Στη μικρή γωνιά του blog μου σε παλαιότερο κείμενό μου, που τιτλοφορείται «Οι φίλοι μου», έγραφα για την αγάπη μου στους παθιασμένους ανθρώπους. Και μάλιστα, σημείωνα πως τέτοιους ανθρώπους αναζητώ πλέον στη ζωή μου: «Αναζητώ ανθρώπους που κοιμούνται λίγο, αγαπούν πολύ, πέφτουν με τα μούτρα στη δουλειά, δεν γκρινιάζουν και είναι ανά πάσα ώρα και στιγμή διαθέσιμοι για τα πάθη τους. Αναζητώ ανθρώπους που δεν κοιτούν με την άκρη του ματιού τους, που δεν θέλουν να πλουτίσουν, που θέλουν να ζήσουν σε (για) ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να τους κάψει. Αναζητώ ανθρώπους που σηκώνονται αξημέρωτα και επιστρέφουν σπίτι αργά με γεμάτη την ψυχή και το μυαλό τους εικόνες και συναισθήματα. Αναζητώ ανθρώπους που δεν φοβούνται ρε γαμώτο. Ή μάλλον που φοβούνται αλλά ξεπερνούν τις φοβίες τους με μετωπική σύγκρουση».
Θα αναρωτιέσαι, πιθανότατα, φίλτατε αναγνώστη για ποιο λόγο «σκαλίζω τη στάχτη» και τι δουλειά έχει ένα τέτοιο κείμενο σε ένα μουσικό site; Άλλαξα γνώμη; Δεν είμαι αυτός που ήμουν; Και πόσο πιθανή είναι η αλλαγή μιας άποψης σαν την παραπάνω που μοιάζει με ιδρυτικό μανιφέστο λέσχης ή σέχτας; Εξηγούμαι:
Φυσικά και δεν έχω αλλάξει γνώμη. Ακόμα προτιμώ - με ολοένα αυξανόμενη ένταση καθώς μεγαλώνω - τις ουσιαστικές συναναστροφές και τους παθιασμένους ανθρώπους από τους μακάριους γηπέδων, οργανώσεων, κομμάτων, θρησκειών και λοιπών αποπροσανατολισμών. Ωστόσο, έχω να κάνω μια προσθήκη στην προτίμηση μου (ή μια αλλαγή, αν προτιμάς): αναζητώ παθιασμένους πολυδιάστατους ανθρώπους. Από εκείνους που έχουν πολλά ενδιαφέροντα και δεν χάνουν λεπτό από τον πολύτιμο χρόνο τους.
Θα αναρωτιέσαι, πιθανότατα, φίλτατε αναγνώστη για ποιο λόγο «σκαλίζω τη στάχτη» και τι δουλειά έχει ένα τέτοιο κείμενο σε ένα μουσικό site; Άλλαξα γνώμη; Δεν είμαι αυτός που ήμουν; Και πόσο πιθανή είναι η αλλαγή μιας άποψης σαν την παραπάνω που μοιάζει με ιδρυτικό μανιφέστο λέσχης ή σέχτας; Εξηγούμαι:
Φυσικά και δεν έχω αλλάξει γνώμη. Ακόμα προτιμώ - με ολοένα αυξανόμενη ένταση καθώς μεγαλώνω - τις ουσιαστικές συναναστροφές και τους παθιασμένους ανθρώπους από τους μακάριους γηπέδων, οργανώσεων, κομμάτων, θρησκειών και λοιπών αποπροσανατολισμών. Ωστόσο, έχω να κάνω μια προσθήκη στην προτίμηση μου (ή μια αλλαγή, αν προτιμάς): αναζητώ παθιασμένους πολυδιάστατους ανθρώπους. Από εκείνους που έχουν πολλά ενδιαφέροντα και δεν χάνουν λεπτό από τον πολύτιμο χρόνο τους.
Και τι σχέση έχει όλο το παραπάνω με το μουσικό site που σε φιλοξενεί. Έχουν και παραέχουν, γιατί αποτελούν ένα αλλιώτικο «ξεκαθάρισμα λογαριασμών». Το Mix Grill είναι ένα γόνιμο χωράφι στο μεγαλύτερο μέρος του οποίου καλλιεργούμε εδώδιμα. Για μένα, το "Whatever" είναι μια ακρούλα στον αγρό μας που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για κάτι διαφορετικό: να φυτέψουμε μια μπιγκόνια, να κρεμάσουμε μια αιώρα ή να στήσουμε μια μπασκέτα. Προσωπικά, και άνευ παρεξηγήσεως, ως τέτοιο θα το χρησιμοποιώ.
Και για να παραποιήσω, κλείνοντας, το στίχο του Κηλαηδόνη: (φίλτατε αναγνώστη) αν με δεις να γράφω κάτι μουσικό στο "Whatever", πέτα μου ένα αυγό.
Καλή Κυριακή σε όλους.
Καλή Κυριακή σε όλους.