Να 'μαστε πάλι εδώ... | Whatever makes us happy on a Sunday morning

...μόνο που τώρα όλα είναι πολύ διαφορετικά.
Διαβάστηκε φορες
Πριν ακριβώς από οκτώ μήνες, η λίστα της Κυριακής φιλοξένησε το κείμενό μου με τίτλο «Μένουμε σπίτι». Θα έλεγε, λοιπόν, κάποιος με αίσθηση του χιούμορ πως ο τίτλος του σημερινού κειμένου με περίμενε στη γωνία… «Ξαναμένουμε σπίτι».

Η δεύτερη καραντίνα διαφέρει αρκετά από εκείνην της άνοιξης. Δεν σκορπίζουμε θετικά vibes, δεν αναλωνόμαστε σε συνταγές και αλλαγές στη διακόσμηση. Δεν έχουμε ακόμη ξεκινήσει γυμναστική στο σπίτι, ούτε έχουμε πέσει με τα μούτρα σε σειρές και ταινίες. Κι ακόμη κι αν τηρούμε όλα τα μέτρα, όπως αρμόζει, αυτή τη φορά είμαστε διαφορετικοί.

Δεν είμαστε προετοιμασμένοι, ούτε πρακτικά ούτε ψυχολογικά. Είμαστε μάλλον κουρασμένοι, αφού δεν καταφέραμε ακόμη να ορθοποδήσουμε από την προηγούμενη φορά. Χορτάσαμε ατομική ευθύνη παρακολουθώντας τα μεγάλα κεφάλια της χώρας να συντελούν απροκάλυπτα στην οικονομική, κοινωνική και ηθική κατάρρευση. Καθημερινά λαμβάνουν χώρα στιγμιότυπα βγαλμένα από ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Ακούγονται απόψεις που μας αφήνουν άφωνους, λαμβάνονται αποφάσεις που σε καμία περίπτωση δεν έχουν στόχο τη βελτίωση των συνθηκών. 

Πλησιάζει και η επέτειος της 17ης Νοεμβρίου και μόνο ντροπή και θλίψη μπορεί να νιώθει κάποιος που ακόμα σκέφτεται για όσα ακούγονται και όσα συμβαίνουν. Μόνη λαμπρή εξαίρεση η καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης, που δεν φτάνει, όμως, για να ισορροπήσει η ζυγαριά.

Και την ίδια στιγμή που τα αντιλαμβανόμαστε αυτά ή όχι, την ίδια στιγμή που εξοργιζόμαστε ή όχι, υπάρχουν άνθρωποι που παλεύουν σε νοσοκομεία που ασφυκτιούν, σε μονάδες που υπολειτουργούν. Και μπροστά στο αίσθημα του φόβου, μπροστά στο πάγωμα της ανημποριάς μας σε έναν απρόσωπο θάλαμο νοσοκομείου, μπροστά στη συνειδητοποίηση της εύθραυστης φύσης μας όλα τα παραπάνω μας θυμώνουν ακόμη περισσότερο.

Για όλους εκείνους, λοιπόν, δικούς μας και μη που δίνουν τη δική τους μάχη σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου, σε ένα παγκάκι στον δρόμο, σε μία βάρκα στη θάλασσα, στον δρόμο διεκδικώντας τα αυτονόητα, αξίζει να προσπαθούμε μέσα στο σκοτάδι να βρούμε μια πηγή φωτός.



Τα τραγούδια

1. Μάριος Φραγκούλης - Caruso
2. Benjamin Clementine - I Won’t Complain
3. Florence & The Machine - Jenny of Oldstones
4. Evanescence - Good Enough
5. Opeth - Coil
6. Woven Hand - Dirty Blue
7. Sivert Høyem - Run Away
8. LP - Muddy Waters
9. The Saxophones - If You're On The Water
10. Patrick Watson - Je te laisserai des mots
11. Salvador Sobra - Amar pelos Dois
12. Andrea Bocelli - Con Te Partirò

Αξιολόγηση
Βαθμολογήστε το άρθρο
10,0 / 10 (σε 2 αξιολογήσεις)
Για να αξιολογήσετε επιλέξτε το επιθυμητό αστέρι

Κωδικός επιβεβαίωσης, γράψτε τους χαρακτήρες που βλέπετε στην εικόνα

Διαβάστε ακόμα