Την περασμένη Τρίτη είδα επιτέλους την ταινία “Nowitzki: Der perfekte Wurf” (μτφρ. «Nowitzki: Το τέλειο σουτ») που βρισκόταν για αρκετό καιρό στη λίστα μου. Πρόκειται για ένα γερμανικής παραγωγής ντοκιμαντέρ του 2014 που περιγράφει την πορεία του Dirk Nowitzki από το Würzburg στο Dallas, από την δεύτερη κατηγορία της Γερμανίας στο NBA των ΗΠΑ. Εκτός από γνωστές ιστορίες, την ανάδειξή του σε MVP του NBA το 2007 και την κατάκτηση του πρωταθλήματος με τους Dallas Mavericks το 2011, κατάφερα να γνωρίσω λίγο καλύτερα τον Nowitzki, να μάθω για την ιδιότυπη σχέση του με τον προπονητή του Holger Geschwindner, να ακούσω συγγενείς, φίλους, συναθλητές και συνεργάτες του να περιγράφουν σημαντικές στιγμές του ταξιδιού. Ο Nowitzki αποτελεί τον κορυφαίο Ευρωπαίο μπασκετμπολίστα που είχα την ευκαιρία να δω εν συγχρονία. Πέρα και πάνω από αυτό, δεν δέχθηκε να «πουλήσει» τον εαυτό του και την εικόνα του. Κάθε άλλο παρά αντιπροσωπεύει το κλασικό μοντέλο του «σταρ» που κυριαρχεί στη show business. Ταπεινός και φιλόδοξος, ρεαλιστής και ονειροπόλος, ο Nowitzki ανακοίνωσε τον περασμένο Απρίλιο την απόσυρσή του από το μπάσκετ. Στην ομάδα του είχε έρθει λίγους μήνες νωρίτερα ο πιτσιρικάς Luka Dončić, ελαφρώς πιο φαντεζί από τον Dirk, αλλά με τέτοια σπιρτάδα που σε κάνει να αναρωτιέσαι τι μπορεί να καταφέρει τα επόμενα χρόνια.
Λίγες ώρες αργότερα, τα ξημερώματα της Τετάρτης για την Ευρώπη, απονεμήθηκε το βραβείο του MVP του NBA στον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Το βραβείο δεν αποτέλεσε έκπληξη με βάση την εξαιρετική χρονιά που είχε σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο, παρότι οι Milwaukee Bucks αποκλείστηκαν από τους μελλοντικούς πρωταθλητές Toronto Raptors. Ωστόσο, όσο κι αν ποντάρεις σε κάτι, όσο «σίγουρο» κι αν φαίνεται εκ των προτέρων, τίποτα δεν στερεί από τα συναισθήματα όταν τελικά επιβεβαιώνεται. Η ιστορία του Γιάννη Αντετοκούνμπο είναι λίγο-πολύ γνωστή, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στις ΗΠΑ, μέσα από αφιερώματα και ντοκιμαντέρ. Συνεχίζει να με πληγώνει πολύ, όταν σκέφτομαι ότι ο Αντετοκούνμπο αποτελεί μάλλον την εξαίρεση στον κανόνα για τον τρόπο που αντιμετωπίζει θεσμικά η πολιτεία και πρακτικά η κοινωνία παιδιά μεταναστών σε ευρωπαϊκές χώρες. Όμως, ας το αφήσουμε για λίγο στην άκρη. Ακούγοντας τις δηλώσεις του κατά την παραλαβή του βραβείου του, επιβεβαίωσα για μια ακόμα φορά ότι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο αποτελεί εξαίρεση και στον κανόνα των «σταρ». Ταπεινός και φιλόδοξος, ρεαλιστής και ονειροπόλος. Μακάρι η ζωή –ή ο Θεός, όπως θα έλεγε ο ίδιος– να του επιφυλάσσει σύντομα και ένα πρωτάθλημα με τους Bucks, ακόμα νωρίτερα από τα τέσσερα επιπλέον χρόνια που χρειάστηκε να περιμένει ο Nowitzki. Μακάρι να παραμείνει ο εαυτός του, όχι για να είναι αρεστός σε εμένα ή σε οποιονδήποτε άλλον, αλλά πρωτίστως για να αισθάνεται περήφανος όταν αποσυρθεί σε 15 χρόνια.
Από τον Dirk στον Γιάννη δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά. Σπουδαίοι αθλητές, σημαντικοί άνθρωποι που δεν εκμεταλλεύονται τη δημοσιότητα και τη δημοφιλία τους μόνο για να πουλήσουν παπούτσια και πατατάκια. Πέρα από τη γνώμη του καθενός, η μεγαλύτερη αξία τους, το σπουδαιότερο επίτευγμά τους είναι ότι τα νεαρά παιδιά που αγαπούν το μπάσκετ στη Γερμανία, στην Ελλάδα, στη Νιγηρία μπορεί να πιστέψουν λίγο παραπάνω στον εαυτό τους παρακολουθώντας την πορεία τους, βλέποντας πως μπορεί να είναι εφικτό και να φτάσεις στην κορυφή και να μην διαβρωθείς.
Μεγαλώνοντας λίγο την εικόνα, θεωρώ ότι είναι σημαντικό να βρούμε τέτοιους ανθρώπους στο αντικείμενο στο οποίο απασχολούμαστε, ανθρώπους που μπορούν να μας εμπνεύσουν, να μας δώσουν κίνητρο, να μας βοηθήσουν να ξεφύγουμε από το αναπόφευκτο κύμα της ματαιότητας που μπορεί να μας χτυπά από καιρού εις καιρόν. Μια μέρα πριν τη βράβευση του Γιάννη, βρήκα ένα τέτοιο παράδειγμα στον τομέα μου. Πρόκειται για τον Γερμανό φυσικό Karsten Danzmann, διευθυντή στο Ινστιτούτο Max Planck Βαρυτικής Φυσικής και στο Ινστιτούτο Βαρυτικής Φυσικής του Πανεπιστημίου του Ανόβερο.
Η σημερινή λίστα δεν περιέχει μουσική, παρά βίντεο με ορισμένα κατορθώματα του Dirk, του Γιάννη και του Karsten. Τα περί μπάσκετ δύσκολα θα σας δυσκολέψουν, αλλά μην αφήσετε ούτε τη φυσική να σας ξενίσει. Οι επιστήμονες συχνά παπαρολογούν προσπαθώντας να εντυπωσιάσουν. Ο Danzmann έχει την ικανότητα, το χάρισμα να μεταφέρει την ουσία της επιστημονικότητας, να με κάνει να πιστεύω ότι αξίζει να προσπαθήσω ακόμα περισσότερο μήπως και σε κάποια χρόνια καταφέρω να συνεισφέρω κι εγώ έστω και ένα κόμμα στην επόμενη μεγάλη επιστημονική ανακάλυψη, να προστεθώ στις λίστες των χιλίων ή πέντε χιλιάδων συγγραφέων επιστημονικών δημοσιεύσεων που ανοίγουν τους ορίζοντες της ανθρωπότητας. Όπως ο Dirk έχει την ικανότητα να σε κάνει να πιστέψεις ότι μπορείς να πετύχεις το τέλειο σουτ. Όπως ο Γιάννης έχει την ικανότητα να σε κάνει να πιστέψεις ότι μπορείς πάντα να θέλεις περισσότερα χωρίς να γίνεσαι άπληστος.
Διαβάστε ακόμα