Το Σάββατο 14 Αυγούστου παρακολούθησα στην Επίδαυρο τις «Βάκχες», το τελευταίο έργο του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη με ένα θίασο πραγματικά καταξιωμένων Ελλήνων ηθοποιών.
Πάντα όταν κατηφορίζω για το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου για να παρακολουθήσω μια παράσταση είμαι επιφυλακτικός· προκατειλημμένος, θα έλεγα, φυσικά μέχρι αποδείξεως του εναντίου.
Οι Θραξ Πανκc είναι μια Θρακιώτικη σύγχρονη μπάντα που έχει παντρέψει το παραδοσιακό μουσικό πλούτο του τόπου της με δυτικό ήχο και άφθονους κιθαριστικούς και όχι μόνο πειραματισμούς. Ο «γάμος» αυτός όπως έχει φανεί είναι πολύ επιτυχημένος και τα μόνιμα sold out στους χώρους που εμφανίζονται, εντός και εκτός Ελλάδας, είναι δεδομένα, γεγονός που επιβεβαιώνει αφενός την αγάπη του μουσικόφιλου κοινού για το συγκεκριμένο είδος αφετέρου την ίδια την μπάντα που επέλεξε το μουσικό αυτό είδος της «Πανκοπανηγυροψυχεδέλειας».
Πάντα όταν παρακολουθώ μια παράσταση αρχαίου δράματος κάνω κάποιες σκέψεις. Θα μείνει ο σκηνοθέτης πιστός στο κείμενο; Θα αγγίξει τους θεατές η προσέγγισή του και το καλλιτεχνικό του όραμα; Θα περάσει το μήνυμα – νόημα του συγγραφέα της τραγωδίας, στο κοινό; Θα εντάσσεται το σκηνικό στο ύφος της παράστασης; Και τέλος, στην προκειμένη περίπτωση οι Θραξ Πανκc πού κολλάνε;
Δύο περίπου ώρες αργότερα έφυγα ενθουσιασμένος από το Αργολικό Αρχαίο Θέατρο, με την ικανοποίηση ότι είχα δει και προπάντων είχα ακούσει κάτι διαφορετικό. Δεν με θεωρώ ειδικό να κρίνω αντικειμενικά και άμεμπτα μια θεατρική παράσταση, όμως είμαι καλός ακροατής με βασικές σπουδές στη μουσική. Κατά καιρούς σε παραστάσεις της αρχαίας τραγωδίας έχουν δοκιμαστεί μουσικοί πειραματισμοί, με συχνό προσανατολισμό την κλασική μουσική. Αυτή την φορά, όσοι βρεθήκαμε στην Επίδαυρο βιώσαμε κάτι άλλο…. απόκοσμο, μυστηριακό.
Η λιτή και γεμάτη έμπνευση σκηνοθεσία από την Νικαίτη Κοντούρη αναδεικνύει τα πολλά επίπεδα της ιδιαίτερης αυτής τραγωδίας, καθώς ξεκάθαρα περνούν μπροστά μας η έπαρση, η καταστροφή και ο φανατισμός. Ο Ευριπίδης, ως άριστος γνώστης της δραματικής τέχνης, πλάθει ένα έργο, όπου παρελαύνουν τελετουργικά η ύβρις, η άτις, η νέμεσις, η τίσις και να οδηγηθούμε νομοτελειακά – όπως ορίζεται στην τραγωδία – στην κάθαρση.
Η ιδέα της μουσικής συνεργασίας ήταν άκρως επιτυχημένη, είτε ήταν της σκηνοθέτιδας ή κάποιου άλλου. Αποδείχθηκε ένας τολμηρός μουσικός πειραματισμός που απέδωσε και θα μνημονεύεται για τα επόμενα χρόνια. Από επαγγελματική και όχι μόνο διαστροφή πάντα ρωτώ θεατρόφιλους για εντυπώσεις στο τέλος μιας παράστασης. Η μουσική ήταν κάτι που όλοι μου επισήμαναν.
Η ζωντανή παρουσία των Θραξ Πάνκς στην σκηνή της Αρχαίας Επιδαύρου με την πρωτότυπη μουσική που έγραψαν για τις Βάκχες οδηγεί την παράσταση σε άλλο επίπεδο, ξεφεύγοντας από την απλή μουσική υπόκρουση. Από την αρχική εντυπωσιακή είσοδο του θεού Διόνυσου στην σκηνή και την μουσική εισαγωγή με τους ηλεκτρικούς ήχους και πειραματισμούς μέχρι την λύσσα των μαινάδων και τον αρχέγονο ήχο του νταουλιού και της γκάιντας.
Έντονος λυρισμός και διονυσιακή έκσταση σε ισόποσες δόσεις που καθ’ όλη την διάρκεια της παράστασης προωθεί και απογειώνει την δραματουργία. Και βέβαια καθιστά τους Θραξ Πάνκς την πρώτη ροκ μπάντα που μπορεί να υπερηφανευθεί ότι έχει παίξει στην Επίδαυρο.
Συντελεστές της παράστασης:
Παίζουν: Άκης Σακελλαρίου (Διόνυσος), Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος (Πενθέας), Κωνσταντίνα Τάκαλου (Αγαύη), Ιωάννα Παππά (Τειρεσίας), Δημήτρης Πετρόπουλος (Κάδμος), Κωνσταντίνος Ασπιώτης (Αγγελιοφόρος)Χορός Βακχών: Θάλεια Γρίβα, Σμαράγδα Κάκκινου, Ελένη Στεργίου, Φραγκίσκη Μουστάκη, Ιουλία Γεωργίου, Σοφία Κουλέρα, Ιωάννα Τζίκα
Μετάφραση: Γιώργος Χειμωνάς
Σκηνοθεσία: Νικαίτη Κοντούρη
Δραματουργία: Μάνος Λαμπράκης, Νικαίτη Κοντούρη
Σκηνικά – Κοστούμια: Λουκία Μινέτου
Μουσική: Θραξ-Πάνκς
Χορογραφία: Ανδρονίκη Μαραθάκη
Φωτισμοί: Νίκος Σωτηρόπουλος
Α΄ βοηθός σκηνοθέτιδας: Θάλεια Γρίβα
Βοηθός σκηνογράφου – ενδυματολόγου: Κατερίνα Κανελλοπούλου
Σύμβουλος δραματολόγος: Νίκος Μαθιουδάκης
Επιστημονική σύμβουλος: Κατερίνα Διακουμοπούλου
Επικοινωνία: Ειρήνη Λαγουρού
Διεύθυνση παραγωγής: Σταμάτης Μουμουλίδης
*Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Θωμά Δασκαλάκη