Σήμερα η στήλη ανήκει σε έναν αληθινά εξαιρετικό φίλο, χωρίς προλόγους (που δεν χρειάζονται σε ανάλογες περιπτώσεις, πιστέψτε με..) και περισσότερα λόγια από μένα... Να είσαι καλά Steve, σε ευχαριστώ πάρα πολύ για όσα μοιράζεσαι σήμερα εδώ μαζί μας, για ένα μύθο του Woodstock.
Η ιστορία μου για την Ερμηνεύτρια/ Συνθέτρια Melanie
Από το Steve di Costanzo, παρουσιαστή του Radio Base Camp στο WPKN 89.5FM στο Bridgeport, Connecticut, ΗΠΑ
Μερικοί τη θυμούνται σαν τη νεαρή γυναίκα με τα σκούρα μαλλιά που κρατά μια κιθάρα στη σκηνή του Woodstock. Σκεφτείτε το «Three Days of Peace and Love» και αυτή είναι η Melanie, στην ηλικία των 22 χρόνων να τραγουδάει το «Beautiful People». H Melanie κοίταζε ένα πλήθος 500.000 ατόμων που κρατούσε κεριά μέσα σε ένα ελαφρύ ψιλόβροχο, κάτι που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το τραγούδι της «Lay Down (Candles in the Rain)». Η νέα γενιά μπορεί να μην τη θυμάται καθόλου. Η ιστορία της Melanie είναι συναρπαστική. Η ιστορία μιας καλλιτέχνιδας, με μια μαζική λατρεία που εξακολουθεί να υπάρχει μέχρι σήμερα, αλλά η οποία φαινομενικά αποχώρησε από τη mainstream μουσική κουλτούρα για σχεδόν 30 χρόνια πριν επανεμφανιστεί πίσω στη δημοφιλή κουλτούρα με το τραγούδι «Brand New Key» που επιλέχθηκε από μια μεγάλη εταιρία υπολογιστών σε μια νέα τηλεοπτική διαφήμιση.Δεν ισχυρίζομαι ότι είμαι ειδικός για τη Melanie ή ένας σούπερ θαυμαστής, αλλά έχω μια ιστορία της Melanie που πιστεύω ότι πολλοί από εσάς θα βρείτε ενδιαφέρουσα. Είναι χαρούμενη αλλά και λίγο θλιβερή.
Το προηγούμενο φθινόπωρο, τον Οκτώβριο του 2010, είχα την ευκαιρία να γίνω μέρος του κύκλου της μουσικής της και του κύκλο των φίλων της για μια περίοδο αρκετών μηνών. Είχα διαβάσει ότι ξεκινούσε μια μικρή περιοδεία με τη βοήθεια του γιου του Beau και του συζύγου της και manager Peter Schkeryk, για να βοηθήσει να υποστηριχθεί ένα νέο άλμπουμ. Κατευθυνόταν σε μια διάσκεψη τραγουδοποιών στο Colorado και μερικές συναυλίες στο New Jersey, σε μια παράσταση στο υπέροχα ανακαινισμένο Infinity Hall στο Norfolk στο Connecticut. Αυτό δεν απείχε πολύ από το μέρος που φιλοξενούσα ένα show μουσικής για ακροατές, που υποστηριζόταν από το ραδιόφωνο WPKN μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα στο Bridgeport του Connecticut. Το Radio Base Camp show μου επικεντρώνεται στη μουσική από τις αρχές του 60 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 70. Έχω τη δυνατότητα να έχω πρόσβαση σε μια υπέροχη συλλογή μουσικής στο σταθμό των 100.000 vintage LP, δίσκων 45’ και CD. Είχα βρει μερικούς αρκετά σπάνιους δίσκους 45 στροφών από τη Melanie και σκέφτηκα ότι θα ήταν διασκεδαστικό να κάνω μια συνέντευξη μαζί της. Μετά από επικοινωνία με το σύζυγό της και manager της Peter, κανονίσαμε μια τηλεφωνική συνέντευξη για τις 21 Οκτωβρίου 2010.Η προετοιμασία για τις συνεντεύξεις είναι μια πρόκληση, αλλά πολύ πιο εύκολο στον κόσμο του διαδικτύου. Γρήγορα έμαθα ότι η Melanie ήταν μια πραγματική πρωτοπόρος στην εποχή της: κέρδισε το βραβείο της τραγουδίστριας της χρονιάς στο Montreaux Jazz Festival το 1971, παρουσίασε τον Keith Moon και ακολούθησε τους The Who στο Isle of Wight Festival στην Αγγλία το 1970, ήταν η πρώτη folk/ rock καλλιτέχνης που έπαιξε στο Royal Albert Hall του Λονδίνου, ήταν η πρώτη folk/ rock καλλιτέχνης που έπαιξε στο Carnegie Hall, στο Ed Sullivan Show στη Νέα Υόρκη, η πρώτη folk/ σόλο καλλιτέχνης που έπαιξε στο νέο Metropolitan Opera House στη Νέα Υόρκη. Διάβασα μάλιστα ότι ήταν το πρώτο πρόσωπο που έπαιξε στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών.
Αλλά η πραγματική μου ιστορία με τη Melanie ξεκινά με συνέντευξή μου και την ακόλουθη αλυσίδα γεγονότων. Την ημέρα της τηλεφωνικής μας συνέντευξης, ξύπνησα τον Peter στο ξενοδοχείο τους στο New Jersey, παρόλο που ήταν ακριβώς η ώρα του ραντεβού μας το μεσημέρι. Μου είπε ότι η Melanie είχε παίξει για σχεδόν τρεις ώρες το προηγούμενο βράδυ και είχαν μείνει αργά με τους θαυμαστές και επέστρεψαν στον ξενοδοχείο το ξημέρωμα. «Καλέστε μας σε λίγες ώρες και υπόσχομαι ότι η Melanie θα σας δώσει μια μεγάλη συνέντευξη», είπε ο Peter. Γι 'αυτό και περίμενα στο WPKN στούντιο και στη συνέχεια τους κάλεσα στο τηλέφωνο αργότερα το απόγευμα. Απάντησε ο Peter και κουβεντιάσαμε για λίγο σχετικά με Melanie, για την περιοδεία και τον ενθουσιασμό του που βγήκαν και πάλι έξω στο δρόμο και για τη μεγάλη ανταπόκριση που είχε η Melanie στις πιο πρόσφατες συναυλίες. «Τόσα πολλά πάνε καλά τώρα. Ξεκινήσαμε στις 10 Οκτώβρη 2010. Μια καλή ημερομηνία .... και τα πλήθη είναι υπέροχα. Λατρεύουν πραγματικά τη Melanie. Έγιναν τόσα πολλά διασκεδαστικά πράγματα όπως η διαφήμιση στην τηλεόραση, το νέο άλμπουμ και μια μεγάλη συναυλία το καλοκαίρι, για την οποία δε μπορώ πραγματικά να μιλήσω ακόμη», πρόσθεσε. Μόλις η Melanie πήρε το τηλέφωνο μιλήσαμε για μια ώρα σχεδόν. Ήταν απολαυστική, πνευματώδης, γοητευτική και απολάμβανε να μιλάει για το πώς γνώρισε τον Peter τη δεκαετία του 1960, ως ένα νεαρό κορίτσι που ανταποκρίθηκε σε μια οντισιόν για ένα έργο που ζητούσε έναν τραγουδιστή/ κιθαρίστα. Η Melanie εμφανίστηκε σε ένα κτίριο γραφείων στη Νέα Υόρκη, με εκατοντάδες μικρά γραφεία και συνειδητοποίησε ότι είχε ξεχάσει τον ακριβή αριθμό του γραφείου που έπρεπε να απευθυνθεί. Αυτό υποτίθεται ότι ήταν ένα μεγάλο διάλειμμα για εκείνη και αγωνίστηκε για να εντοπίσει την οντισιόν. Τελικά δεν βρήκε ποτέ την οντισιόν, αλλά αντ 'αυτού κατέληξε στο γραφείο του στιχουργών και των εκδοτών μουσικής. Ένας από τους μικρούς συνεταίρους της εν λόγω επιχείρησης, που πήρε χρόνο να μιλήσει μαζί της ήταν ο Peter. Κατέληξαν να ηχογραφήσουν μερικά τραγούδια. Μιλήσαμε για το Woodstock και τις μεγάλες συναυλίες της. Αγγίξαμε τα χρόνια που μεσολάβησαν οπότε και τραβήχτηκε πίσω από την μουσική βιομηχανία για να κάνει οικογένεια, ενώ εξακολουθούσε να παίζει κατά καιρούς. Μετά τη συνέντευξη, μίλησα «ανεπίσημα» με τον Peter. «Εσείς οι δύο πραγματικά μιλήσατε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Είμαι χαρούμενος που μπορέσατε να καλύψετε τόσα πολλά θέματα. Ελπίζω να μπορέσετε να έρθετε στο Infinity Hall Concert αυτό το Σάββατο, επειδή θα ήθελα πολύ να τη γνωρίσετε στη σκηνή».
Κάτι που έκανα με μεγάλο σεβασμό και ευχαρίστηση. Το μικρό θέατρο που χρονολογείται από τα τέλη του 1800 ήταν γεμάτο, εν αναμονή αυτής της σπάνιας εμφάνισης για συναυλία, η οποία θα είναι μία από τις μόλις τέσσερις ημερομηνίες που έπαιζε στην Ανατολική Ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο γιος της Beau άνοιξε τη συναυλία και εκτέλεσε ένα δεξιοτεχνικό σόλο στην κιθάρα. Η Melanie και ο Peter έφτασαν λίγο αργά. Υπήρξε κάποια ανησυχία σχετικά με την ώρα άφιξής τους. Το διάλειμμα ήταν λίγο μεγαλύτερο από το αναμενόμενο. Στη συνέχεια, όμως ήταν εκεί. Η Melanie με την κιθάρα της και μια σύντομη εισαγωγή μου. Για τις επόμενες δύο ώρες μας καθήλωσε με τις επιδόσεις της. Δεν την είχα δει ποτέ ζωντανά και με εντυπωσίασε το πόσο αστεία ήταν. Είπε διάσπαρτα τα τραγούδια της με πνευματώδεις παρατηρήσεις και οδυνηρές εισαγωγές, καθώς μας υπενθύμιζε τα ορόσημα στην καριέρα της. 
Σκέφτηκα, «Αυτή η γυναίκα αξίζει μια σόλο παράσταση στο Broadway, καθώς ανέφερε τα ονόματα ειδώλων, όπως ο Dylan και ο Lennon και άλλους με τους οποίους έχει παίξει και έχει συνεργαστεί». Μετά το show μίλησα για λίγο με την Melanie ενώ υπέγραφε αναμνηστικά από ανθρώπους που έρχονταν με καλές ευχές. Ο Peter ακτινοβολούσε καθώς παρακολουθούσε τη σκηνή και λειτουργούσε σα θιασάρχης, σημειώνοντας ανοικτά όλα τα μελλοντικά του σχέδια που βρίσκονταν μπροστά. Ήταν ενθουσιασμένος που είχαν βγει έξω στο δρόμο και πάλι, με το νέο εμπορικό τηλεοπτικό σποτ, το τραγούδι της Melanie που μόλις είχε αρχίσει να ακούγεται σε όλη την Αμερική, με το επερχόμενο ταξίδι στην Ευρώπη και τις τελικές συζητήσεις για ένα μεγάλο υπαίθριο φεστιβάλ το καλοκαίρι.Μόλις λίγες μέρες αργότερα, πίσω στο στούντιο WPKN πήρα ένα μήνυμα από το βοηθό της Melanie που έλεγε: «Μπορεί να έχετε ήδη ακούσει τις ειδήσεις, αλλά ο Peter μόλις απεβίωσε."
Μπορείτε να ακούσετε τη συνέντευξη του Steve di Costanzo (Radio Base Camp) με την τραγουδίστρια/ συνθέτρια Melanie με μουσική όπως το σπάνιο 45rpm τραγούδι «Seeds» στον ακόλουθο σύνδεσμο αρχείου του WPKN: http://archives.wpkn.org/bookmarks/listen/ 12717