Πρωτότυπος τίτλος: Kate
Ελληνικός τίτλος: Κέιτ
Διαθέσιμο στο Netflix από 10 Σεπτεμβρίου
Σκηνοθεσία: Cedric Nicolas-Troyan
Πρωταγωνιστούν: Mary Elizabeth Winstead, Woody Harrelson και Miku Patricia Martineau
Ξεχωρίζει για: τις ωραίες σκηνές μάχης
Σταθείτε αν σας αρέσουν: η περιπέτεια και οι πολεμικές τέχνες
Προσπεράστε αν: σας αηδιάζει η ωμή βία και οι νέον επιγραφές
Η Kate, μια ειδικά εκπαιδευμένη δολοφόνος, αποφασίζει να αποσυρθεί από την ενεργό δράση, με αφορμή το γεγονός πως χρειάστηκε να αφαιρέσει τη ζωή ενός μέλους της Γιακούζα μπροστά στα μάτια της έφηβης κόρης του. Πριν όμως αποχωρήσει, αναλαμβάνει μια τελευταία υπόθεση. Αν και μοιάζει σχετικά εύκολη για τις ικανότητές της, λίγο πριν η Kate πατήσει τη σκανδάλη θα νιώσει μια έντονη αδιαθεσία, με αποτέλεσμα να αστοχήσει. Σύντομα μαθαίνει πως έχει δηλητηριαστεί και της απομένει περίπου μία μέρα ζωής. Σε αυτόν τον χρόνο, η Kate αποφασίζει να εντοπίσει τον υπαίτιο για την κατάστασή της και να τον εκδικηθεί.
Με μια πρώτη ανάγνωση της υπόθεσης, θυμίζει κάτι από το "Crank" του 2006, που επίσης είχε πρωταγωνιστή έναν επαγγελματία δολοφόνο που έχει δηλητηριαστεί θανάσιμα. Βλέποντας την ταινία όμως, μοιάζει πολύ περισσότερο στα "John Wick" και "Atomic Blonde". Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως ο εκτελεστικός παραγωγός του "Kate" David Leitch συμμετείχε ενεργά και στις δύο αυτές ταινίες. Αξίζει να αναφερθεί πως από τις παραπάνω ταινίες μόνο στο "Atomic Blonde" πρωταγωνιστεί γυναίκα.
Το βασικό χαρακτηριστικό της ταινίας είναι η ασταμάτητη δράση. Υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να γίνει αρκετά κουραστική, αν και στην περίπτωση της "Kate" αποδεικνύεται τόσο απολαυστική που κάνει την θέασή της εξαιρετικά ευχάριστη. Δεν είμαι βέβαιος αν είναι οι χορογραφίες, ο τρόπος που κινείται η κάμερα κατά τη διάρκεια των σκηνών δράσης ή ο συνδυασμός των δύο που απογειώνουν το τελικό αποτέλεσμα, ωστόσο, οφείλω να αναγνωρίσω ότι ακολουθεί σε μεγάλο βαθμό την πετυχημένη συνταγή του "John Wick". Το μόνο μου παράπονο είναι πως αν και η υπόθεση διαδραματίζεται στην Ιαπωνία δεν δόθηκε μεγαλύτερη βαρύτητα στις μάχες με σπαθιά. Από την άλλη, η γιαπωνέζικη γλώσσα έχει την παρουσία που της αντιστοιχεί, καθώς ακούγεται σε όλες τις σκηνές που δεν υπάρχει αγγλόφωνος χαρακτήρας.
Όσον αφορά την πρωταγωνίστριά μας, Mary Elizabeth Winstead, δεν φανταζόμουν με τίποτα όταν την έβλεπα ως Ramona Flowers στο "Scott Pilgrim vs. the World" του Edgar Wright πως θα μπορούσε να φέρει εις πέρας τον συγκεκριμένο ρόλο. Ναι μεν ήταν ένας δυναμικός χαρακτήρας, αλλά ο ρομαντισμός που απέπνεε δε θύμιζε σε τίποτα την Kate, μια νεαρή γυναίκα που από μικρή ηλικία εκπαιδεύτηκε για μάχη τόσο σώμα με σώμα, όσο και με όπλα. Θα μπορούσαμε να την αποκαλέσουμε «τη δολοφόνο με το αγγελικό πρόσωπο». Σημαντικό παράγοντα για την απόδοση της Winstead έπαιξε και ο προηγούμενος ρόλος της ως Huntress στο "Birds Of Prey", που έχει αρκετά κοινά χαρακτηριστικά με την Kate. Για να είμαι δίκαιος, σε τέτοιου είδους ταινίες δεν περιμένουμε να δούμε συγκλονιστικές ερμηνείες που θα μνημονεύονται για χρόνια, αλλά ο ρόλος της Kate είχε κάποιες δυσκολίες που δεν είναι εύκολο να τις παραβλέψει κανείς. Για παράδειγμα, η Winstead πραγματοποίησε η ίδια τις περισσότερες από τις επικίνδυνες σκηνές, την ίδια στιγμή που έπρεπε να χρησιμοποιεί πολεμικές τέχνες αλλά και να χειρίζεται τα διάφορα όπλα που χρησιμοποιεί στην ταινία.
Η δεκαεφτάχρονη Miku Patricia Martineau πλαισίωνε την Winstead με περίσσια φυσικότητα και πολύ πιθανόν να έχει ήδη τραβήξει τα βλέμματα των μελλοντικών εργοδοτών της. Από την άλλη, δεν θα αναφερθώ στον Woody Harrelson, καθώς δεν με ενδιαφέρει καθόλου πόσο πολύ προσπαθεί για έναν ρόλο. Μου φτάνει και μου περισσεύει και μόνο που βρίσκεται εκεί, καθώς είναι πολύ ευχάριστο να τον βλέπω σε οποιαδήποτε ταινία.
Αν λοιπόν ψάχνετε μια ταινία με βασικά χαρακτηριστικά την δράση και το πιστολίδι, χωρίς ιδιαίτερα βαθύτερα νοήματα, τότε το "Kate" είναι αυτό που χρειάζεστε. Μια πολύ καλή περιπέτεια που δε θα απογοητεύσει ακόμα και τους πιο απαιτητικούς.
Διαβάστε επίσης: Promising Young Woman: Η Carey Mulligan ντύνεται εκδικήτρια στην πιο ανατριχιαστικά επίκαιρη ταινία της χρονιάς