David Bowie

Η μέρα που έφυγε ο Bowie

Μια αληθινή ιστορία από το Δημήτρη Αντωνόπουλο.
Διαβάστηκε φορες
Όλοι εμείς οι ''τρελοί'' με τη μουσική, ακούμε (συχνά) αγαπημένα τραγούδια μέσα (...) στο κεφάλι μας. Όπως πάνω, έτσι και κάτω..κάπως έτσι. Κανονικά. Απο ένα εσωτερικό ''ηχείο''.

Χθες Κυριακή, απο την ώρα που ξύπνησα, άκουγα το ''Moonage Daydream'' να βουίζει μέσα στο κεφάλι μου σε μια βασανιστική επανάληψη. Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, τις όποιες φορές, σαν ένα άχρονο κάλεσμα απο κάτι πολύ αγαπημένο (είναι το πιο αγαπημένο μου τραγούδι του Bowie) βάζεις το album, το ακούς (και) εξωτερικά, και η ζωή συνεχίζεται.

Χθες όμως ήταν κάτι τόσο επίμονο, τόσο έντονο και μοναδικό, που σχεδόν με κούρασε. Ήξερα, πως ακόμη κι αν έβαζα το τραγούδι να παίξει, δεν είχα τύχη, δεν θα έβγαινε απο το κεφάλι μου.

Σήμερα, με τα νέα για το ''ταξίδι'' (ή την επιστροφή στην αληθινή πατρίδα...) του David Bowie, σκέφτομαι, πως ίσως πράγματα πολύ δικά μας, πολύ αγαπημένα, έρχονται να μας συναντήσουν για ένα αντίο με χίλιους τρόπους.

Σε ευχαριστούμε για τη μουσική David, έκανες αυτόν τον πλανήτη ένα καλύτερο μέρος για όλους.

Τα Αγαπημένα μου

1/ Ολόκληρη (και το εννοώ) η δισκογραφία του. Η ίδια η δημιουργική του αξία σαν κάτι (εντελώς) μοναδικό.

2/ Station To Station - Το αγαπημένο μου album του.
   Young Americans - Ένα απίστευτο album γεμάτο μαγικές στιγμές του. Ανεπανάληπτο.
   Ziggy Stardust - Δεν χρειάζονται λόγια...
   Alladin Sane - Κάτι...απο εντελώς "αλλού"..
   Diamond Dogs - Αδιάνοητο αριστούργημα.

3/ Τα τραγούδια του που αγαπώ:
  • Moonage Daydream
  • Stay
  • Station To Station
  • Right
  • Space Oditty
  • Lady Grinning Soul
  • Sweet Thing


Αξιολόγηση
Βαθμολογήστε το άρθρο
10,0 / 10 (σε 1 αξιολογήσεις)
Για να αξιολογήσετε επιλέξτε το επιθυμητό αστέρι

Κωδικός επιβεβαίωσης, γράψτε τους χαρακτήρες που βλέπετε στην εικόνα

Διαβάστε ακόμα