I Want It Brighter - Σκόρπιες σκέψεις με αφορμή την απώλεια του Leonard Cohen

Ίσως, εν τέλει, ο αξιοπρεπής θάνατος να είναι η απόλυτη κατάκτηση της ζωής.
Διαβάστηκε φορες
Έχουν περάσει αρκετές ώρες από το άκουσμα της είδησης του θανάτου ενός τόσο σπουδαίου καλλιτέχνη και δεν μπορώ να αποδεχθώ αυτό που έχει συμβεί. Όπως και με τον David Bowie, έτσι και με τον Leonard Cohen, αισθάνομαι ότι το κενό που δημιουργείται είναι όχι απλά δυσαναπλήρωτο, αλλά μόνιμο και αιώνιο. Ήδη νιώθω μεγαλύτερη μοναξιά, περισσότερη θλίψη, εν προκειμένω την σαιξπηρική όψη της ζωής: παροδικότητα, μελαγχολία, απώλεια, ματαιότητα.

Υπάρχουν καλλιτέχνες και δημιουργοί που με το έργο τους ομόρφυναν τις σκέψεις μας, τα αισθήματά μας, το ποιόν μας, την ανθρώπινη φύση μας. Ο Leonard Cohen ήταν αναμφίβολα ένας από αυτούς: ζωγράφιζε, έγραφε μουσική και ποίηση, μας ταξίδευε με τον δικό του μοναδικό τρόπο, στις σκοτεινές και συνάμα τόσο όμορφες πλευρές της υπόστασης. Μας είχε προϊδεάσει για τη φυγή του -ακόμα δεν γνωρίζουμε τα ακριβή αίτια του θανάτου του- και οι περισσότεροι από μας, θεωρούσαμε ότι αστειεύεται, ότι θα βρίσκεται εδώ ανάμεσά μας, για πολλά χρόνια ακόμα. Τελικά, εκ των υστέρων αποδεικνύεται ότι κάτι περισσότερο ήξερε, ή διαισθανόταν, αν προτιμάτε. Μεγάλη υπόθεση η διαίσθηση. Και αίφνης, αποδημεί, αρκετό καιρό μετά την απώλεια της αγαπημένης του Marianne, αν και από τότε της το είχε υποσχεθεί και ο άνθρωπος οφείλει να τηρεί τις υποσχέσεις του.

You Want It Darker, επομένως. Η τελευταία παρακαταθήκη, ενός τόσο σπουδαίου δημιουργού. Μέσα από μια δεσμίδα 9 υπέροχων κομματιών μάς αποχαιρετά για πάντα με τον δικό του μοναδικό και ανεπανάληπτο τρόπο, όπως είχε κάνει και ο Bowie με το Blackstar. I am ready my Lord, σιγοτραγουδά ο υπέροχος Καναδός και εσύ νιώθεις ότι είναι έτοιμος και αποφασισμένος (όπως ο Great Gatsby). Και οι αποφάσεις του ανθρώπου από ένα σημείο και μετά δύσκολα αλλάζουν. Όσο περνάνε τα χρόνια, όλοι μας γινόμαστε περισσότερο δογματικοί.

A million candles burning for the love that never came. Και κάπου εκεί διαισθάνεσαι το χρέος που έχεις απέναντι στο δώρο της ζωής. Επειδή η ζωή είναι δώρο. Οφείλεις να συνεχίσεις, τιμώντας και υιοθετώντας τις αξίες και τα ιδανικά, που ξεπροβάλλουν μέσα από τη μουσική, όχι μόνο του Cohen, αλλά και του Bowie, του Dylan, του Springsteen, των U2 και όλων όσων προσπάθησαν και προσπαθούν -για πόσο ακόμα ουδείς γνωρίζει- να δώσουν νόημα στην παροδικότητά της. Κάνε ό,τι μπορείς από την πλευρά σου, προκειμένου να μειώσεις τον πόνο του συνανθρώπου σου. Αγωνίσου για να προσφέρεις ό,τι μπορείς σε αυτόν που το έχει ανάγκη και ενδεχομένως ντρέπεται να σου το ζητήσει. Στάσου δίπλα σε αυτόν που είναι θλιμμένος και υποφέρει. Πέταξε και εσύ -όχι με τα φτερά του Ίκαρου, επειδή αυτά είναι τα φτερά της ματαιότητας- και άγγιξε εκείνους τους τόπους που μπορείς να πλάσεις. Και στάσου εκεί, με όλες σου τις δυνάμεις και μην αποφεύγεις τον αγώνα που πρέπει να δώσεις. Επειδή όλες αυτές τις δεκαετίες αυτό ακριβώς έπραττε ο τόσο μα τόσο σπουδαίος Καναδός δημιουργός. Και τότε, μα μόνο τότε, έχεις και εσύ το δικαίωμα να σιγοψιθυρίσεις, I am ready my Lord. Ίσως, εν τέλει, ο αξιοπρεπής θάνατος να είναι η απόλυτη κατάκτηση της ζωής. Και ο Leonard Cohen, όλα αυτά τα χρόνια, υπήρξε απόλυτα αξιοπρεπής. Ας τον ακολουθήσουμε και ας προστατεύουμε καθημερινά, την τεράστια παρακαταθήκη του.

Αξιολόγηση
Βαθμολογήστε το άρθρο
6,7 / 10 (σε 3 αξιολογήσεις)
Για να αξιολογήσετε επιλέξτε το επιθυμητό αστέρι

Κωδικός επιβεβαίωσης, γράψτε τους χαρακτήρες που βλέπετε στην εικόνα

Διαβάστε ακόμα