Τι θα ακούσετε:
Ατμοσφαιρικό rock
Τραγούδια που πρέπει να ακούσετε:
Μπασταρδοκρατία, Η προσευχή του ακροβάτη, Ο Δρόμος, Τα Μπλε Παράθυρα
Βαθμολογία:
7
Οι «Λύκοι» Γιάννης Αγγελάκας και Νίκος Βελιώτης επανέρχονται αυτή τη φορά για να μας πουν ιστορίες από την χώρα των θαυμάτων, όπως ονομάζεται και ο νέος τους δίσκος ο οποίος περιλαμβάνει διασκευές παλιών τραγουδιών.
Οι δύο καλλιτέχνες επιστρέφουν μαζί έχοντας ήδη χαρίσει πολλές μοναδικές στιγμές στο κοινό τα προηγούμενα χρόνια. Κορυφαία τους δισκογραφικά στιγμή πιστεύω ότι είναι ο δίσκος «Πότε Θα Φτάσουμε Εδώ» (2007), ο οποίος περιέχει το αριστουργηματικό «Όπως Ξυπνούν Οι Εραστές», αλλά και το προσωπικά αγαπημένο «Μέσα Στη Θάλασσα» και διαπνέεται από μια βαριά και ελαφρώς μελαγχολική διάθεση που απορρέει από τη μουσική του Νίκου Βελιώτη, αλλά και την καθιερωμένα οξυδερκή και αιχμηρή ματιά του Γιάννη Αγγελάκα στους στίχους. Η συνεργασία των δύο καλλιτεχνών δισκογραφικά ξεκίνησε από το project «Οι Ανάσες Των Λύκων» και συνολικά συνεργάστηκαν με αυτό το project σε τρία album, τα δύο το 2005 και το τελευταίο να χρονολογείται το 2012.
Ερχόμενοι στο σήμερα και στο δίσκο «Λύκοι Στη Χώρα Των Θαυμάτων» οι δύο μουσικοί παρουσιάζουν συνολικά 21 διασκευές σημαντικών παλιών τραγουδιών από μια μεγάλη γκάμα καλλιτεχνών και μουσικών ειδών. Η λίστα μερικών εκ των καλλιτεχνών που ακολουθεί είναι ενδεικτική: Μάνος Χατζιδάκις («Η Προσευχή Του Ακροβάτη», με στίχους της Αγαθής Δημητρούκα), Αργύρης Μπακιρτζής («Ο Δρόμος», των Χειμερινών Κολυμβητών), Βασίλης Τσιτσάνης («Το Καράβι», στίχοι Κώστας Βίρβος), Άκης Πάνου («Ήρθε Ο Χειμώνας»), Μάρκος Βαμβακάρης («Τα Μπλε Παράθυρα»), Μίκης Θεοδωράκης («Την Πόρτα Ανοίγω Το Βράδυ», στίχοι Τάσος Λειβαδίτης), Γενιά Του Χάους («Μπασταρδοκρατία»), Παύλος Σιδήροπουλος («Οι Σοβαροί Κλόουν»).
Ο Γιάννης Αγγελάκας και ο Νίκος Βελιώτης έχουν καταφέρει στον δίσκο τους να δημιουργήσουν μια πολύ συνεκτική δομή σε αυτή την ευρεία γκάμα μουσικών ειδών δίνοντας παράλληλα σε κάθε κομμάτι μια άλλη διάσταση. Επίσης σε εξαιρετική αρμονία με τον ήχο είναι η οπτικοποίηση του Νίκου Βελιώτη στα video που συνοδεύουν τα τραγούδια στην πλατφόρμα του YouTube με εικόνες από τη φύση και ατμοσφαιρικά τοπία.
Ο απόκοσμος ήχος από το τσέλο και τα πλήκτρα του Βελιώτη και η αφηγηματικού τύπου ερμηνεία του Γιάννη Αγγελάκα φτιάχνουν έναν τελείως διαφορετικό κόσμο για το κάθε τραγούδι ξεχωριστά, αποσυνδέοντας τα από την πρωταρχική τους μορφή, σεβόμενοι όμως ουσιαστικά τις ρίζες τους.
Συνολικά πρόκειται για ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα, καθώς και τα 21 αυτά τραγούδια έχουν την δικιά τους ιστορία και έχουν αγαπηθεί πολύ από το κοινό και ακόμα πολλά από αυτά, δεδομένου ότι γράφτηκαν σε άλλες εποχές, μπορεί από αρκετούς να θεωρηθούν έως και ξεπερασμένα πλέον.
Ο Γιάννης Αγγελάκας και ο Νίκος Βελιώτης, διαχρονικά ασυμβίβαστοι καλλιτέχνες και οι δύο, αποφάσισαν να περπατήσουν (ξανά) έναν δύσκολο δρόμο και νομίζω ότι αυτός ο δίσκος είναι προς τη σωστή κατεύθυνση και μπορεί μελλοντικά κάποιες από αυτές τις διασκευές να ξεπεράσουν και τις αρχικές εκτελέσεις (προσωπικά θα πόνταρα λίγο αιρετικά στο τραγούδι «Μπασταρδοκρατία»).
Σίγουρα είναι ένα πολύ απαιτητικό μουσικό αποτέλεσμα το οποίο χρειάζεται διαλείμματα στην ακρόαση, ώστε να μπορέσεις να πιάσεις ολοκληρωτικά αυτό που οι καλλιτέχνες θέλουν να αποδώσουν. Είναι αναμφίβολα μια αξιοπρόσεκτη δουλειά με την οποία ο Γιάννης Αγγελάκας και ο Νίκος Βελιώτης προσφέρουν μπόλικο υλικό για συζήτηση στους φανατικούς και μη ακροατές τους.