Η Ματούλα Ζαμάνη επέστρεψε στο Σταυρό του Νότου (αυτή τη φορά στην Κεντρική Σκηνή), για να ολοκληρώσει τις χειμερινές της περιπέτειες. Στις 24/3, παρευρεθήκαμε λοιπόν στην πρώτη της εμφάνιση - έπονται άλλες δυο Παρασκευές - και πραγματικά έχουμε να πούμε πολλά...
Ο Σταυρός του Νότου μας έβαλε απευθείας στο κλίμα, "σημαδεύοντάς" μας με το έμβλημα της βραδιάς, που ήταν ένα φλαμίνγκο. Ύστερα από αναμονή μιας ώρας, οπότε γέμισε και ο χώρος, το live ξεκίνησε κατά τις 11.
Η Ματούλα Ζαμάνη ανέβηκε στη σκηνή με διάθεση χιουμοριστική μα και αυτοσαρκαστική, σχολιάζοντας τα ρούχα της, που όπως μας είπε τα επέβαλε το concept της βραδιάς. Το πρόγραμμα ήταν πλούσιο, πληθωρικό και εκρηκτικό, όπως και η ίδια. Με τραγούδια δικά της, τραγούδια για "5 χειμώνες, 6 καλοκαίρια" (από την τελευταία της δισκογραφική κατάθεση με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου), μουσικές της θάλασσας, του βουνού, αλλά και με ευφάνταστες διασκευές, η Ματούλα μας κράτησε συντροφιά για τρεις περίπου ώρες.
Πρώτο-πρώτο ακούσαμε το νέο της τραγούδι "Πριν", ομότιτλο με τον επερχόμενο δίσκο της. Από την πρώτη της δισκογραφική δουλειά, "Varligali", ακούσαμε τα: "Η σταγόνα η Παγώνα", "Δονούσα" και "Aamonoke" (ή αλλιώς αστρική αγάπη). Έπειτα οι διασκευές της, που είναι κατά τη γνώμη μου και το πιο δυνατό της σημείο, απογείωσαν τη βραδιά. Κάποιες από αυτές ήταν οι ακόλουθες: "Δεν κλαίω για τώρα", "Γιατί γλυκιά μου κλαις", "Κάθε βράδυ πάντα λυπημένη" (ακαπέλα), "Καίγομαι και σιγολιώνω" (η πιο cool και reggae διασκευή), "Κανελόριζα" (Μικρασιάτικο - παραδοσιακό τραγούδι), "Αραπίνα μου σκερτσόζα", "Με τελείωσες" και ένα Ηπειρώτικο τραγούδι "Μη με κοιτάς στα μάτια". Προσωπικά ξεχώρισα το μελοποιημένο -από την ίδια τη Ζαμάνη- ποίημα, το "Μονόγραμμα" του Οδυσσέα Ελύτη. Αυτό το δημιούργημα-αφιέρωμα στην αληθινή αγάπη, ήταν λογικό να ξυπνήσει μνήμες και να χτυπήσει ευαίσθητες χορδές. Κι η "Μπανιστηρτζού" της βέβαια -δώρο του Εισβολέα- ξεσήκωσε το κοινό!
Φυσικά η Ματούλα Ζαμάνη, δεν μπορούσε να μην ερμηνεύσει και εμβληματικά τραγούδια του Θανάση Παπακωνσταντίνου, όπως τα: "Βάλια Κάλντα", "Στις χαραυγές ξεχνιέμαι", "Ο Τρυγητής", "Τότε κι εγώ θα θυμηθώ", "Απόψε" και η "Ουρά του αλόγου". Δεν έλειψαν, όμως, και οι "μυστικοί καλεσμένοι" της βραδιάς...
Ο Παναγιώτης Τσεβάς ανέβηκε στη σκηνή, όπου μας τραγούδησε ανάμεσα στα άλλα το "Πόσο πολύ σ' αγάπησα", αλλά και συνόδευσε με ξεχωριστό σεβασμό τη μοναδική Νένα Μεντή, η οποία μας συγκίνησε με την ερμηνεία της στο "Παρελθόν μου το βαρύ", της Βίκυς Μοσχολιού.
Συμπερασματικά, το πρόγραμμα ήταν γεμάτο, πλούσιο, είχε δομή και χαρακτήρα. Ακόμη οι μουσικοί, είχαν έντονη παρουσία, το διασκέδαζαν, είχαν χημεία με την τραγουδίστριά τους και το αποτέλεσμα που μας πρόσφεραν ήταν άρτιο. Το κλίμα και γενικά η αίσθηση που σου άφηνε το live ήταν θετική.
Σπύρος Μοσχούτης: τύμπανα, pads
Κώστας Νικολόπουλος: ηλεκτρική κιθάρα
Γιάννης Κονταράτος: βιολί
Θάνος Σταυρίδης: ακορντεόν, πλήκτρα
Κωνσταντίνος Ζουγανέλης: μπάσσο
Δημήτρης Δημητριάδης: sound design
Μελίνα Ζερβάκη: φωτισμός / VJ
Στέλιος Σπυρόπουλος: Video footage/ φωτογραφία
Γιώργος Νικολόπουλος: artwork
AFTOFOTO: Επιμέλεια προγράμματος και reflection
Πληροφορίες για τις εμφανίσεις μπορέιτε να βρείτε εδώ.
Η Ματούλα Ζαμάνη ανέβηκε στη σκηνή με διάθεση χιουμοριστική μα και αυτοσαρκαστική, σχολιάζοντας τα ρούχα της, που όπως μας είπε τα επέβαλε το concept της βραδιάς. Το πρόγραμμα ήταν πλούσιο, πληθωρικό και εκρηκτικό, όπως και η ίδια. Με τραγούδια δικά της, τραγούδια για "5 χειμώνες, 6 καλοκαίρια" (από την τελευταία της δισκογραφική κατάθεση με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου), μουσικές της θάλασσας, του βουνού, αλλά και με ευφάνταστες διασκευές, η Ματούλα μας κράτησε συντροφιά για τρεις περίπου ώρες.
Πρώτο-πρώτο ακούσαμε το νέο της τραγούδι "Πριν", ομότιτλο με τον επερχόμενο δίσκο της. Από την πρώτη της δισκογραφική δουλειά, "Varligali", ακούσαμε τα: "Η σταγόνα η Παγώνα", "Δονούσα" και "Aamonoke" (ή αλλιώς αστρική αγάπη). Έπειτα οι διασκευές της, που είναι κατά τη γνώμη μου και το πιο δυνατό της σημείο, απογείωσαν τη βραδιά. Κάποιες από αυτές ήταν οι ακόλουθες: "Δεν κλαίω για τώρα", "Γιατί γλυκιά μου κλαις", "Κάθε βράδυ πάντα λυπημένη" (ακαπέλα), "Καίγομαι και σιγολιώνω" (η πιο cool και reggae διασκευή), "Κανελόριζα" (Μικρασιάτικο - παραδοσιακό τραγούδι), "Αραπίνα μου σκερτσόζα", "Με τελείωσες" και ένα Ηπειρώτικο τραγούδι "Μη με κοιτάς στα μάτια". Προσωπικά ξεχώρισα το μελοποιημένο -από την ίδια τη Ζαμάνη- ποίημα, το "Μονόγραμμα" του Οδυσσέα Ελύτη. Αυτό το δημιούργημα-αφιέρωμα στην αληθινή αγάπη, ήταν λογικό να ξυπνήσει μνήμες και να χτυπήσει ευαίσθητες χορδές. Κι η "Μπανιστηρτζού" της βέβαια -δώρο του Εισβολέα- ξεσήκωσε το κοινό!
Φυσικά η Ματούλα Ζαμάνη, δεν μπορούσε να μην ερμηνεύσει και εμβληματικά τραγούδια του Θανάση Παπακωνσταντίνου, όπως τα: "Βάλια Κάλντα", "Στις χαραυγές ξεχνιέμαι", "Ο Τρυγητής", "Τότε κι εγώ θα θυμηθώ", "Απόψε" και η "Ουρά του αλόγου". Δεν έλειψαν, όμως, και οι "μυστικοί καλεσμένοι" της βραδιάς...
Ο Παναγιώτης Τσεβάς ανέβηκε στη σκηνή, όπου μας τραγούδησε ανάμεσα στα άλλα το "Πόσο πολύ σ' αγάπησα", αλλά και συνόδευσε με ξεχωριστό σεβασμό τη μοναδική Νένα Μεντή, η οποία μας συγκίνησε με την ερμηνεία της στο "Παρελθόν μου το βαρύ", της Βίκυς Μοσχολιού.
Συμπερασματικά, το πρόγραμμα ήταν γεμάτο, πλούσιο, είχε δομή και χαρακτήρα. Ακόμη οι μουσικοί, είχαν έντονη παρουσία, το διασκέδαζαν, είχαν χημεία με την τραγουδίστριά τους και το αποτέλεσμα που μας πρόσφεραν ήταν άρτιο. Το κλίμα και γενικά η αίσθηση που σου άφηνε το live ήταν θετική.
Η Ματούλα Ζαμάνη, έχει συνδεθεί από πολλούς με το Θανάση Παπακωνσταντίνου. Αν και γνώριζα τη μουσική της πορεία, ανήκα κι εγώ σ' αυτούς, μιας και δεν την είχα παρακολουθήσει ποτέ, χωρίς τον Θαναση. Τελικά κατάλαβα ότι και μόνη της μπορεί να σταθεί επάξια στη σκηνή, ότι έχει χαρακτήρα και πλούσιες γνώσεις μουσικής. Αλλά και το ταπεραμέντο της, η εκρηκτική φωνή και η ιδιαίτερη χροιά που διαθέτει, σε συνδυασμό με τον τρόπο που επικοινωνεί με το κοινό, επιβεβαιώνουν την ανοδική της πορεία. Είναι κάτι λοιπόν που σίγουρα αξίζει να δείτε!
Υ.Γ: Οι φωτογραφίες ανήκουν στη Δήμητρα Κανάκη, την οποία και ευχαριστώ ιδιαίτερα!
Mαζί της:
Υ.Γ: Οι φωτογραφίες ανήκουν στη Δήμητρα Κανάκη, την οποία και ευχαριστώ ιδιαίτερα!
Mαζί της:
Σπύρος Μοσχούτης: τύμπανα, pads
Κώστας Νικολόπουλος: ηλεκτρική κιθάρα
Γιάννης Κονταράτος: βιολί
Θάνος Σταυρίδης: ακορντεόν, πλήκτρα
Κωνσταντίνος Ζουγανέλης: μπάσσο
Δημήτρης Δημητριάδης: sound design
Μελίνα Ζερβάκη: φωτισμός / VJ
Στέλιος Σπυρόπουλος: Video footage/ φωτογραφία
Γιώργος Νικολόπουλος: artwork
AFTOFOTO: Επιμέλεια προγράμματος και reflection
Πληροφορίες για τις εμφανίσεις μπορέιτε να βρείτε εδώ.