Ο δίσκος: "Ποινολόγιο"
Μουσική-Στίχοι: Βαγγέλης Βατσινέας
Ερμηνεία : Βαγγέλης Βατσινέας
Ενορχήστρωση: Μαρία Καναβάκη - Χρήστος Παύλης
Κυκλοφoρία: 3/2010 (Studio Mythos)
Το προσωπικό του "Ποινολόγιο" μας παρουσιάζει ο νέος τραγουδοποιός Βαγγέλης Βατσινέας στην πρώτη του δισκογραφική δουλιά. Εύστοχος ο τίτλος - και σίγουρα όχι τυχαίος από έναν άνθρωπο που έχει σπουδάσει δάσκαλος - καθώς είναι εμφανέστατη η καταγραφή προσωπικών "παραπτωμάτων". Δώδεκα δικά του τραγούδια, σε ερμηνείες από τον ίδιο, που έχουν σαν βάση την "έντεχνη" μπαλάντα, αλλά χρωματίζονται σε πολλές στιγμές από ροκ στοιχεία.
Η κύρια δυναμική του δίσκου, ως προς τις δημιουργίες του τραγουδοποιού, εκτονώνεται λίγο μετά το μέσο του. Σε αυτό το πρώτο μισό ακούμε τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια του άλμπουμ, όπως το εξαιρετικής ενορχήστρωσης (πιάνο-βιολί) και ευαισθησίας Κομμάτι που αγαπώ και η όμορφη κιθαριστική μπαλάντα Κύκλος. Από κοντά και το κάπως διαφοροποιημένο μελωδικά και ρυθμικά 13 Απρίλη, αλλά και το στιχουργικά καλύτερο ίσως του δίσκου Δώσε πνοή. Από εκεί και πέρα, παρότι οι πολύ καλές ενορχηστρωτικές επιλογές της Μαρίας Καναβάκη και του Χρήστου Παύλη συνεχίζονται (τα πνευστά μπαίνουν στο παιχνίδι και δίνουν "πόντους" σε πολλά κομμάτια), δεν ακούμε κάτι που δεν ακούσαμε ήδη προηγουμένως.
Το ότι στην κατακλείδα του δίσκου (Χθες) βρίσκουμε και πάλι μία ζεστή και πολύ ενδιαφέρουσα μπαλάντα, πιστοποιεί αυτό που υποπτευόμασταν σε αυτήν την πρώτη... δισκογραφική μας γνωριμία με τον Βαγγέλη Βατσινέα: ότι είναι ένας εξαιρετικά εκφραστικός ερμηνευτής, με την ιδιαίτερη - και με μια σπάνια "γρατζουνιστική" χροιά - αισθαντική φωνή του να αποδίδει πολύ όμορφα τις έντεχνες, ερωτικές μπαλάντες. Συνολικά το "Ποινολόγιο" είναι μια ειλικρινέστατη αποτύπωση βιωματικών, απολογιστικών σκέψεων, με θέμα σχεδόν αποκλειστικά τον έρωτα, κάτι που τονίζεται από την έντονη χρήση του β' προσώπου στο στίχο.
Ο πρώτος δίσκος του Βαγγέλη Βατσινέα ίσως να μην κομίζει κάτι που δεν έχουμε ακούσει καλύτερα στο παρελθόν στο χώρο μεταξύ έντεχνης και ροκ δημιουργίας, ωστόσο αποτελεί μία αξιοπρεπέστατη παρθενική δουλιά, που επιβεβαιώνει ότι υπάρχουν άξιοι συνεχιστές στο εν λόγω ύφος και αφήνει υποσχέσεις για το μέλλον.
Μουσική-Στίχοι: Βαγγέλης Βατσινέας
Ερμηνεία : Βαγγέλης Βατσινέας
Ενορχήστρωση: Μαρία Καναβάκη - Χρήστος Παύλης
Κυκλοφoρία: 3/2010 (Studio Mythos)
Το προσωπικό του "Ποινολόγιο" μας παρουσιάζει ο νέος τραγουδοποιός Βαγγέλης Βατσινέας στην πρώτη του δισκογραφική δουλιά. Εύστοχος ο τίτλος - και σίγουρα όχι τυχαίος από έναν άνθρωπο που έχει σπουδάσει δάσκαλος - καθώς είναι εμφανέστατη η καταγραφή προσωπικών "παραπτωμάτων". Δώδεκα δικά του τραγούδια, σε ερμηνείες από τον ίδιο, που έχουν σαν βάση την "έντεχνη" μπαλάντα, αλλά χρωματίζονται σε πολλές στιγμές από ροκ στοιχεία.
Η κύρια δυναμική του δίσκου, ως προς τις δημιουργίες του τραγουδοποιού, εκτονώνεται λίγο μετά το μέσο του. Σε αυτό το πρώτο μισό ακούμε τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια του άλμπουμ, όπως το εξαιρετικής ενορχήστρωσης (πιάνο-βιολί) και ευαισθησίας Κομμάτι που αγαπώ και η όμορφη κιθαριστική μπαλάντα Κύκλος. Από κοντά και το κάπως διαφοροποιημένο μελωδικά και ρυθμικά 13 Απρίλη, αλλά και το στιχουργικά καλύτερο ίσως του δίσκου Δώσε πνοή. Από εκεί και πέρα, παρότι οι πολύ καλές ενορχηστρωτικές επιλογές της Μαρίας Καναβάκη και του Χρήστου Παύλη συνεχίζονται (τα πνευστά μπαίνουν στο παιχνίδι και δίνουν "πόντους" σε πολλά κομμάτια), δεν ακούμε κάτι που δεν ακούσαμε ήδη προηγουμένως.
Το ότι στην κατακλείδα του δίσκου (Χθες) βρίσκουμε και πάλι μία ζεστή και πολύ ενδιαφέρουσα μπαλάντα, πιστοποιεί αυτό που υποπτευόμασταν σε αυτήν την πρώτη... δισκογραφική μας γνωριμία με τον Βαγγέλη Βατσινέα: ότι είναι ένας εξαιρετικά εκφραστικός ερμηνευτής, με την ιδιαίτερη - και με μια σπάνια "γρατζουνιστική" χροιά - αισθαντική φωνή του να αποδίδει πολύ όμορφα τις έντεχνες, ερωτικές μπαλάντες. Συνολικά το "Ποινολόγιο" είναι μια ειλικρινέστατη αποτύπωση βιωματικών, απολογιστικών σκέψεων, με θέμα σχεδόν αποκλειστικά τον έρωτα, κάτι που τονίζεται από την έντονη χρήση του β' προσώπου στο στίχο.
Ο πρώτος δίσκος του Βαγγέλη Βατσινέα ίσως να μην κομίζει κάτι που δεν έχουμε ακούσει καλύτερα στο παρελθόν στο χώρο μεταξύ έντεχνης και ροκ δημιουργίας, ωστόσο αποτελεί μία αξιοπρεπέστατη παρθενική δουλιά, που επιβεβαιώνει ότι υπάρχουν άξιοι συνεχιστές στο εν λόγω ύφος και αφήνει υποσχέσεις για το μέλλον.
Σχετικό θέμα