Οι Rosebleed στο Κύτταρο

Μετά από λίγη οργάνωση, αρκετά τηλέφωνα και κάμποσο ψηστήρι, κατάφερα κι συμπαρέσυρα τον MikeMous και την Ευγενία να με συνοδεύσουν στο Κύτταρο να δούμε ένα από τα αγαπημένα μου σχήματα, τους Rosebleed.

Τους Rosebleed τους είχα δει άλλες δυο φορές ζωντανά και όπως ίσως κάποιοι από εσάς θα θυμούνται μου αρέσουν, ΠΟΛΥ.

Επιπρόσθετα είχα ένα λόγο παραπάνω να επιμένω να πάμε στην χθεσινή εμφάνιση, καθότι διαβάζοντας το σχετικό άρθρο της ατζέντας του Mixgrill (αν δεν παινέψεις το σπίτι σου…) διαπίστωσα ότι η εμφάνιση θα ήταν «στημένη» όπως ακριβώς την είχαν στο μυαλό τους οι Rosebleed, κάτι που αυτομάτως σήμαινε ότι το πράγμα θα πήγαινε για βαρβάτο live και θα περνούσαμε τζάμι!

Για να μην πολυλογώ όμως, η ομάδα κατέφτασε στο Κύτταρο στην ώρα της ,πήρε τις μπυρίτσες της και ψιλοκουβέντιαζε συζητώντας παλαιότερες και επερχόμενες συναυλίες χαζεύοντας την μινιμαλιστική αλλά εύστοχη διακόσμηση με τα άσπρα μπαλόνια.

Σε λίγο οι Rosebleed ήταν στη σκηνή, μπήκαν κατ’ ευθείαν στο «ψητό» και ομολογουμένως δεν απογοητευτήκαμε, ο ήχος ήταν πολύ καλός και αρκούντως δυνατός!

Ένα βιολί, ένα βιολοντσέλο, μια τρομπέτα και ένα τρομπόνι συνόδευσαν αρκετά από τα τραγούδια ενισχύοντας και χρωματίζοντας ακόμα περισσότερο την ατμόσφαιρα και τον λυρισμό τους.

Ο κόσμος ήταν ζεστός από τα πρώτα λεπτά και για κάθε τραγούδι το συγκρότημα στη σκηνή εισέπραττε κι από ένα ζεστό χειροκρότημα, αλλά δυστυχώς το Κύτταρο ήταν κάτι παραπάνω από μισογεμάτο και το κοινό δεν κατάφερε να φτάσει σε «κρίσιμη μάζα» και να «πάρει φωτιά». Κρίμα γιατί κατά τη γνώμη μας και η συγκεκριμένη εμφάνιση αλλά και οι Rosebleed αξίζουν περισσότερα…

Οι Rosebleed καθώς περνούσε η ώρα περιδιάβεναν τα τραγούδια του White Balloons γεμίζοντας τον κόσμο μουσικές από τα «I want to have it all», «Until next time», «No future», «Claud»,«White balloons» και άλλα, πραγματοποιώντας μια εξαιρετική, δυναμική εμφάνιση, διαποτισμένη από τα σκοτεινά ηχοχρώματα που τους διακρίνουν.

Αυτά για το πρώτο μισό της συναυλίας, γιατί κατά τη γνώμη μου το δεύτερο μισό ήταν… ακόμα καλύτερο! Γιατί αυτό; Διότι στο δεύτερο μισό οι Rosebleed αποφάσισαν να παρουσιάσουν κάμποση από τη νέα τους δουλειά!
Τα καινούργια τραγούδια που ακουστήκανε βαδίζανε σε παράλληλα μονοπάτια με αυτά του White Balloons, η δύναμη ήταν εκεί κι ο λυρισμός επίσης, αλλά ταυτόχρονα τα αυτιά μας πιάνανε μυστήριες καινούργιες αρμονίες υφασμένες στα τραγούδια, καθώς κι επιρροές που δεν είχαν βγει στο White Balloons!

Αυτό για μένα είναι ότι καλύτερο μπορούσα να ακούσω από τους Rosebleed… ότι ετοιμάζεται να γίνει το επόμενο βήμα και απ’ ότι φαίνεται θα είναι αντάξιο του πρώτου! Έτσι, μια καλή εμφάνιση ολοκληρώθηκε με τον καλύτερο τρόπο κι εμείς φύγαμε συζητώντας για τα νέα τραγούδια περιμένοντας πλέον τη νέα δουλειά με ανυπομονησία!