Σεπτέμβριος 2015
Irfan, σε κάποιες διαλέκτους της Μέσης Ανατολής, είναι ένα όνομα που σημαίνει «σοφία». Ο ήχος του σχήματος από τη Βουλγαρία ταιριάζει με το όνομα, κάνοντας μια γύρα από τη Σαχάρα ως την Μαύρη Θάλασσα στο τρίτο τους άλμπουμ. Αναπόφευκτα, υπάρχουν και αρκετά στοιχεία της Βαλκανικής μουσικής παράδοσης στα όσα παίζουν. Οι δύο προηγούμενοι δίσκοι τους είχαν κυκλοφορήσει πριν αρκετά χρόνια (2003 & 2007), επίσης από τη γαλλική δισκογραφική Prikosnovenie, που εστιάζει σε παρόμοιες αιθέριες ethnic μουσικές απ’ όλο τον κόσμο. Στο ‘The Eternal Return’ παρουσιάζουν δέκα τραγούδια σχετικά μεγάλα σε διάρκεια, που αποδέχονται και εξωτερικεύουν τις επιρροές τους, ενώ παράλληλα σε ταξιδεύουν σε άλλες εποχές και μέρη.
Με μια πληθώρα οργάνων, από μπαγλαμά και σαντούρι ως διαφόρων ειδών παραδοσιακά πνευστά και κρουστά, δημιουργούν μια ατμόσφαιρα πάνω στην οποία δένουν τα φωνητικά της Denitza Seraphim. Περιστασιακά παρασύρονται σε πιο γρήγορο, εκστατικό ρυθμό, όπως στο ‘Salamander’, αλλά συνήθως παραμένουν σε μελωδίες ανάλαφρες και νοσταλγικές. Στίχοι απουσιάζουν, κάτι που είναι μάλλον θετικό, αφήνοντας τις μουσικές να κάνουν όλη τη «δουλειά», και είναι αδύνατο να μη συγκριθούν με κάποιες δουλειές άλλων σπουδαίων συγκροτημάτων όπως οι Dead Can Dance. Όχι για να βρεθεί το καλύτερο, αλλά απλά για να σημειωθεί η επιρροή τους. Ένα από τα κομμάτια που ξεχωρίζουν είναι το ‘The Golden Horn’, αλλά το ‘The Eternal Return’ είναι ένα ταξίδι που είναι καλύτερo να ακουστεί απ’ την αρχή ως το τέλος.
Irfan, σε κάποιες διαλέκτους της Μέσης Ανατολής, είναι ένα όνομα που σημαίνει «σοφία». Ο ήχος του σχήματος από τη Βουλγαρία ταιριάζει με το όνομα, κάνοντας μια γύρα από τη Σαχάρα ως την Μαύρη Θάλασσα στο τρίτο τους άλμπουμ. Αναπόφευκτα, υπάρχουν και αρκετά στοιχεία της Βαλκανικής μουσικής παράδοσης στα όσα παίζουν. Οι δύο προηγούμενοι δίσκοι τους είχαν κυκλοφορήσει πριν αρκετά χρόνια (2003 & 2007), επίσης από τη γαλλική δισκογραφική Prikosnovenie, που εστιάζει σε παρόμοιες αιθέριες ethnic μουσικές απ’ όλο τον κόσμο. Στο ‘The Eternal Return’ παρουσιάζουν δέκα τραγούδια σχετικά μεγάλα σε διάρκεια, που αποδέχονται και εξωτερικεύουν τις επιρροές τους, ενώ παράλληλα σε ταξιδεύουν σε άλλες εποχές και μέρη.
Με μια πληθώρα οργάνων, από μπαγλαμά και σαντούρι ως διαφόρων ειδών παραδοσιακά πνευστά και κρουστά, δημιουργούν μια ατμόσφαιρα πάνω στην οποία δένουν τα φωνητικά της Denitza Seraphim. Περιστασιακά παρασύρονται σε πιο γρήγορο, εκστατικό ρυθμό, όπως στο ‘Salamander’, αλλά συνήθως παραμένουν σε μελωδίες ανάλαφρες και νοσταλγικές. Στίχοι απουσιάζουν, κάτι που είναι μάλλον θετικό, αφήνοντας τις μουσικές να κάνουν όλη τη «δουλειά», και είναι αδύνατο να μη συγκριθούν με κάποιες δουλειές άλλων σπουδαίων συγκροτημάτων όπως οι Dead Can Dance. Όχι για να βρεθεί το καλύτερο, αλλά απλά για να σημειωθεί η επιρροή τους. Ένα από τα κομμάτια που ξεχωρίζουν είναι το ‘The Golden Horn’, αλλά το ‘The Eternal Return’ είναι ένα ταξίδι που είναι καλύτερo να ακουστεί απ’ την αρχή ως το τέλος.
Σχετικό θέμα