Βρεθήκαμε την προηγούμενη Πέμπτη στο roof του Gazarte για να δούμε τους Monophonics. Ομολογουμένως μας εξέπληξαν ευχάριστα, αφού είδαμε μία απίστευτα δεμένη μπάντα με εξαιρετικούς μουσικούς. Ο Kelly Finnigan, τραγουδιστής τους, απολαυστικός, η φωνή του και η σκηνική του παρουσία παραπέμπουν στον Ottis Redding.
Ο χώρος δυστυχώς μας τα χάλασε, γιατί το roof φιλοξένησε πρώτη φορά live ως κλειστός χώρος και μάλλον είναι κατάλληλο για λιγότερο κόσμο. Να σημειωθεί ότι και τις δύο ημέρες το Gazarte ήταν γεμάτο.
Το συγκρότημα έπαιξε, μετά την Αθήνα, σε Κωνσταντινούπολη, Θεσσαλονίκη και Πάτρα και επέστρεψε στην Αθήνα την Δευτέρα το πρωί, πριν φύγει για τις Η.Π.Α. την επομένη.
Το βράδυ της Δευτέρας, λοιπόν, οι Monophonics επισκέφθηκαν σύσσωμοι το γνωστό bar Dunkel στην Πανόρμου, που στο παρελθόν έχει φιλοξενήσει και πολλά party του mixgrill, ενώ στα decks ανέβηκε ο κιθαρίστας του συγκροτήματος Ian Mc Donald για ένα απολαυστικό dj set γεμάτο soul funk και disco μουσικές κυρίως προηγούμενων δεκαετιών. Ο Αλέξανδρος Γουλές, ιδιοκτήτης του Dunkel, μας απηύθυνε πρόσκληση ως mixgrill να παραβρεθούμε και να έχουμε μία μικρή κουβέντα μαζί τους.
Ρωτήσαμε λοιπόν τον Ian και τον Kelly για το πώς είναι να επισκέπτεσαι 5 διαφορετικές πόλεις για 6 live σε ισάριθμες ημέρες. Μας απάντησαν ότι παρόλη την κούραση, απόλαυσαν κάθε συναυλία και η ανταπόκριση του κοινού ήταν μεγάλη, ακόμα και στις μικρότερες πόλεις που έπαιξαν, όπως η Πάτρα και ο Βόλος. Εξαιρετικό ήταν επίσης και το κοινό στην γειτονική Κωνσταντινούπολη. Αντλούν ευχαρίστηση από κάθε show τους είτε αυτό λαμβάνει χώρα στο θρυλικό Apollo Theater της Νέας Υόρκης, είτε σε μία μικρή επαρχιακή πόλη για λιγότερους ακροατές. Εκείνο που τους ενδιαφέρει, και μπορούμε να σας το βεβαιώσουμε, είναι όσοι κι αν είναι οι ακροατές, να έρχεται η στιγμή μέσα στο live που θα γίνουν ένα με τη μπάντα. Η ενέργεια που μεταδίδουν δεν αφήνει περιθώρια αποτυχίας αυτού του στόχου και όντως, φεύγοντας εκείνη τη βραδιά από το Gazarte, κανείς δεν πρέπει να ένιωθε μόνος… Ευτυχώς, μας υποσχέθηκαν ότι θα επιστρέψουν το καλοκαίρι στην πατρίδα μας για τα επόμενα live.
Υπάρχουν σχέδια για την προετοιμασία και ηχογράφηση νέου album μέσα στο 2016 που θα κυκλοφορήσει όμως το 2017 για να ακολουθήσει ξανά περιοδεία. Το ύφος του δεν προβλέπεται να απέχει από τον ήδη οικείο ήχο της μπάντας, θα φαίνεται όμως η μουσική τους εξέλιξη και ανάπτυξη.
Αναρωτηθήκαμε ποια είναι η διαδικασία δημιουργίας των τραγουδιών και μάθαμε ότι η μουσική, ο ρυθμός, η μελωδία γεννιούνται πάντα πρώτα και οι στίχοι ακολουθούν την αίσθηση και την ατμόσφαιρα της μελωδίας.
Ρωτήσαμε τον Kelly για τις επιρροές του και τα ακούσματά του πριν σχηματιστούν οι Monophonics. Μεγάλωσε ακούγοντας κλασικούς μαύρους ερμηνευτές όπως τους Duke Ellington, Etta James, Aretha Franklin και Ottis Redding, αργότερα μεγαλώνοντας στα 80’s απόλαυσε τις κυκλοφορίες του Michael Jackson και του Prince μαζί με πολύ hip hop όπως τους NWA. Έπειτα, αναζήτησε τις βαθύτερες ρίζες όλων αυτών των ρευμάτων και οδηγήθηκε στην καρδιά της jazz, blues και rock’n’roll μουσικής. Ως κύρια επιρροή του, όμως, αναγνωρίζει τον πατέρα του, Mike ο οποίος, όντας και ο ίδιος μουσικός, συνεργάστηκε στενά με ανεπανάληπτες μουσικές προσωπικότητες και συνέβαλε τα μέγιστα σε αυτούς τους μουσικούς χώρους.
Ο Ian από την άλλη, μας αποκάλυψε την ιδιαίτερη σχέση του με το μπουζούκι και τον μπαγλαμά που απέκτησε σε κάποιο από τα παλαιότερα ταξίδια του στην Ελλάδα καθώς και πόσο ενθουσιάστηκε ακούγοντας σε κάποιο μεγάλο record store των ΗΠΑ την φωνή του Γιάννη Πουλόπουλου, που αργότερα στην επίσκεψη των Monophonics στο Ηράκλειο για το live τους πριν κάποια χρόνια, είδε και σε κάποιο video.
Τελικά φαίνεται ότι η ιδιαίτερη αγάπη που καλλιεργούμε ενστικτωδώς ως λαός κατά περιόδους για κάποια συγκροτήματα, που πιθανόν δεν είναι τόσο γνωστά στην πατρίδα τους, όπως στο παρελθόν οι Puressence, Walkabouts, Madrugada, Tindersticks δεν είναι ποτέ λανθασμένη.
Ο χώρος δυστυχώς μας τα χάλασε, γιατί το roof φιλοξένησε πρώτη φορά live ως κλειστός χώρος και μάλλον είναι κατάλληλο για λιγότερο κόσμο. Να σημειωθεί ότι και τις δύο ημέρες το Gazarte ήταν γεμάτο.
Το συγκρότημα έπαιξε, μετά την Αθήνα, σε Κωνσταντινούπολη, Θεσσαλονίκη και Πάτρα και επέστρεψε στην Αθήνα την Δευτέρα το πρωί, πριν φύγει για τις Η.Π.Α. την επομένη.
Το βράδυ της Δευτέρας, λοιπόν, οι Monophonics επισκέφθηκαν σύσσωμοι το γνωστό bar Dunkel στην Πανόρμου, που στο παρελθόν έχει φιλοξενήσει και πολλά party του mixgrill, ενώ στα decks ανέβηκε ο κιθαρίστας του συγκροτήματος Ian Mc Donald για ένα απολαυστικό dj set γεμάτο soul funk και disco μουσικές κυρίως προηγούμενων δεκαετιών. Ο Αλέξανδρος Γουλές, ιδιοκτήτης του Dunkel, μας απηύθυνε πρόσκληση ως mixgrill να παραβρεθούμε και να έχουμε μία μικρή κουβέντα μαζί τους.
Ρωτήσαμε λοιπόν τον Ian και τον Kelly για το πώς είναι να επισκέπτεσαι 5 διαφορετικές πόλεις για 6 live σε ισάριθμες ημέρες. Μας απάντησαν ότι παρόλη την κούραση, απόλαυσαν κάθε συναυλία και η ανταπόκριση του κοινού ήταν μεγάλη, ακόμα και στις μικρότερες πόλεις που έπαιξαν, όπως η Πάτρα και ο Βόλος. Εξαιρετικό ήταν επίσης και το κοινό στην γειτονική Κωνσταντινούπολη. Αντλούν ευχαρίστηση από κάθε show τους είτε αυτό λαμβάνει χώρα στο θρυλικό Apollo Theater της Νέας Υόρκης, είτε σε μία μικρή επαρχιακή πόλη για λιγότερους ακροατές. Εκείνο που τους ενδιαφέρει, και μπορούμε να σας το βεβαιώσουμε, είναι όσοι κι αν είναι οι ακροατές, να έρχεται η στιγμή μέσα στο live που θα γίνουν ένα με τη μπάντα. Η ενέργεια που μεταδίδουν δεν αφήνει περιθώρια αποτυχίας αυτού του στόχου και όντως, φεύγοντας εκείνη τη βραδιά από το Gazarte, κανείς δεν πρέπει να ένιωθε μόνος… Ευτυχώς, μας υποσχέθηκαν ότι θα επιστρέψουν το καλοκαίρι στην πατρίδα μας για τα επόμενα live.
Υπάρχουν σχέδια για την προετοιμασία και ηχογράφηση νέου album μέσα στο 2016 που θα κυκλοφορήσει όμως το 2017 για να ακολουθήσει ξανά περιοδεία. Το ύφος του δεν προβλέπεται να απέχει από τον ήδη οικείο ήχο της μπάντας, θα φαίνεται όμως η μουσική τους εξέλιξη και ανάπτυξη.
Αναρωτηθήκαμε ποια είναι η διαδικασία δημιουργίας των τραγουδιών και μάθαμε ότι η μουσική, ο ρυθμός, η μελωδία γεννιούνται πάντα πρώτα και οι στίχοι ακολουθούν την αίσθηση και την ατμόσφαιρα της μελωδίας.
Ρωτήσαμε τον Kelly για τις επιρροές του και τα ακούσματά του πριν σχηματιστούν οι Monophonics. Μεγάλωσε ακούγοντας κλασικούς μαύρους ερμηνευτές όπως τους Duke Ellington, Etta James, Aretha Franklin και Ottis Redding, αργότερα μεγαλώνοντας στα 80’s απόλαυσε τις κυκλοφορίες του Michael Jackson και του Prince μαζί με πολύ hip hop όπως τους NWA. Έπειτα, αναζήτησε τις βαθύτερες ρίζες όλων αυτών των ρευμάτων και οδηγήθηκε στην καρδιά της jazz, blues και rock’n’roll μουσικής. Ως κύρια επιρροή του, όμως, αναγνωρίζει τον πατέρα του, Mike ο οποίος, όντας και ο ίδιος μουσικός, συνεργάστηκε στενά με ανεπανάληπτες μουσικές προσωπικότητες και συνέβαλε τα μέγιστα σε αυτούς τους μουσικούς χώρους.
Ο Ian από την άλλη, μας αποκάλυψε την ιδιαίτερη σχέση του με το μπουζούκι και τον μπαγλαμά που απέκτησε σε κάποιο από τα παλαιότερα ταξίδια του στην Ελλάδα καθώς και πόσο ενθουσιάστηκε ακούγοντας σε κάποιο μεγάλο record store των ΗΠΑ την φωνή του Γιάννη Πουλόπουλου, που αργότερα στην επίσκεψη των Monophonics στο Ηράκλειο για το live τους πριν κάποια χρόνια, είδε και σε κάποιο video.
Τελικά φαίνεται ότι η ιδιαίτερη αγάπη που καλλιεργούμε ενστικτωδώς ως λαός κατά περιόδους για κάποια συγκροτήματα, που πιθανόν δεν είναι τόσο γνωστά στην πατρίδα τους, όπως στο παρελθόν οι Puressence, Walkabouts, Madrugada, Tindersticks δεν είναι ποτέ λανθασμένη.