Τι θα ακούσεις:
pop, synth pop, indie pop, funk, disco
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
"Forest", "The Break", "The World Is Big"
Βαθμολογία:
7,5
pop, synth pop, indie pop, funk, disco
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
"Forest", "The Break", "The World Is Big"
Βαθμολογία:
7,5
Είχα γράψει στην κριτική μου για το δεύτερο άλμπουμ της Σtella με τίτλο «Works For You», πως δε θα προκαλούσε έκπληξη αν κάποια στιγμή καταφέρει να ανοίξει τα φτερά της για μια καριέρα στο εξωτερικό. Τη βλέπουμε στο εξώφυλλο του νέου της, τρίτου άλμπουμ, να κάνει ακριβώς αυτό, ένας θηλυκός Ίκαρος που ετοιμάζεται να κατακτήσει τους παγκόσμιους αιθέρες.
Δεν είναι πως κατάφερε να κατακτήσει τον ελληνικό ουρανό, εξάλλου η ελληνική πραγματικότητα δεν ευνοεί μουσικούς και καλλιτέχνες γενικότερα, του ύφους της. Αυτό θα είναι πάντα ένα παράπονο για την όποια αγγλόφωνη ελληνική σκηνή, κι είναι ελάχιστες και μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού, οι περιπτώσεις εκείνες που έκαναν πραγματικά κάτι μεγάλο. Κάτι που ξεφεύγει από έναν μικρό κύκλο φίλων και ακροατών, ή έστω λίγων περισσότερων και κερδίζει την αναγνώριση από ένα πιο ευρύ κοινό. Για να γίνει μάλιστα κάτι τέτοιο, είναι αρκετά πιθανό να χρειαστεί να ρίξεις λίγο νερό στο κρασί σου, να παρεκκλίνεις της καλλιτεχνικής σου πορείας, να κάνεις εκπτώσεις.
Τηρουμένων των αναλογιών, η Σtella είχε ήδη μια αξιοπρόσεχτη πορεία, με δύο πολύ όμορφα pop άλμπουμ κι έμοιαζε με μονόδρομο η πορεία προς μια αγορά που μπορεί να την καταλάβει, να την ακούσει, να την τιμήσει αληθινά. Κι αυτή η ώρα μοιάζει να ήρθε με την κυκλοφορία του "The Break" από την Arbutus Records, μια καναδική εταιρεία που έχει στον κατάλογό της ονόματα όπως οι Tops, οι Majical Cloudz κι η Grimes, μεταξύ άλλων.
Χωρίς λοιπόν να κάνει εκπτώσεις, αλλαγή πορείας ή να πουλήσει φύκια για μεταξωτές κορδέλες, η Σtella πατάει τα πόδια της γερά στο έδαφος, στέκεται περήφανα και κυκλοφορεί το νέο της δίσκο, μένοντας πιστή στη μουσική που αγαπάει (να κάνει). Το κυρίαρχο και ξεχωριστό στοιχείο που χαρακτηρίζει τη δουλειά της είναι αυτό της αισθητικής. Τα τραγούδια της, το έχω γράψει και στις παλιότερες κριτικές μου για τη δουλειά της, δεν είναι «σπουδαία», δεν αλλάζουν τον κόσμο της μουσικής δραστικά, δεν κάνουν τομές ούτε και φέρνουν νέες φρέσκιες ιδέες. Θα μπορούσε να ειπωθεί, ότι κάποια από αυτά είναι ανολοκλήρωτα, ημιτελή, που στοχεύουν κυρίως στο ξάφνιασμα κι όχι στην σταδιακή κορύφωση. Μπορούν, όμως, να κάνουν τη μέρα σου καλύτερη και να αλλάξουν λίγο τον κόσμο, να τον κάνουν πιο όμορφο, επειδή είναι φτιαγμένα με έναν υψηλής αισθητικής τρόπο.
Αυτό το ίδιο στοιχείο μαζί με την ευκολία της Σtella να δημιουργεί κολλητικά hooks (ήδη η εισαγωγή του «Forest», είναι ο ήχος κλήσης στο κινητό μου), και να διανθίζει τα μικρής διάρκειας, διάφανα, κατά βάση synth pop τραγούδια της με λίγη funk και λίγη disco, δημιουργούν ένα ακαταμάχητο σύνολο, με ξεχωριστές στιγμές και κάποια λιγοστά γεμίσματα. Κάνουν τη διαφορά, το ομώνυμο, παιχνιδιάρικο "The Break", το "Forest", το "Numero" με τα αέρινα γαλλικά του ή το "The World Is Big" που κλείνει ήσυχα και μελωδικά το άλμπουμ, όσο όμορφα κι ήσυχα το ανοίγει, το ορχηστρικό "Bellaria".
Η Σtella έχοντας στο πλευρό της άξιους συνοδοιπόρους, τους Βελισσάριο Πράσσα στο μπάσο, Ορέστη Μπενέκα στα πλήκτρα και στα τύμπανα τον Ηλία Αρωνίδη, καταφέρνει να διατηρήσει σε υψηλό επίπεδο τη γραφή της, να διατηρήσει τα ήδη κεκτημένα της και να προσθέσει πολύ μικρές νέες πινελιές που δείχνουν όρεξη για πειραματισμό που ίσως έρθει ή οφείλει να έρθει σε ένα επόμενο βήμα της.
Όλα αυτά τα καταφέρνει από το home studio της στην Αθήνα, στοχεύοντας φυσικά σε ένα παγκόσμιο «άνοιγμα», αποφεύγοντας μάλιστα να καεί από τις ισχυρές ακτίνες του ήλιου, όπως ο Ίκαρος. Εξάλλου, όπως φαίνεται και στο εξώφυλλο, μόλις ετοιμάζεται να απογειωθεί.
*Θα ήθελα να αναφέρω τον ενθουσιασμό ολόσωμης της ομάδας του MixGrill, στο νέο της κυκλοφορίας του άλμπουμ της Σtella από την Arbutus Records.