Gimme 10: Οι επιλογές των The BitterSweet

Με αφορμή τη συμμετοχή των The BitterSweet στο line up του φετινού Ejekt Festival, ο φρόντμαν Νικόλας Αλαβάνος επιλέγει αγαπημένα του τραγούδια.
Διαβάστηκε φορες

Οι The BitterSweet ξεκίνησαν την πορεία τους το 2007 με μπροστάρη τον Νικόλα Αλαβάνο (φωνή, κιθάρα), ο οποίος υπογράφει τους στίχους και τη μουσική των συνθέσεων. Έπειτα από διάφορες ανακατατάξεις, η σημερινή σύνθεση της μπάντας περιλαμβάνει ακόμα τους Δημήτρη Ρίγκο (τύμπανα), Κώστα Κοντονίκα (μπάσο), Αντώνη Γκούφα (κιθάρα) και Χριστίνα Παπανδρέου (πιάνο, πλήκτρα). Το δισκογραφικό ντεμπούτο τους, Dancing In The Zoo, κυκλοφόρησε το καλοκαίρι του 2012 από την Minos-EMI.

Οι The BitterSweet είναι ένα από τα γκουπ που συμμετέχουν στο line up του φετινού Ejekt Festival, το οποίο πραγματοποιείται στις 16 Ιουλίου στην Πλατεία Νερού, στον Ολυμπιακό Πόλο Φαλήρου. Με αυτή την αφορμή φιλοξενούμε σήμερα με χαρά τον Νίκο Αλαβάνο. Ο ίδιος μάς λέει:   

Τονίζω προκαταβολικά ότι με τις επιλογές των δέκα αγαπημένων μου κομματιών αδικώ αυτομάτως κάποια ιδιαιτέρως αγαπημένα άσματα της jazz, της κλασικής μουσικής, της progressive rock, ακόμα και της punk και της hard rock, που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στη δημιουργία του μουσικού ιδιώματος των The BitterSweet. O τίτλος της στήλης, όμως, είναι "Gimme 10" και είναι σαφής και ιντριγκαδόρικος... Πάμε λοιπόν :

1. Bitter-Sweet - Roxy Music
(Bryan Ferry)
Το κομμάτι-ύμνος του επιδραστικότατου βρετανικού γκρουπ από το άλμπουμ Country Life. Ήταν εκεί όταν χρειαζόμασταν απεγνωσμένα ένα όνομα!

2. Tomorrow Never Knows - The Beatles
(John Lennon-Paul McCartney)
Είκοσι χρόνια μπροστά από την εποχή του, με την επαναστατική μίξη του επιθετικού ψυχεδελικού groove, της indian κουλτούρας και των ψυχεδελικών backwards effects να πιάνει τον μουσικό κόσμο απροετοίμαστο. Από τα αγαπημένα μας.

3. Cymbaline- Pink Floyd
(Roger Waters)
Από το εξαιρετικό άλμπουμ τους More που πολύ αγαπώ. Υπνωτικό, ατμοσφαιρικό, ονειρώδες, με την παχιά στρώση από keyboards του Rick Wright να σε κάνει να αισθάνεσαι ότι αιωρείσαι πάνω από ψυχεδελικά βρετανικά λιβάδια. Ένα ταξίδι στα μύχια του μυαλού.

4. Place Of My Own - Caravan
(Dave Sinclair-Pye Hastings-Richard Coughlan-Richard Sinclair)
Η ψυχεδέλεια οδηγεί το "καραβάνι" και το όραμα των BitterSweet. Δεν θα μπορούσε λοιπόν από 'δω να λείπει το πιο χαρακτηριστικό κομμάτι από ένα από τα ποιοτικότερα ψυχεδελικά ντεμπούτα ever, το φανταστικό άλμπουμ Where But For Caravan Would I? των σχετικώς υποτιμημένων Caravan. H ψυχεδελική jazz pop στα καλύτερά της.

5. Sway- The Rolling Stones
(Mick Jagger-Keith Richards)
Από το μακράν αγαπημένο μου άλμπουμ των Stones, Sticky Fingers, το γεμάτο αδρεναλίνη Sway τονίζει όλες τις αρετές τoυ βρετανικού γκρουπ-θρύλος που τόσο αγαπήθηκαν, με μια ιδιαίτερη έμφαση στην καταπληκτική virtuosity του τότε newcomer Mick Taylor- ένας από τους πιο άρτιους κιθαρίστες που έχω ακούσει ποτέ.

6. Paranoid Android - Radiohead
(Thom Yorke-Jonny Greenwood-Colin Greenwood-Phil Selway-Ed O'Brien)
Όταν κυκλοφόρησε το OK Computer στα 1997 όλοι κρατήσαμε τις ανάσες μας. Από το εξαιρετικό αυτό άλμπουμ επιλέγω το πιο χαρακτηριστικό του anthem. Mια μίνι-σουίτα για την αλλοτρίωση του σύγχρονου όντος-καταναλωτή, με συναρπαστικές μουσικές ανατροπές, αλλαγές ρυθμού και εξαιρετική αιθέρια αρμονία, ενσωματώνει τις αρετές του progressive rock και της μπητλικής τραγουδοποιίας στην τότε σύγχρονη alternative rock. Αξεπέραστο!

7. Quicksand - David Bowie
(David Bowie)
Από το καινοτόμο Hunky Dory επιλέγω ένα κομμάτι που με άφησε άφωνο όταν το πρωτοάκουσα. Μου έδειξε το δρόμο για το πως μπορείς να σκαρώσεις ένα κομμάτι που φαίνεται απλό, συμβατό και poppy, όμως πίσω του κρύβεται μια βαθιά δουλεμένη περίπλοκη αρμονία! Μουσική φιλοσοφία που οδηγεί τους The BitterSweet έκτοτε.

8. Coffee And TV - Blur
(Damon Albarn-Graham Coxon-Alex James-Dave Rowntree)
Λίγη τύχη και καλύτερη σύμπτωση ημερομηνιών και θα μοιραζόμασταν τη σκηνή του Ejekt με αυτό το συγκρότημα- θρύλος της indie glam pop rock! Δεν πειράζει.. άλλη φορά. Το συγκεκριμένο κομμάτι το επιλέγω με ιδιαίτερη δυσκολία μέσα σε έναν κατάλογο πάμπολλων αγαπημένων μου. Με την ιδιαίτερη όμως indie glam αισθητική του-οι κιθάρες έχουν βγει απ'τις καλύτερες σελίδες των Mick Ronson και Phil Manzanera πραγματικά - δίνει ανάγλυφα το μουσικό στυλ που ¨κυνηγώ¨ με το όχημα των BitterSweet. Αποτελεί και μια απ'τις πρώτες διασκευές μας.

9. Feel - Syd Barrett
(Syd Barrett)
Η μεγάλη μου αδυναμία είναι, ήταν και θα είναι ο Μέγας Πρίγκηψ της Σκεπτόμενης Ψυχεδέλειας Syd, o ιδρυτής των θρυλικών Floyd. Ό, τι και να γράψω θα αδικεί την αξεπέραστη μουσικοπνευματική ιδιοφυία του. Ακούστε όλα τα άλμπουμ του! Η μεγαλύτερη "απώλεια" της pop. Ξεχωρίζω το Feel από το ντεμπούτο του The Madcap Laughs.

10. Don't Talk (Put Your Head On My Shoulder) - The Beach Boys
(Brian Wilson-Tony Asher)
Και κλείνω με την μεγαλύτερη συνθετική ιδιοφυία που πέρασε από τον χώρο της pop, τον τραγουδοποιό των τραγουδοποιών κύριο Brian Wilson. Οι Beach Boys περιέργως και ανεπιτρέπτως είναι μια σχετικά πρόσφατη ανακάλυψη και αδυναμία μου. Απ'τη στιγμή όμως που θα αφεθείς στην τελειότητα των αιθέριων φωνητικών μελωδιών τους και των παραδείσιων κλασικότροπων αρμονιών της μουσικής τους- με την χαρακτηριστική υπογραφή του Brian Wilson, δεν υπάρχει γυρισμός. Αυτή είναι για μένα Η Τέλεια Pop. Και το Pet Sounds το Τέλειο Pop Album- αν μελετήσει κανείς την διαχρονική επιδραστικότητά του θα εκπλαγεί. Για το Don't Talk τα λόγια είναι περιττά- καλή ακρόαση!

Αξιολόγηση
Βαθμός άρθρου
Για να αξιολογήσετε επιλέξτε το επιθυμητό αστέρι

Κωδικός επιβεβαίωσης, γράψτε τους χαρακτήρες που βλέπετε στην εικόνα

Διαβάστε ακόμα