Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Μιχάλη Τσεσμετζή και το Mix Grill.
Το σύνθημα "Νίκος Νίκος" υπερίσχυσε στη συναυλία του Νιck Waterhouse στο γεμάτο Fuzz, στην Αθήνα. Σίγουρα έχει συνειδητοποιήσει και ο ίδιος την κατάσταση, γιατί εκτός από τη συνέντευξη στο mixgrill στην οποία το ανέφερε, το επίσημο setlist της συναυλίας έγραφε πάνω "Νικόλας". Βλέπετε ο Waterhouse αργά αλλά σταθερά απέκτησε φανατικούς οπαδούς στην Ελλάδα λόγω των συχνών εμφανίσεων του, αλλά φυσικά και εξαιτίας της ποιότητας της δουλειάς του.
Όντας η δεύτερη φορά που μας επισκέπτεται μέσα στο 2019, επέστρεψε ξανά στον ίδιο χώρο, για ένα best of set. Η ουσιαστική διαφορά λοιπόν με την προηγούμενη συναυλία, εκτός απ' το rhythm section της μπάντας που ήταν διαφορετικό, είναι πως παρόλο που ακούσαμε αρκετά κομμάτια από τον τελευταίο δίσκο του "Nick Waterhouse", μας έπαιξε και περσσότερη ώρα και λίγο από όλα, μαζί με μερικές διασκευές.
Από την αρχή ανέβηκε στη σκηνή ορεξάτος, όπως έδειξαν τα δύο πρώτα τραγούδια, "Some Place" και "Is That Clear". Το δεύτερο ήταν μία από τις ηχηρές απουσίες του set της συναυλίας του Μαρτίου, μίας βραδιάς που δεν είχε την απήχηση της συναυλίας της Παρασκευής. Απήχηση όχι από πλευράς προσέλευσης, αφού το Μάρτιο το live του Nick ήταν sold out, όσο από πλευράς ενθουσιασμού και χορού.
Αυτή τη φορά όμως τα ήρεμα, πιο
ατμοσφαιρικά κομμάτια του Waterhouse διαδέχονταν τα πιο ανεβαστικά στη
σωστή αναλογία. Το κομβικό σημείο του live ήταν η διασκευή του "Pushin too Hard" των
Seeds και του "Down In Mexico" των Coasters που - αν το συγκεκριμένο κομμάτι παραείναι κλασσικό - έκανε τη συναυλία πάρτυ. Οι γκαραζοπατέρες της Αθήνας
έκαναν αυτή τη φορά την εμφάνιση τους, ενώ παντού άκουγες φωνές στις
οποίες ο Waterhouse ανταποκρίθηκε με δύο encore. Στο δεύτερο μάλιστα
είχαν ανοίξει τα φώτα, και ο κόσμος ετοιμαζόταν για αποχώρηση. Όλα
άλλαξαν όταν άρχισε το "Song For Winners" που έφερε πάλι τους θεατές στο
κάγκελο της σκηνής.
Η τζαμαριστή εκτέλεση του "Katchi" - με τον Waterhouse να αυμπεριλαμβάνει στη συγκεκριμένη εκτέλεση ένα ποτ πουρί από riffs γνωστών rock 'n roll standards - και το "I Can Only
Give You Everything" βρέθηκαν στo βασικό κορμό του set. Τα solo
εναλλάσσονταν ανάμεσα στα μέλη της μπάντας, ενώ ο Mandro Dorame και Paula
Henderson στα σαξόφωνα είχαν αναλάβει το μεγαλύτερο κομμάτι των
αυτοσχεδιασμών δίνοντας έναν ακόμα λόγο στο κοινό για να χορέψει. Το
medley "If you Want Trouble/This Is A Game" (από τον πρώτο και δεύτερο
του δίσκο αντίστοιχα) δεν μπορούσαν να λείπουν, όπως και τα "Dead Room" και "Tracy" που είναι πια από τα κλασσικά του κομμάτια.
Τo rock 'n roll έχει γίνει σύγχρονο πάλι με τον Nick Waterhouse, που ναι μεν έριξε τους τόνους με τον τελευταίο του δίσκο αλλά δεν συνέβη το ίδιο στη δεύτερη ζωντανή του εμφάνιση στο Fuzz για το 2019. O Nick παραμένει ένας σύγχρονος μουσικός που δανείζεται μουσικές μεθόδους από παλαιότερους βετεράνους της μουσικής, ενώ τελικά καταφέρνει να παίρνει το κοινό με το μέρος του.
Η
συναυλια ξεκίνησε με τα 45άρια των Cold Miners, γνωστών για τα events
τους στην Αθήνα, με ένα dj set που θα μπορούσε να έπαιζε και ο ιδιος ο
Waterhouse. Στο φινάλε τελείωσε με έναν πολύ φιλικό (και υπομονετικό παρά την κούραση του) Nick στο merchandise stand να συζητάει με τους παρεβρισκόμενους. Όπως καταλαβαίνετε στο σύνολο της η βραδιά στο Fuzz
εξελίχθηκε καλύτερα από ότι περιμέναμε. Η ερώτηση λοιπόν είναι: πότε θα
επιστρέψει στην Ελλάδα ο Nick Waterhouse;
