Το Θέατρο Της Εβδομάδας | 25.03 - 31.03

«Η Αποθέωση της τρέλας» είναι βασισμένη στην αυτοβιογραφική νουβέλα του Αύγουστου Στρίντμπεργκ "Le Plaidoyer d'un fou" («Η απολογία ενός τρελού»), που γράφτηκε το 1888 στη γαλλική γλώσσα, ώστε να μην προκαλέσει τη σουηδική κοινωνία, της οποίας εξέθετε πρόσωπα και πράγματα.

Δια στόματος του ήρωα της νουβέλας Άξελ, νεαρού βιβλιοθηκάριου και συγγραφέα, ο Στρίντμπεργκ εξιστορεί τα δέκα μαρτυρικά χρόνια του πρώτου ταραχώδους γάμου του – μια περίοδο που σημαδεύτηκε από την εδραίωσή του ως πρωτοπόρου συγγραφέα, αλλά και από την βαθμιαία διολίσθησή του στην ψύχωση.

Ο συγγραφέας αντιμετωπίζει τον έρωτα ως ένα ανελέητο παιχνίδι εξουσίας, το σεξ ως τη μοιραία αντίφαση ανάμεσα στη τυφλή επιθυμία και το μίσος, τον γάμο ως πεδίο πολέμου. Η όψη του τραγικού συμπυκνώνεται στην προαιώνια αναμέτρηση άνδρα-γυναίκας, αρσενικού και θηλυκού στοιχείου.

Ο Στρίντμπεργκ καταδύεται στο βάθος της ανθρώπινης ύπαρξης για να αναδείξει την οδύνη της αυτογνωσίας που ορίζεται από την απόλυτη και σκοτεινή εξουσία του έρωτα.

Η ενδελεχής ανατομία του πάθους, το τραύμα του έρωτα και το εφιαλτικό παιγνίδι ανάμεσα στη τρέλα και τη φρονιμάδα είναι τα στοιχεία που κατατάσσουν το έργο ανάμεσα στους θησαυρούς της ευρωπαϊκής λογοτεχνία. 

Στο αυτοβιογραφικό έργο του Στρίντμπεργκ ο συγγραφέας έχει τοποθετήσει τους ήρωες του σ’ ένα δεδομένο περιβάλλον, στο σαλόνι ενός ξενοδοχείου σε τόπο παραθερισμού και παρακολουθεί πως θα αντιδράσουν. Τα πρόσωπα, ένα ζευγάρι καλλιτεχνών, ο άντρας ζωγράφος η γυναίκα συγγραφέας. Κατά την απουσία της γυναίκας σε μια εκδρομή ο άντρας της βρίσκεται μόνος στο σαλόνι του ξενοδοχείου, ερωτευμένος και κυριευμένος από τη δύναμη της γυναίκας του αποτυπώνει συνεχώς τη μορφή της.

Εκεί τον βρίσκει ο πρώην άντρας της που η γυναίκα τον είχε παρατήσει χρόνια πριν για το ζωγράφο και εκμεταλλευόμενος την απουσία της προσποιείται κάποιον ξένο. Κατά τη συνάντηση των δύο αντρών, νυν και πρώην, το πορτραίτο εξελίσσεται σε γλυπτό. Το γλυπτό παραμορφώνεται. Μαζί του και το ερωτικό ιδεώδες του ζωγράφου, το οποίο σκορπά θριαμβικά σαν θρυμματισμένη φωτογραφία ο εκδικητής επισκέπτης στα πόδια της γυναίκας κατά την επιστροφή της. Οι τρεις ήρωες δε θα συναντηθούν μαζί ποτέ παρά μόνο στο τέλος, αλλά τότε είναι μάλλον αργά.

******

Ένα πολυφωνικό ποίημα, μία σκηνική σύνθεση για την μεταπολεμική Ελλάδα μέσα από τα μάτια τριών εμβληματικών συγγραφέων της Θεσσαλονίκης: των Βασίλη Βασιλικού, Γιώργου Ιωάννου και Νίκου-Γαβριήλ Πεντζίκη.

Η πόλη, πέρα από τα επίθετα και τις ιδιότητες που, κατά καιρούς, της προσάπτουν, μοιάζει να έχει τη δική της, κρυμμένη, μυθολογική ζωή. Αυτή η ζωή μπορεί χρονολογικά να κατατάσσεται στο παρελθόν, είναι όμως πανταχού παρούσα στο σήμερα, σε ένα διευρυμένο παρόν. Ο πολυπράγμων ηθοποιός και σκηνοθέτης Ακύλλας Καραζήσης περιπλανιέται στην πόλη που μεγάλωσε και ιχνηλατεί την παιδική ηλικία της Θεσσαλονίκης μετά τον πόλεμο. Η παράσταση, το κείμενο, η περιπετειώδης αφήγηση είναι μια προσπάθεια κατανόησης ή και εφεύρεσης μιας πόλης σε συσκότιση.

Όταν πέφτει η συσκότιση μετά τη δύση στις οδούς Εγνατίας και Αγίου Δημητρίου, στην Καμάρα, στη Λέοντος Σοφού, στον  Έσπερο, στο Βακούρα και στα Τιτάνια, στα Χίλια Δέντρα, στην Πολίχνη και στο μέτωπο των μεγάρων της παραλίας, μπορεί κανείς να διακρίνει τις φωτεινές νησίδες: Το τεράστιο Φύλλο που κατασπαράζει μια πολυκατοικία στην Κολόμβου, την Σαρκοφάγο στην Αγγελάκη, στην κρύπτη της οποίας σμίγουν τα παράνομα ζευγάρια, τον υπαίθριο Τεκέ του Τσικρικονάκια στα Εβραϊκά Μνήματα, την πορεία των κίτρινων Άστρων προς τον Σταθμό για το Άουσβιτς, την ηρωική, τέλος, έξοδο της Κυρίας Έρσης έξω από τα τείχη της πόλης με το υπεραστικό προς την εξωτική Σικυώνη μετά από δέκα χρόνια Κατοχής και Εμφυλίου. Ψηφίδες και σπαράγματα δυο ταλαιπωρημένων, μίζερων κι όμως μυθολογικά ολοζώντανων δεκαετιών: 1950 και 1960.

Ο Άγγελος Αντωνόπουλος σκηνοθετεί και ερμηνεύει τον μονόλογο του Χάουαρντ  Ζιν  «Ο Μαρξ στο Σόχο », στην κεντρική σκηνή του  θεάτρου Άλμα, με αφορμή τα 200 χρόνια από την γέννηση  του Καρλ Μαρξ . Η αυλαία ανοίγει την Παρασκευή  12 Οκτωβρίου 2018.

Ο Χάουαρντ  Ζιν ,ιστορικός και πολιτικός επιστήμονας, παρουσιάζει μια φανταστική επάνοδο του Μαρξ στη σημερινή εποχή. Δυστυχώς όμως οι αρχές του άλλου κόσμου, όποιες κι αν είναι, τον έστειλαν από γραφειοκρατικό λάθος, όχι στο Σόχο του Λονδίνου όπου είχε ζήσει, αλλά …. στο Σόχο της Νέας Υόρκης.

Ο Μαρξ «επανεμφανίζεται» λοιπόν  σήμερα  στην Νέα Υόρκη, το κέντρο του καπιταλισμού, για «να αποκαταστήσει το όνομά του». Με χιούμορ αλλά και με παράπονο ο Γερμανός διανοούμενος που σημάδεψε την παγκόσμια Ιστορία, θυμάται με συγκίνηση και αγάπη την οικογένεια του, «ξεκαθαρίζει» τις περίφημες ρήσεις του, νοσταλγεί  και συνδιαλέγεται  με τους άλλους μεγάλους της εποχής του – τον Ένγκελς, τον Μπακούνιν… – και τελικά διαπιστώνει ότι τίποτα δεν άλλαξε στον κόσμο τα τελευταία εκατό χρόνια.

Από Δευτέρα 25 Μαρτίου 

Αφορμή ... Τρωάδες @ Σταθμός Θέατρο