κάτι διαφορετικό από διαφωνία και αντιδικία. Και τότε ερχόταν ο φεουδάρχης, ή καλύτερα ο ισχυρότερος από τους γύρω, και επέβαλε το δίκιο... το δίκιο του.
Κάπως έτσι κυλούσαν τα χρόνια. Κι αν περιμένετε κάποια συγκλονιστική εξέλιξη στην ιστορία μας καλύτερα να την ξεχάσετε! Αυτό που θέλουμε να αναφέρουμε είναι μονάχα μια από αυτές τις περιπτώσεις διαφωνιών. Για την ακρίβεια την τελευταία.
Μια μέρα λοιπόν, ο φεουδάρχης, ή καλύτερα ο ισχυρότερος από τους γύρω, απαίτησε να στήσει ένα λατομείο σε μια γωνιά του χωριού. Όσοι ζούσαν εκεί κοντά θορυβήθηκαν για τη μόλυνση. Όσοι θεώρησαν ότι έμεναν σε ασφαλή (άραγε από τι;) απόσταση μιλούσαν για ανάπτυξη. Η δεύτερη κατηγορία αριθμούσε περισσότερους κι έτσι το έργο προχώρησε χάριν της δημοκρατίας.
Λίγο αργότερα ο φεουδάρχης αποφάσισε επέκταση της επένδυσης. Πληροφορήθηκε για καλής ποιότητας κοίτασμα σε κάποιον κήπο στην άλλη άκρη του χωριού και οι κάτοικοι ενθουσιάστηκαν με τις νέες θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν.
Για να μην μακρηγορούμε, μετά από ελάχιστα χρόνια το χωριό γέμισε εργοτάξια, για λιγνίτη, βωξίτη, μάρμαρο... μέχρι και καθαρό χρυσό εντόπισαν κάποια ξεφτέρια. Οι θέσεις εργασίας αυξήθηκαν εκθετικά. Το χωριό ερήμωσε. Οι κάτοικοι είχαν ανταλλάξει τα σπίτια και τις ζωές τους με μια θέση εργασίας.
Και κάπως έτσι τελειώνει η ιστορία αυτού του μικρού χωριού στο Νότο. Οι κάτοικοί του βρέθηκαν να αναζητούν νέα στέγη και έπαψαν μια και καλή να διαμαρτύρονται ότι είναι ξένοι στον τόπο τους.
ΤΕΛΟΣ.
Κι επειδή αντίστοιχα χωριά υπάρχουν σε ολόκληρο τον κόσμο, το τραγούδι που ακούμε αυτή την εβδομάδα προέρχεται από τους Ondatrópica (μτφ. τροπικό κύμα), το πιο πρόσφατο εγχείρημα του Βρετανού παραγωγού Quantic (κατά κόσμον Will Holland) με τη σύμπραξη του Κολομβιανού Mario Galeano. Το Traigan la Batea, γραμμένο και τραγουδισμένο από τη Nidia Góngora, περιλαμβάνεται στη Deluxe έκδοση της πρώτης ομώνυμης δισκογραφικής δουλειάς τους που κυκλοφόρησε το 2012. Όπως αναφέρει η δημιουργός του και εξιστόρησε ο Viajero σε μια προηγούμενη εκπομπή του, το τραγούδι αναφέρεται στην εξόρυξη του φυσικού πλούτου της Κολομβίας που επιφέρει αλλαγές στην περιοχή, κάποιες φορές προς το καλύτερο αλλά τις περισσότερες προς το χειρότερο. Τα κρουστά μιμούνται τον ήχο από τις αξίνες και τα φτυάρια, τα πνευστά αναπαριστούν τα χέρια των μεταλλορύχων και το μπάσο ηχεί σαν το νερό που ρέει μέσα στα χαντάκια.
Οι Ondatrópica έρχονται στην Αθήνα για δύο εμφανίσεις στο gazARTE το διήμερο 17 και 18 Μαΐου.
Γελοιογραφία του Soloup από το "Ποντίκι", 11/04/2013.
Συναυλία αλληλεγγύης στον αγώνα ενάντια στον χρυσό διοργανώνεται το Σάββατο 25 Μαΐου στην Ιερισσό, το δικό μας "γαλατικό χωριό", όπως την αποκάλεσε ο υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ. Η συναυλία θα είναι ταυτόχρονα μια εκδήλωση συμπαράστασης και στους δύο προφυλακισμένους κατοίκους της Ιερισσού. Στην συναυλία θα τραγουδήσουν οι Δημήτρης Ζερβουδάκης, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Παύλος Παυλίδης & B-Movies, Γιάννης Αγγελάκας, Active Member και η Ματούλα Ζαμάνη.
Πηγή: alterthess.gr
Φωτογραφία από την "Εφημερίδα των Συντακτών".
Αυτή την Πέμπτη και κάθε Πέμπτη από τις οχτώ ως τις δέκα το βράδυ, το Letras españolas συντονίζεται στο ifeelradio για να περιηγηθεί μουσικά με τους Viajeros του ispania.gr. σε ισπανόφωνα "γαλατικά" χωριά.