(Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Κωνσταντίνο Ρουμελιώτη και το MixGrill.gr)
Το βραδάκι του Σαββάτου με βρήκε καθοδόν για Ηπείρου και Αχαρνών. Στο Κύτταρο φυσικά. Δεν θα έχανα με τίποτα τα γενέθλια για τα 40 χρόνια των Magic De Spell. Παρκάροντας, διαπίστωσα με μεγάλη μου χαρά ότι πολύς κόσμος είχε την ίδια ιδέα με μένα, αφού ήδη η ουρά στο ταμείο ήταν γεμάτη.
Όλα ήταν έτοιμα για τα «γενέθλια» μιας μπάντας, που έχει μείνει πιστή στο όραμά της για τόσα χρόνια, όπως μας είχαν πει και οι ίδιοι στη συνέντευξη που παραχώρησαν στο MixGrill. Όλοι βρίσκονταν εκεί. Είδα γνώριμες μορφές, από συναυλίες, πατεράδες που έφεραν τα παιδιά τους για να τα μυήσουν στον ροκ ήχο που μεγάλωσε σίγουρα δύο γενιές (με την δική μου φυσικά).
Την συναυλία άνοιξαν οι Art Telepaths με ήχο κατευθείαν από το '80, θυμίζοντας μου πολύ τους Joy Division.
Στην σκηνή ανέβηκαν η «αγγλόφωνη» μπάντα των Magic De Spell με μέλη από την ιδρυτική σύνθεση όπως ο Γιώργος και ο Θανάσης Σκαρλάτος, ενώ, παράλληλα, το video wall πίσω από την σκηνή πρόβαλε φωτογραφίες και ντοκουμέντα από την ιστορία του γκρουπ.
Χειροκροτήματα και ιαχές για το “Crime” που θύμισε σε όλους τις πανκ επιρροές που είχε η μπάντα στα πρώιμα χρόνια. Αμέσως, βρέθηκε στην σκηνή ο Tommie Bouzianis (Astrodot, Παρθενογενεσις, X-Mandarina Duck Τ) και μας «έστειλε» με την κιθαριστική του δεξιοτεχνία παίζοντας το “Passengers” και μια, δικής του έμπνευσης και εκτέλεσης, διασκευή του «Σαράγεβο».
Σειρά είχε η «ελληνόφωνη» μπάντα των Magic De Spell και ξεκίνημα με «Νίψον Ανομήματα» και από κάτω ο κακός χαμός. Όταν δε, ο νυν, Γιώργος Λαγγουρέτος, προλόγισε τον επί δεκαετίας πρώην τραγουδιστή του σχήματος Κώστα Βούλγαρη, έγινε πανηγύρι: «Βιετνάμ» « Ηλί λαμά» «Όταν νυχτώνει» και το «Gala» σε ποίηση Κ. Καρυωτάκη το οποίο αφιερώθηκε στους Νίκο “Animal” Βοσδογάννη και Τάσο Νισσόπουλο μέλη της μπάντας που δεν βρίσκονται πια στη ζωή κερδίζοντας παρατεταμένο χειροκρότημα.
(Magic De Spell και Κώστας Βούλγαρης)
Οι Least Concern είναι μια νέα αγγλόφωνη μπάντα που κατέθεσε την άποψη της σε μια αισθαντική αγγλική διασκευή του «Σαράγεβο» κερδίζοντας εντυπώσεις και χειροκρότημα.
(Γυμνά Καλώδια)
Την σκυτάλη σ’ αυτόν το «γενέθλιο» μαραθώνιο πήραν τα Γυμνά Καλώδια γνωστοί για τον δυνατό και σπιντάτο ήχο τους και αφού ευχηθήκαν μπήκαν με τα μπούνια: «Άγιες Μέρες», «Οι μικροί μας ήρωες», «Θέλω» και πριν συνέλθουμε από την ένταση, οι Panx Romana επίσης φορτσάτοι: «Κράτος Κλειστόν», «Διακοπές στο Χακί», «Συναγερμός» και έπειτα από πολλά χρόνια, είδα τον Φρανκ (τραγουδιστή των Panx Romana) στα χέρια του κόσμου να τραγουδάει όπως τότε στις καταλήψεις στα late '80s.
(Φρανκ απο Panx Romana )
O Μίμης Καλαντζής (φωνή των Tsopana Rave) έδωσε κέφι στην βραδιά με «Μίλα ρε» και «Κορνηλία» και συνέχισε μαζί με τους Magic De Spell επί σκηνής με «Μαθητή» εν χορώ με τον κόσμο που επευφημούσε.
Βγήκαν κι άλλοι: ο Γρηγόρης Κλιούμης από τα Υπόγεια Ρεύματα, με το τραγούδι «Σαν έρημα καράβια», ο Δημήτρης Μητσοτάκης από τους Ενδελέχεια, με το τραγούδι «Βουτιά από ψηλά», Ο Οδυσσέας Γαλανάκης από τους Απροσάρμοστους, με το τραγούδι « Rock ‘n Roll στο κρεβάτι» και «Σαράγεβο» μαζί με τους Magic De Spell και τον κόσμο από κάτω να τραγουδά ασταμάτητα.
Για τελευταίο τραγούδι, οι οικοδεσπότες Magic De Spell, και αφού κάλεσαν στην σκηνή όλα τα πρώην μέλη που ήταν παρόντες στο χώρο κράτησαν το «Εμένα οι φίλοι μου» σε ποίηση της Κ. Γώγου «για να το τραγουδήσουμε όλοι μαζί» όπως ζήτησαν και ο κόσμος ανταποκρίθηκε.
Ήταν φοβερό συναίσθημα να βλέπεις επί σκηνής την πλειοψηφία της ελληνικής ροκ σκηνής να περνάει και να καταθέτει ευχές, ψυχή και σεβασμό σε μια ιστορική μπάντα. Όπως μας είχε πει και ο Θ. Βλαχάκης στη κουβέντα που είχαμε, για το πόσο αδερφωμένοι ήταν και εξακολουθούν να είναι άνθρωποι και μπάντες της ελληνικής ροκ σκηνής.
Εγώ, προσωπικά, είδα την εφηβεία μου να περνά τραγούδι, τραγούδι στις τέσσερις και κάτι ώρες που διάρκεσε η συναυλία. Και δεν το κρύβω αισθάνθηκα περίεργα για εποχές που έφυγαν και για ανθρώπους και τραγούδια που’ ναι ακόμα εδώ.
(Magic De Spell / Κώστας Βούλγαρης)
Κράτησα για επίλογο, τα λόγια που είπε ο Δημήτρης Μητσοτάκης από τους Ενδελέχεια χαιρετώντας τον κόσμο «Τα σαράντα χρόνια φαίνονται πολλά, αλλά είναι λίγα γιατί το ροκ είναι για …πάντα»!
Σχετικό θέμα