Τη Δανάη Nielsen την έχουμε από καιρό στο «ραντάρ» του Mixgrill και την ξεχωρίσαμε τον Σεπτέμβριο, προτείνοντας το τραγούδι της "Mermaid" ως το αγαπημένο μας για εκείνο τον μήνα. Λίγο πριν φύγει η χρονιά, τη ρωτήσαμε για τα όσα έχει κάνει ως τώρα, μόνη ή με τους Rosebleed παλιότερα, και τι καλό ετοιμάζει για το σωτήριο - ελπίζουμε - έτος που έρχεται. Διαβάζοντας τις απαντήσεις της Δανάης ήταν σαν να τη βλέπουμε να μιλάει μπροστά μας, έτσι ακριβώς αυθόρμητα και ειλικρινώς όπως μας μοιάζουν οι λέξεις της.
MixGrill: Ποια είσαι και τι κάνεις Δανάη; Πες μας λίγα λόγια για να σε γνωρίσουμε καλύτερα.
Δανάη Nielsen: Είμαι μεγάλη fan της θάλασσας και του ήλιου, η αγαπημένη μου θέα είναι από τον Υμηττό, έχω γεννηθεί στην Κοπεγχάγη Δανίας εξού και το ψαρωτικό επίθετο, το δεύτερο b-side επίθετό μου είναι Πολυτσοπούλου! Μεγάλωσα στην Ηλιούπολη κι από μικρή είχα ιδιαίτερη σχέση με τη ζωγραφική και τις χαρτοκατασκευές, ήταν το safe space μου. Όταν τραγουδάω νιώθω ειλικρινής, άμεση, όταν σχεδιάζω/κόβω/κολλάω νιώθω ήρεμη κι οργανωμένη. Εργάζομαι ως γραφίστρια και συνεχίζω παράλληλα τις σπουδές γραφιστικής που είχα παρατήσει. Απολαμβάνω ιδιαίτερα τις στιγμές που γράφω μουσική γιατί αναγκάζομαι να κοσκινίσω σκέψεις, ιδέες και συναισθήματα και να δω τα πράγματα από μια διαφορετική οπτική γωνία. Έχω φετίχ με την έννοια της μεταμόρφωσης και της εξέλιξης και τα περνάω φίνα όταν σχεδιάζω κουστούμια.
Το 2019 έστησα αυτό το solo μουσικό project κι έκανα το πρώτο live, κυρίως με κομμάτια που γράφτηκαν στο γκαράζ του σπιτιού το 2018. Ένιωθα αφόρητη μοναξιά και συνομιλούσα τραγουδιστά με τον εαυτό μου χρησιμοποιώντας ένα εφέ στη φωνή που με μεταμορφώνει σε άντρα. Τα λέγαμε για ώρες με τον man.
MG: Από τους Rosebleed, ένα indie pop/rock, αρκετά επιτυχημένο, συγκρότημα σε προσωπικές αναζητήσεις. Πόσο έχεις αλλάξει από τότε, τι κράτησες και τι πετάς;
ΔΝ: Έχω αλλάξει σίγουρα πάρα πολύ, πέρασαν αρκετά χρόνια κι έζησα διαφόρων ειδών καταστάσεις. Εκτιμώ εξίσου και τις δύο φάσεις, γνωρίζω πως δεν θα ήμουν εδώ τώρα αν δεν είχα περάσει από το πρώτο στάδιο. Κρατάω σίγουρα τη μανία και επιμονή του Μπιλ (Rosebleed) στο να προβάρουμε και να επαναλαμβάνουμε τα κομμάτια μας ξανά και ξανά, ακόμα κι αν τα παίζαμε τέλεια. Με έχει βοηθήσει αυτό στο να είμαι καλά προετοιμασμένη σε συνθήκες live και να αποφεύγω λάθη πανικού.
Κρατάω σίγουρα το παρεΐστικο vibe, τον χαβαλέ, τα άπειρα τζαμαρίσματα μέχρι να ξημερώσει, την ανεμελιά εκείνης της περιόδου, πετάω τις ώρες ανάλυσης, τσακωμών και λήψης αποφάσεων που με έκαιγαν, ήμασταν πέντε διαφορετικοί άνθρωποι/εγκέφαλοι. Πετάω το σνομπ attitude που είχα και είχαμε σαν ομάδα! Έχουμε μεγαλώσει κυριολεκτικά μαζί με τα Rosebleed οαγόρια.
MG: Με την «Κοντούλα Λεμονιά» έκανες αίσθηση το καλοκαίρι, όχι μόνο θετική. Πώς προέκυψε αυτή η τρελή μίξη τόσο ετερόκλητων στοιχείων και επέλεξες την ερμηνεία που ακούμε;
ΔΝ: Θα πω πως προέκυψε από μια διάθεση και ανάγκη πειράματος, όντας η ίδια σε μια πειραματική καινούργια συνθήκη ζωής.
MG: Ίσως γνωρίζεις πως το "Mermaid" σου ήταν τραγούδι του μήνα στο Mixgrill. Μάλιστα κάποιοι υποστηρίζουν πως θα βρεθεί αρκετά ψηλά και στην ετήσια ανασκόπηση. Πώς αισθάνεσαι με την αποδοχή που έχει η δουλειά σου;
ΔΝ: Δεν το ήξερα! Μόλις το διάβασα κι έχω ένα μεγάλο χαμόγελο! Νιώθω όμορφα που ανακαλύπτω και μπορώ πλέον να εκφράζω ανοιχτά χωρίς ντροπή πράγματα που έχουν ουσία για εμένα κι αυτά με τη σειρά τους αγγίζουν και ξεκλειδώνουν άλλους ανθρώπους. Γίνεται ομαδικό, διαδραστικό και πιο ανθρώπινο όλο αυτό το μουσικό process και μου δίνει μεγάλη χαρά και δύναμη για να συνεχίσω.
MG: Το "Mermaid" συνοδεύεται από (και συνοδεύει) ένα βίντεο για τις «χιλιάδες γυναίκες που βρίσκουν τους εαυτούς τους σε καταστάσεις χωρίς τη συγκατάθεσή τους». Πώς ξεκίνησε η ιδέα για το βίντεο και πώς εξελίχθηκε η δημιουργία του;
ΔΝ: Η αρχική ιδέα για το βίντεο ήταν η εξής:
Φουλ ήλιος και φως ημέρας, τέσσερα παλικάρια σε άσπρο αγροτικό αμάξι με καρότσα (βγαλμένα σαν από ελληνική ταινία, φορώντας άσπρα αμάνικα και κοντά σορτς) με βρίσκουν πεταμένη ταλαιπωρημένη γοργόνα σε χωματερή με σκουπίδια. Είμαι σε πανάθλια κατάσταση, με φροντίζουν και με ελευθερώνουν στη θάλασσα αποχαιρετώντας με με ένα γλυκό τσαχπίνικο χορευτικό. Διασώστες γοργονών. Τα τέσσερα παλικάρια ήταν τέσσερις πολύ καλοί μου φίλοι που με έχουν όντως «σώσει» ανά περιόδους από σκουπιδοκαταστάσεις.
Επειδή το ίδιο το κομμάτι μιλάει για κάτι βαρύ, σκοτεινό και δύσκολο ήθελα το βίντεο να έχει έναν φωτεινό κι ανάλαφρο χαρακτήρα για να σπάει την dark-ίλα. Φοβόμουν αρχικά πολύ να βαρύνω την εικόνα. Συνεργάστηκα όμως με τον Χρήστο Αργυρό - ταλαντούχος και σκοτεινούλης ανερχόμενος σκηνοθέτης - κι έτσι το βίντεο πήρε την διάσταση που βλέπετε. Είναι πολύ ταιριαστό κι αγγίζει το νόημα για το οποίο μιλάει.
ΥΓ: Γυρίστηκε όλο σε ένα βράδυ, με πολλές εκπλήξεις κι αναποδιές!
MG: Ποιους άλλους Έλληνες δημιουργούς ξεχωρίζεις; Ποιο τραγούδι έχεις ζηλέψει από έλληνα δημιουργό; Να το είχες γράψει ή να το είχες τραγουδήσεις.
ΔΝ: Θαυμάζω τον άμεσο και ειλικρινή τρόπο έκφρασης του Ταφ Λάθος, εκτιμώ το Παιδί Τραύμα, ζηλεύω τα keyboard solo του Άγγελου Κράλλη, συντονίζομαι με το "Picking Words" της Σtella, αγαπάω ακόμα τους Bliss. Θα ήθελα να έχω γράψει το τραγούδι των One Leg Mary "A Big Win For Boredom".
MG: Πώς βλέπεις την πορεία της μουσικής σε παγκόσμιο επίπεδο και την κυριαρχία του hip hop/rap;
ΔΝ: Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι απέχω αρκετά από τις εξελίξεις της μουσικής. Επιλέγω συχνά παλιά οικεία ακούσματα, που κλικάρουν σε συγκεκριμένες πτυχές του εγγεφάλου και των συναισθημάτων μου. Περνάω και περιόδους που δεν ακούω καθόλου μουσική. Μου λείπει και μετά επιστρέφω σε αυτήν με περισσότερο ενθουσιασμό. Απολαμβάνω self improvement podcasts, audiobooks και διάφορα guided hypnosis/lucid dreaming/visualisations για να χάνομαι πριν κοιμηθώ. Δεν μπορώ να πω ότι μου προκαλεί απόλαυση στα αυτιά η trap και το «πππππρρρρρρρ», αλλά είναι εξέλιξη προς κάτι. Προς τι;
YΓ: Διαβάζω για μπόλικες δυναμικές αμαζόνες γυναίκες που παίρνουν τα ηνία της εποχής αυτής και ενθουσιάζομαι!
MG: Ωραίο το live streaming κι όλες οι πλατφόρμες που προωθείται η μουσική σήμερα, όμως τελικά μπορεί να ζήσει ένας «μικρός» καλλιτέχνης μέσα από αυτές, μάλιστα σε μια περίοδο που κι οι ζωντανές εμφανίσεις είναι όνειρο απατηλό;
ΔΝ: Όχι βεβαια! Και ούτε και πριν μπορούσε. Το να ζει ένας μικρός καλλιτέχνης από τα lives, παίζοντας την μουσική του, είναι ένα εντελώς απατηλό όνειρο που ευτυχώς πλέον το γνωρίζουμε και δεν αιωρείται σαν ροζ γυαλιστερή φούσκα πάνω απ' το κεφάλι μας. Δεν υπάρχει αυτό το σενάριο είναι εντελώς ουτοπικό. Εκτός αν ο καλλιτέχνης δώσει όλο του το μεδούλι, τον σπλήνα, τα νεφρά, τα πνευμόνια και το πάγκρεας και τα θυσιάσει στο βωμό της ΜΟΥΣΑΣ.
MG: Τι σε φοβίζει περισσότερο την εποχή του Covid;
ΔΝ: Οι ανθρώπινες σχέσεις και η επαφή. Ήταν κάτι ήδη περίπλοκο, και τώρα γίνεται όλο και πιο απόμακρο και «φοβιστικό». Ο καθένας τα ζει όλα στην οθόνη του, φλερτάρει, τα λέει, επικοινωνεί, σεξάρει, διασκεδάζει, τα παίρνει στο κρανίο, ψωνίζει, χαζεύει, χαιδεύει, γυμνάζεται, ονειρεύεται, όλα μέσα από το κινητό. Και δεν βγάζω την ουρά μου απ' έξω, με δυσκολεύει ιδιαίτερα η αποχή από οθόνη και scrolling, scrolling scrolling. Επίσης με προβληματίζει έντονα η αποδυνάμωση της ομάδας. Η δύναμη της ομάδας κατάφερνε να αλλάζει πράγματα και να δημιουργεί αν,ατροπές στα σενάρια. Τώρα η ομάδα εκτονώνει τα νεύρα και την ενέργειά της στο feed στο Fb, στα quotes στο insta και στις χορογραφίες στο TikTok. Ο καθένας solo.
Με τρομάζει η εξάλειψη όλων αυτών των μικρών μαγαζιών κι οικογενειακών επιχειρήσεων που έχουν στηθεί με φροντίδα και δίνουν χρώμα και χαρακτήρα στην Αθήνα / Ελλάδα.
MG: Να περιμένουμε ολοκληρωμένο άλμπουμ και πότε;
ΔΝ: Αμέ! Σε συνεργασία με την United We Fly που με στηρίζουν στο όλο process. Δεν ξέρω ακριβώς πότε θα κυκλοφορήσει μιας και λόγω παράνοιας περιόδου όλα έχουν τον δικό τους ρυθμό. Αρχές του '21 υπολογίζουμε να κυκλοφορήσει το επόμενο single με τίτλο "Who Are They" που έχει μισό αγγλικό, μισό ελληνικό στίχο. Είναι ένα κομμάτι που μιλάει για όλους αυτούς που μας πετσοκόβουν τα όνειρα και τα φτερά και μας ρίχνουν τόσο χαμηλά.
Αναμένεται εντυπωσιακό βίντεο σκηνοθέτημένο από τον καλό μου φίλο Ιωάννη Νικηφόρο που έστησε και σκηνοθέτησε το βίντεο για την Kontoula Lemonia.