Σάββατο 21 Οκτώβρη και η ατζέντα έγραφε «Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης στον Σταυρό του Νότου».
Έτσι και έγινε. Με συντροφιά πάντα τους αγαπημένους μου ξεκινήσαμε για τον Νέο Κόσμο, νιώσαμε το γνωστό στριμωξίδι στη στάση του μετρό «Μοναστηράκι», αναθεματίσαμε που το επόμενο έρχεται σε είκοσι λεπτά και κατα τις έντεκα παρά, βρισκόμασταν στο τραπέζι μας και αναρωτιόμασταν αν έχει ρακή το μαγαζί – είπαμε να μην ρωτήσουμε – και παραγγείλαμε μένοντας με την απορία.
Υπήρχε ένας διάχυτος ενθουσιασμός και μια χάρα σε όλους τους θαμώνες του μαγαζιού πριν καλά καλά ακουστεί μια νότα. Αργότερα, κατάλαβα πως ήταν οιωνός για ό,τι θα ακολουθούσε.
Λίγο μετά τις έντεκα, ο Γιώργος Ν. Ζερβάκης μαζί με τους πέντε μουσικούς του, τον Μιχάλης Παχάκη στο λαούτο, τον Μιχάλη Δασκαλάκη στην ακουστική κιθάρα, τον Δημήτρη Νεονάκη στην ηλεκτρική κιθάρα, τον Μιχάλη Μπουτσάκη στο μπάσο και τον Νίκο Χριστόπουλο στα τύμπανα, ανέβηκαν στη σκηνή και η βραδιά ξεκίνησε.
Ο κόσμος τον υποδέχτηκε με ενθουσιασμό και εκείνος μας καλωσόρισε με τραγούδια από τη προσωπική του δισκογραφία, όπως το βιωματικό «Αλλάζει πρόσωπα η ζωή σου» από τον δίσκο «Μωσαϊκό» και φυσικά το «Πότε θα ξαναβρεθούμε» σε μουσική-στίχους Γιάννη Μαρκόπουλου. Το πρόγραμμα ήταν πολύ καλά δομημένο, καθώς δημιουργούσε μια κλιμάκωση συναισθημάτων και έντασης. Μάλιστα, κάποια στιγμή ακούσαμε και ένα υπέροχο και πολύ δυναμικό καινουργιο κομμάτι σε μουσική του ίδιου και στίχους της Φρόσως Γιατρομανωλάκη που ονομάζεται «Γέφυρες». Βαθιά κοινωνικός στίχος και ιδιαίτερα αισθαντική ερμηνεία που μας παρέσυρε στον προβληματισμό του. Ακόμα και αν μας τραγουδά και μας προτρέπει πως όταν μας κυριεύει η θλίψη βάζουμε μάσκα σαν παιδιά, εκείνος ιδιαίτερα ειλικρινής και ευθής κατέθεσε κάθε συναίσθημα τραγουδώντας. Άλλοτε ερμηνεύοντας σαν άγριο θεριό που πότε πότε ημερεύει το «Τα λόγια και τα χρόνια» και άλλοτε πιο εσωτερικός μοιραζόταν τις σκέψεις του μαζί μας όπως στο «Έχω μια σκέψη». Ακούστηκαν πολλά αγαπημένα τραγούδια όπως «ο Ακροβάτης», το «Φύσηξε ο Βαρδάρης», ο «Διάφανος» κ.α. Εξεπλάγην όταν άκουσα το «Πέρασα χτες», του Αλκίνοου Ιωαννίδη που ομολογώ πως δεν το έχω ακούσει ποτέ σε κάποιο live, καθώς και το «Δι’ευχών» ήταν άλλη μια επιλογή που με ξάφνιασε ευχάριστα.
Ο Γιώργος Ν.Ζερβάκης είναι ένας ερμηνευτής που τον έχει εμπιστευτεί, ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες συνθέτες ο Γιάννης Μαρκόπουλος, αλλά και πολλοί τραγουδοποιοί από τη νεότερη γενιά, κάτι που δείχνει πολλά για την ερμηνευτική του δεινότητα. Αναμένονται να κυκλοφορήσουν το τραγούδι «Αγαπημένη» του Χρήστου Νινιού, το τραγούδι «Απανεμιά» του Αργύρη Λούλατζη και το «Σαν σε Κοιτάζω» του Γιάννη Ταυλά. Όλοι ήταν εκεί, τους προσκάλεσε στη σκηνή με εγκαρδιότητα δίνοντας μας μια γεύση από την κρητική φιλοξενία.
Όσο περνούσε η ώρα το κλίμα θύμιζε ολοένα και περισσότερο κρητικό γλέντι. Ριζίτικα, κοντυλιές και σούστες διαδέχονταν το ένα το άλλο και το κέφι άναβε λεπτό το λεπτο. Τρεις ώρες μετά τα μεσάνυχτα και όλοι ήταν εκεί, δεν έφυγε κανείς, ενώ ο Γιώργος Ν. Ζερβάκης και η μπάντα του με αμείωτη αντοχή, χωρίς κανένα διάλλειμμα πυροδοτούσαν το γλέντι ακόμα πιο πολύ, τραγουδώντας μας: «Οι ώρες είναι μικρές και δεν σας εχορτένουνε των οματιών μου οι κόρες». Ο κόσμος μέχρι και χορό έστησε ξεπερνώντας κάθε χωροταξικό εμπόδιο.
Μια μπάντα εξαιρετικά δεμένη που φάνηκε πως γνωρίζει καλά ο ένας τον άλλον: σε σολιστικό ρόλο η λύρα και το λαούτο, ενώ η ηλεκτρική κιθάρα πρόσθετε μια δυτική πινελιά καθώς δημιουργούσε ένα ξένο ηχητικό τοπίο που έδενε πολύ καλά με τα κρητικά ηχοχρώματα. Σε μια οργανική σούστα, ο Γιώργος Ν. Ζερβάκης έδειξε τη δεξιοτεχνία του στη λύρα σε ένα διάλογο με τον επίσης εκπληκτικό συνεργάτη του επί επτά χρόνια Μιχάλη Παχάκη, στο λαούτο.
Η βραδιά έκλεισε κατά τις τέσσερις με όλους να είναι αγκαλιασμένοι στη σκηνή και να τραγουδάνε με μια φωνή το «Ήλιε ανάτειλλε».
Ο Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης είναι ένας καλλιτέχνης με αξιόλογη πορεία ως τώρα, που μετρά εξαιρετικές συνεργασίες μεταξύ των οποίων αυτές με τον Βασίλη Σκουλά, τον Ψαραντώνη, τον Νίκο Στρατάκη, τον Λεωνίδα Μπαλάφα και τον Γιάννη Μαρκόπουλο με το οποίο θα ξανασυνεργαστεί και στον επόμενο δίσκο του συνθέτη.
Να του ευχηθούμε καλή επιτυχία σε ό,τι και αν κάνει!
Έτσι και έγινε. Με συντροφιά πάντα τους αγαπημένους μου ξεκινήσαμε για τον Νέο Κόσμο, νιώσαμε το γνωστό στριμωξίδι στη στάση του μετρό «Μοναστηράκι», αναθεματίσαμε που το επόμενο έρχεται σε είκοσι λεπτά και κατα τις έντεκα παρά, βρισκόμασταν στο τραπέζι μας και αναρωτιόμασταν αν έχει ρακή το μαγαζί – είπαμε να μην ρωτήσουμε – και παραγγείλαμε μένοντας με την απορία.
Υπήρχε ένας διάχυτος ενθουσιασμός και μια χάρα σε όλους τους θαμώνες του μαγαζιού πριν καλά καλά ακουστεί μια νότα. Αργότερα, κατάλαβα πως ήταν οιωνός για ό,τι θα ακολουθούσε.
Λίγο μετά τις έντεκα, ο Γιώργος Ν. Ζερβάκης μαζί με τους πέντε μουσικούς του, τον Μιχάλης Παχάκη στο λαούτο, τον Μιχάλη Δασκαλάκη στην ακουστική κιθάρα, τον Δημήτρη Νεονάκη στην ηλεκτρική κιθάρα, τον Μιχάλη Μπουτσάκη στο μπάσο και τον Νίκο Χριστόπουλο στα τύμπανα, ανέβηκαν στη σκηνή και η βραδιά ξεκίνησε.
Ο κόσμος τον υποδέχτηκε με ενθουσιασμό και εκείνος μας καλωσόρισε με τραγούδια από τη προσωπική του δισκογραφία, όπως το βιωματικό «Αλλάζει πρόσωπα η ζωή σου» από τον δίσκο «Μωσαϊκό» και φυσικά το «Πότε θα ξαναβρεθούμε» σε μουσική-στίχους Γιάννη Μαρκόπουλου. Το πρόγραμμα ήταν πολύ καλά δομημένο, καθώς δημιουργούσε μια κλιμάκωση συναισθημάτων και έντασης. Μάλιστα, κάποια στιγμή ακούσαμε και ένα υπέροχο και πολύ δυναμικό καινουργιο κομμάτι σε μουσική του ίδιου και στίχους της Φρόσως Γιατρομανωλάκη που ονομάζεται «Γέφυρες». Βαθιά κοινωνικός στίχος και ιδιαίτερα αισθαντική ερμηνεία που μας παρέσυρε στον προβληματισμό του. Ακόμα και αν μας τραγουδά και μας προτρέπει πως όταν μας κυριεύει η θλίψη βάζουμε μάσκα σαν παιδιά, εκείνος ιδιαίτερα ειλικρινής και ευθής κατέθεσε κάθε συναίσθημα τραγουδώντας. Άλλοτε ερμηνεύοντας σαν άγριο θεριό που πότε πότε ημερεύει το «Τα λόγια και τα χρόνια» και άλλοτε πιο εσωτερικός μοιραζόταν τις σκέψεις του μαζί μας όπως στο «Έχω μια σκέψη». Ακούστηκαν πολλά αγαπημένα τραγούδια όπως «ο Ακροβάτης», το «Φύσηξε ο Βαρδάρης», ο «Διάφανος» κ.α. Εξεπλάγην όταν άκουσα το «Πέρασα χτες», του Αλκίνοου Ιωαννίδη που ομολογώ πως δεν το έχω ακούσει ποτέ σε κάποιο live, καθώς και το «Δι’ευχών» ήταν άλλη μια επιλογή που με ξάφνιασε ευχάριστα.
Ο Γιώργος Ν.Ζερβάκης είναι ένας ερμηνευτής που τον έχει εμπιστευτεί, ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες συνθέτες ο Γιάννης Μαρκόπουλος, αλλά και πολλοί τραγουδοποιοί από τη νεότερη γενιά, κάτι που δείχνει πολλά για την ερμηνευτική του δεινότητα. Αναμένονται να κυκλοφορήσουν το τραγούδι «Αγαπημένη» του Χρήστου Νινιού, το τραγούδι «Απανεμιά» του Αργύρη Λούλατζη και το «Σαν σε Κοιτάζω» του Γιάννη Ταυλά. Όλοι ήταν εκεί, τους προσκάλεσε στη σκηνή με εγκαρδιότητα δίνοντας μας μια γεύση από την κρητική φιλοξενία.
Όσο περνούσε η ώρα το κλίμα θύμιζε ολοένα και περισσότερο κρητικό γλέντι. Ριζίτικα, κοντυλιές και σούστες διαδέχονταν το ένα το άλλο και το κέφι άναβε λεπτό το λεπτο. Τρεις ώρες μετά τα μεσάνυχτα και όλοι ήταν εκεί, δεν έφυγε κανείς, ενώ ο Γιώργος Ν. Ζερβάκης και η μπάντα του με αμείωτη αντοχή, χωρίς κανένα διάλλειμμα πυροδοτούσαν το γλέντι ακόμα πιο πολύ, τραγουδώντας μας: «Οι ώρες είναι μικρές και δεν σας εχορτένουνε των οματιών μου οι κόρες». Ο κόσμος μέχρι και χορό έστησε ξεπερνώντας κάθε χωροταξικό εμπόδιο.
Μια μπάντα εξαιρετικά δεμένη που φάνηκε πως γνωρίζει καλά ο ένας τον άλλον: σε σολιστικό ρόλο η λύρα και το λαούτο, ενώ η ηλεκτρική κιθάρα πρόσθετε μια δυτική πινελιά καθώς δημιουργούσε ένα ξένο ηχητικό τοπίο που έδενε πολύ καλά με τα κρητικά ηχοχρώματα. Σε μια οργανική σούστα, ο Γιώργος Ν. Ζερβάκης έδειξε τη δεξιοτεχνία του στη λύρα σε ένα διάλογο με τον επίσης εκπληκτικό συνεργάτη του επί επτά χρόνια Μιχάλη Παχάκη, στο λαούτο.
Η βραδιά έκλεισε κατά τις τέσσερις με όλους να είναι αγκαλιασμένοι στη σκηνή και να τραγουδάνε με μια φωνή το «Ήλιε ανάτειλλε».
Ο Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης είναι ένας καλλιτέχνης με αξιόλογη πορεία ως τώρα, που μετρά εξαιρετικές συνεργασίες μεταξύ των οποίων αυτές με τον Βασίλη Σκουλά, τον Ψαραντώνη, τον Νίκο Στρατάκη, τον Λεωνίδα Μπαλάφα και τον Γιάννη Μαρκόπουλο με το οποίο θα ξανασυνεργαστεί και στον επόμενο δίσκο του συνθέτη.
Να του ευχηθούμε καλή επιτυχία σε ό,τι και αν κάνει!
Σχετικό θέμα