Ήδη βρισκόμαστε στην τελική ευθεία για την απονομή των βραβείων Oscar, που θα πραγματοποιηθεί την προσεχή Κυριακή 27 Μαρτίου. Κι όσο κι αν τα ίδια τα βραβεία έχουν ελάχιστη αξία στα μάτια μου, οι υποψηφιότητες προσφέρουν μια ευκαιρία για να ανακαλύψω ταινίες που είχαν ξεφύγει από το ραντάρ μου, ειδικά σε σχετικά μη δημοφιλείς κατηγορίες, όπως των ταινιών μικρού μήκους. Με αυτόν τον σκοπό, παρακολούθησα τέσσερις ταινίες μικρού μήκους που είναι διαθέσιμες στο Netflix και αποφάσισα να μοιραστώ τις εντυπώσεις μου.
Audible
Ελληνικός τίτλος: Δύναμη Ψυχής
Σκηνοθεσία: Matthew Ogens
Πρωταγωνιστεί ο Amaree McKenstry-Hall
Κυκλοφορία στο Netflix: 1 Ιουλίου 2021
Υποψηφιότητα για Oscar στην κατηγορία: Ντοκιμαντέρ μικρού μήκους
Η υπόθεση
Μια ομάδα αμερικανικού ποδοσφαίρου κωφών μαθητών χάνει το αήττητο σερί της. Γνωρίζουμε τα παιδιά, καθώς προσπαθούν να συμβιβαστούν με την έννοια της ήττας. Η ταινία εξερευνά τραύματα και βαθιές πληγές από το παρελθόν, προσωπικές ιστορίες ανθρώπων που εξωθήθηκαν στα άκρα, τις περίπλοκες σχέσεις μεταξύ τους αλλά και με τους κοντινούς τους ανθρώπους που δεν έχουν πρόβλημα ακοής. Στο επίκεντρο βρίσκεται ο σταρ της ομάδας Amaree.
Να την δω;
Οπωσδήποτε. Πέρα από τη βαθιά ανθρώπινη και συγκινητική ιστορία της, η συγκεκριμένη ταινία είναι αριστοτεχνικά φτιαγμένη σε επίπεδο σκηνοθεσίας, αφήγησης, ακόμα και ερμηνειών, όσο αδόκιμο κι αν φαίνεται για ένα ντοκιμαντέρ. Παρότι η υπόθεση φαντάζει βαρύγδουπη, στην ουσία πρόκειται απλώς για την ιστορία της ενηλικίωσης ενός κωφού παιδιού. Κι όσο κι αν οι θεματικές που αναπτύσσονται από αυτόν τον άξονα μπορούν να οδηγήσουν τον θεατή σε ποικίλα μονοπάτια, ανάλογα με τις προσωπικές εμπειρίες και το παρελθόν του, τελικά παραμένει πρωτίστως αυτό: η ιστορία ενός παιδιού που προετοιμάζεται να βγει στον κόσμο.
Σημειολογικά και μόνο, το "Audible" βρίσκεται στον αντίποδα του "CODA", που αποτελεί βασικό αουτσάιντ για το Oscar καλύτερης ταινίας. Στο "CODA" πρωταγωνιστεί ένα παιδί κωφών γονέων (child of deaf adults), ενώ στο "Audible" ένα κωφό παιδί ακουόντων γονέων (DOHA).
Robin Robin
Ελληνικός τίτλος: Ρόμπιν, η Φτερωτή
Σκηνοθεσία: Dan Ojari και Mikey Please
Πρωταγωνιστούν: οι κούκλες του στούντιο Aardman
Κυκλοφορία στο Netflix: 27 Νοεμβρίου 2021
Υποψηφιότητα για Oscar στην κατηγορία: Ταινία κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους
Η υπόθεση
Ένας μικρός κοκκινολαίμης υιοθετείται από μια οικογένεια ποντικών. Καθώς μεγαλώνει στα λαγούμια, δε θα μάθει να χρησιμοποιεί τα φτερά του. Μέχρι που θα έρθει η στιγμή που θα χρειαστεί να πετάξει.
Να την δω;
Να μην την χάσεις, ειδικά αν θέλεις να περάσεις ποιοτικό χρόνο με το παιδί σου ή να ξυπνήσεις το παιδί μέσα σου. Το στούντιο Aardman έχει προσφέρει κατά καιρούς διαμαντάκια, σίγουρα από τις πιο ξεχωριστές stop-motion ταινίες όλων των εποχών (παράλληλα με γίγαντες του σύγχρονου κινηματογράφου, όπως ο Tim Burton και ο Wes Anderson). Σε αυτήν την ταινία αφήνει τις αγαπημένες μας πλαστελίνες και καταπιάνεται με κούκλες από τσόχα. Το εύρος των θεμάτων είναι ενυπωσιακό, ειδικά αν αναλογιστούμε τα 30 λεπτά που διαρκεί: από τη δυναμική μιας μονογονεϊκής οικογένειας και την αναζήτηση της αποδοχής, ως την εξερεύνηση των ταλέντων και την αποδοχή της διαφορετικότητας. Και παρότι, ναι, όλα αυτά είναι πολλά για ένα μισάωρο, δεν βρίσκονται ατάκτως ερριμμένα, αλλά συνδυάζονται με απόλυτη αρμονία και τελικά λειτουργούν άψογα.
Να μην παραλείψω να σημειώσω και τα εξαιρετικά πρωτότυπα τραγούδια, που προάγουν την πλοκή και τονίζουν τον παραμυθένιο χαρακτήρα της ταινίας.
Three Songs for Benazir
Ελληνικός τίτλος: Τρία Τραγούδια για την Μπεναζίρ
Σκηνοθεσία: Elizabeth Mirzaei και Gulistan Mirzaei
Πρωταγωνιστούν: ο Shaista Khan και η Benazir
Κυκλοφορία στο Netflix: 24 Ιανουαρίου 2022
Υποψηφιότητα για Oscar στην κατηγορία: Ντοκιμαντέρ μικρού μήκους
Η υπόθεση
Ο Shaista είναι ένας νεαρός Αφγανός που μένει σε έναν καταυλισμό προσφύγων στην Καμπούλ. Θα παρακολουθήσουμε το ταξίδι του, καθώς παντρεύεται, προσπαθεί να ενταχθεί στον στρατό για να υπηρετήσει την πατρίδα του και παλεύει με τον εθισμό του στα ναρκωτικά. Κατά τη διάρκεια της ταινίας σκαρώνει τρία αυτοσχέδια τραγούδια για τη γυναίκα του, την Benazir, που ανοίγουν ένα παράθυρο στην ταραγμένη του ψυχή.
Να την δω;
Να τη δεις, αλλά να μη σταθείς παραπάνω σε αυτή. Όπως σε όλες τις μεμονωμένες ιστορίες που διαδραματίζονται σε μέρη και εποχές όπου γράφεται Ιστορία, η ζωή του Shaista δε δίνει παρά μια αποσπασματική εικόνα, αδυνατώντας να συνοψίσει τις ζωές των Αφγανών στη διαλυμένη από Αμερικανούς και Ταλιμπάν χώρα τους. Η αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων τον Αύγουστο του 2021, μόλις λίγους μήνες μετά από τη φεστιβαλική πρεμιέρα της ταινίας τον περασμένο Ιούνιο, την φόρτωσε με ένα δυσβάσταχτο και εν πολλοίς απρόσμενο φορτίο. Θα ήθελε να είναι μια ποιητική στιγμή στοχασμού μεσούντος του πλέον πολυετή αμερικανικού πολέμου της ιστορίας. Τελικά είναι ένα άνισο ρέκβιεμ λίγο πριν από την εκκωφαντική πτώση των ψευδαισθήσεων.
Lead Me Home
Ελληνικός τίτλος: Πήγαινέ με Σπίτι
Σκηνοθεσία: Pedro Kos και Jon Shenk
Πρωταγωνιστούν: οι άστεγοι της Καλιφόρνια
Κυκλοφορία στο Netflix: 30 Νοεμβρίου 2021
Υποψηφιότητα για Oscar στην κατηγορία: Ντοκιμαντέρ μικρού μήκους
Η υπόθεση
Μια χούφτα από τους άστεγους της Καλιφόρνια κάθονται απέναντι από την κάμερα για να απαντήσουν σε ερωτήσεις σχετικά με τους λόγους που τους οδήγησαν στον δρόμο και τις επείγουσες ανάγκες τους.
Να την δω;
Όχι, να μη την δεις, τουλάχιστον όχι αν ήδη γνωρίζεις -ή μπορείς εύκολα να φανταστείς- ότι υπάρχουν άστεγοι στην Καλιφόρνια. Πέρα από αυτό το γεγονός, το ντοκιμαντέρ αποτυγχάνει σε οποιονδήποτε άλλο στόχο μπορεί να έθεσε. Οι άνθρωποι που μας συστήνει παραμένουν παντελώς άγνωστοι μετά από 40 λεπτά, ενώ δεν μαθαίνουμε καν τα ονόματα των περισσοτέρων. Η αποστασιοποίηση δεν επιτρέπει καμία συναισθηματική προσέγγιση, ενώ παντελώς απούσες είναι η κοινωνική κριτική και η αναζήτηση των αιτιών που τόσοι άνθρωποι αναγκάζονται να ζουν στον δρόμο. Η ορατότητα αποτελεί πάντα ένα σημαντικό πρώτο βήμα, το οποίο όμως εν προκειμένω παραμένει μετέωρο. Τι νόημα έχει να κοιτάξεις, αν δε δεις· να ακούσεις, αν δεν αφουγκραστείς;