Κυριακή 17 Απριλίου 2011
Η μέρα για το πρώτο MG Festival είχε φτάσει. Αν και μας τα χάλασε λίγο ο καιρός, εμείς δε πτοηθήκαμε…
Ας δούμε λοιπόν πως εξελίχθηκε η βραδιά...
Βρεθήκαμε πολύ νωρίς στο Passport για το sound check των συγκροτημάτων (όταν μπαίναμε στις 1 και κάτι, έφευγε ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ο οποίος είχε μαζέψει τα πράγματα που είχε εκεί, λόγω των εμφανίσεων του τις τρεις προηγούμενες ημέρες), αλλά δυστυχώς δεν ήμασταν έτοιμοι στις 7:30 μμ για να ανοίξουν οι πόρτες και να μπει ο κόσμος μέσα. Υπήρξε μια σαραντάλεπτη καθυστέρηση και αρκετοί άνθρωποι αναγκάστηκαν να περιμένουν στο κρύο. Πολλά συγγνώμη για αυτό.
Αν και η αρχή δεν ήταν όπως τη θέλαμε, η συνέχεια ήταν ίσως καλύτερη από ότι προβλέπαμε...
Στις 8 και κάτι μπήκε ο κόσμος στο χώρο και άρχισε να ζεσταίνεται με τις μουσικές της Sofia Vita και τις εικόνες που προβάλλονταν σε ειδικό πανί στη σκηνή. Ήταν φωτογραφίες από παλαιότερα parties και συνάξεις του Mix Grill. Έτσι για να γνωριζόμαστε καλύτερα... Μάλιστα στα κενά ανάμεσα στις εμφανίσεις των συγκροτημάτων προβάλλαμε φωτογραφίες που έβγαζε η φωτογράφος μας Άννα Ευαγγελοπούλου, από τις προηγούμενες εμφανίσεις, λίγα λεπτά πιο πριν.
Ο κόσμος ήταν αρκετός (300 άτομα), ακόμη κι αν η βροχή ήταν μπόλικη και το κρύο τσουχτερό. Τριγύρω μας βλέπαμε μια θετική, ζεστή αύρα από ανθρώπους, που αψήφησαν τον καιρό και ήξεραν καλά γιατί είχαν έρθει εκείνη τη μέρα στο Passport και το MG Festival.
Όλοι μας συζητούσαμε για το χαμό του αγαπημένου μας Νίκου Παπάζογλου. Μάλιστα, πιο μετά οι μουσικοί μίλησαν για αυτόν και σε κάποιες περιπτώσεις του αφιέρωσαν τραγούδι τους (Over the moon από GAD.) ή μας παρότρυναν να τον χειροκροτήσουμε (Στάθης Δρογώσης, Rous).
Aκριβώς μισή ώρα μετά τις 20:15 που ήταν προγραμματισμένο, βγήκαν στη σκηνή οι Pop Eye. Από τις 8:45 μμ μέχρι το τελευταίο τραγούδι των GAD, το πρόγραμμα τηρήθηκε κατά γράμμα και οι αλλαγές ανάμεσα στα συγκροτήματα διαρκούσαν 10 με 15 λεπτά (όσο το είχαμε προγραμματίσει).
Οι φωτογραφίες ανήκουν στην Άννα Ευαγγελοπούλου.
Pop Eye
[από τη Maria - Μαρία Χανιά]
Το φεστιβάλ άνοιξε με μια μπάντα που μας είχε λείψει αρκετά από τις συναυλίες και αυτοί δεν είναι άλλοι από τους Pop Eye. Μπορεί να απουσιάσαν για περίπου 1,5 χρόνο αλλά μας απέδειξαν ότι έχουν αρκετή ενέργεια συσσωρευμένη και βέβαια έχουν να μας παρουσιάσουν καινούργια κομμάτια που θα περιέχονται στη 2η δισκογραφική τους δουλειά που βρίσκεται στα σκαριά.Μας καλωσόρισαν με το That’s Life από το ομώνυμο άλμπουμ, κατά τη διάρκεια του οποίου το κοινό φαινόταν λίγο μουδιασμένο ακόμα. Στο τέλος του όμως ανταπέδωσε με ένα ζεστό χειροκρότημα. Συνεχίσαμε με φρέσκο και πολύ ενδιαφέρον υλικό και χαρήκαμε ιδιαίτερα γι αυτό. Ανάμεσα στα καινούργια τραγούδια ακούσαμε το χαρούμενο και «ανεβαστικό» Better Day που έχει αγαπηθεί ήδη από τον κόσμο και παίζεται και στα ραδιόφωνα , το Definitely Unknown και το Already Dead που άφησαν καλές εντυπώσεις. Πλησιάζοντα προς το τέλος μας αφιέρωσαν δύο κομμάτια από το 1ο άλμπουμ τους, το ιδιαίτερα μελωδικό If You και το εξαιρετικό Deepest Sea.
Όπως ανέφερα και παραπάνω οι Pop Eye ετοιμάζουν την επόμενη δισκογραφική τους δουλειά και όταν θα έχουμε κάτι στα χέρια μας θα σας το παρουσιάσουμε με μεγάλη χαρά.
Rous
[από τον gbal - Γιώργο Μπαλιώτη]
Ο Γιώργος Γεωργιάδης ή αλλιώς Rous είχε αρκετό κέφι από το πρωί που ήταν στο Passport για το sound check του. Θυμάμαι ότι είχε τελειώσει τις πρόβες του και πήρε την κιθάρα του Αντώνη Αντωνιάδη των GAD. και έπαιζε διάφορα τραγούδια για εμάς.
Στη σκηνή του MG Festival εμφανίστηκε μαζί με ένα μουσικό του, ο οποίος ήταν στα synth. Ο Rous έπαιζε drums (μπότα, πιατίνι), κιθάρα, φυσαρμόνικα και φυσικά τραγουδούσε. Ακόμη και με αυτό το διαφορετικό σχήμα, ο ήχος που έβγαινε ήταν αξιοπρεπέστατος και τα τραγούδια του Γιώργου υποστηρίχθηκαν μια χαρά. Τα κομμάτια που ξεχώρισαν ήταν βέβαια οι "Μαριονέτες", οι "Εξαιρέσεις" και η "Ιδιαίτερη σχέση".
Το κλίμα ήταν ήδη ζεστό από την καλή εμφάνιση των Pop Eye και ο Rous κατάφερε να το κρατήσει έτσι, ακόμη κι αν οι μουσικές του είναι διαφορετικές από αυτές των προηγούμενων. Σύντομος χαιρετισμός και μικρό διάλειμμα για να περιμένουμε το ακουστικό σετ του Μεσιε Μινιμάλ.
Monsieur Minimal
[από τη Maria - Μαρία Χανιά]
Αφού γίνονται οι απαραίτητες ρυθμίσεις, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα τη σκηνή καταλαμβάνει ο Monsieur Minimal ο οποίος θα παρουσιάσει ένα ακουστικό σετ από το αγγλόφωνο Lollipop και το ελληνόφωνο Παστά Φλώρα, ιδανικός συνδυασμός δηλαδή αναλογιζόμενοι το "μότο" του Φεστιβάλ.
Η αρχή έγινε με τo Lollipop από το ομώνυμο άλμπουμ το οποίο έχει γνωρίσει μεγάλη επιτυχία στην Ελλάδα και έχει εντυπωσιάσει στο εξωτερικό. Άρεσε αρκετά η ακουστική εκδοχή του και οι περισσότεροι από εμάς παρασυρθήκαμε στο ρυθμό του. Μετά από ένα θερμό χειροκρότημα η ατμόσφαιρα έχει ζεσταθεί και συνεχίζουμε με το Smile και το Love Story που επίσης εκτελέστηκαν άψογα. Σιγά σίγα έφθασε η ώρα για το επιδόρπιο και αυτό δεν ήταν άλλο από την πολύ αγαπημένη Πάστα Φλώρα που θα μου επιστρέψετε να πω ότι στην ακουστική της εκδοχή είναι απλά μαγική χωρίς αυτό να μειώνει τη πρωτότυπη εκδοχή. Στη συνέχεια περάσαμε στο Call Girl και το Κι αν χαθείς το οποίο μάλιστα είχε διασκευάσει πολύ έξυπνα ο Monsieur και ταίριαξε απόλυτα τον ελληνικό στίχο με τον ξένο.
Ήταν ένα πολύ όμορφο και καλά δουλεμένο σετ το οποίο βρήκε την θετική ανταπόκριση και το χειροκρότημα του κοινού. Εδώ αξίζει να πούμε ότι ο Monsieur Minimal είναι από τους ελάχιστους καλλιτέχνες που μπορούν και γράφουν διαμαντάκια τόσο σε ελληνικό όσο και σε ξένο στίχο με την ίδια επιτυχία και ευχόμαστε να συνεχίσει να το κάνει όσο έχει έμπνευση.
[από τον gbal - Γιώργο Μπαλιώτη]
Χωρίς να διαφωνώ με τα περισσότερα από όσα γράφει η Μαρία θα ήθελα να σημειώσω ότι αν το σετ παιζόταν σε άλλο χώρο και όχι σε Φεστιβάλ θα είχε ακόμη μεγαλύτερη αποδοχή. Ο κόσμος ήθελε να ανέβει κι άλλο μετά τις 2 πρώτες μπάντες και οι ακουστικές εκτελέσεις των χαρούμενων τραγουδιών του Χρήστου Τσιτρούδη δεν το κατάφερναν πάντα. Σε κάποιες περιπτώσεις υπήρχαν και κάποια προβλήματα με τον ήχο.
Σε γενικές γραμμές ήταν ένα καλό πείραμα και θεωρώ ότι αν δουλευτεί κι άλλο με την προσθήκη drums θα βγεί ακόμη καλύτερο. Είναι ωραίο ένας μουσικός να δοκιμάζει καινούργια πράγματα, νέες ιδέες.
Στάθης Δρογώσης
[από τον gbal - Γιώργο Μπαλιώτη]
Ο Στάθης Δρογώσης ήθελε πολύ να παίξει στο Φεστιβάλ. Αυτό μας έλεγε εδώ και μέρες... "Θα με δείτε στη σκηνή. Θα ροκάρουμε!" Η καλή διάθεση φάνηκε από τα πρώτα δευτερόλεπτα της εμφάνισης του στο MG Festival με το χαμόγελο που διακρίναμε, καθώς ήταν στο πιάνο του.Το σετ του Στάθη Δρογώση ήταν δυναμικό και ροκ. Ο ίδιος όπως μας είχε πει στη συνέντευξη του ήθελε να αποδείξει σε όλους ότι πρώτα είναι ροκ και μετά οτιδήποτε άλλο. Τα περισσότερα τραγούδια ήταν από την "Όμορφη Ζωή", το τελευταίο του album και από αυτά ξεχώρισα τα "Εξάρχεια", τα "Αιώνια Ρομάντζα" και την γλυκιά "Πέρσα". Ο κόσμος βέβαια τραγούδησε το "Μην το πεις πουθενά" και ο Στάθης μας αποχαιρέτησε με την "Όμορφη Ζωή", ένα ιδιαίτερα χαρούμενο κομμάτι, για το οποίο αναρωτιέμαι πως δεν έχει γίνει ακόμη επιτυχία στο ραδιόφωνο.
Γενικότερα, το σετ ήταν δεμένο, ο ήχος μια χαρά, οι επιλογές των τραγουδιών πετυχημένες, ακόμη κι αν τα περισσότερα δεν τα ήξερε ο κόσμος, γιατί δεν είχε μάλλον ακούσει το "Όμορφη Ζωή". Πιστεύω ότι η εμφάνιση του Στάθη Δρογώση ήταν μια από τις καλύτερες της βραδιάς, μαζί με τους εξαιρετικούς GAD, για τους οποίους γράφει η Μαρία παρακάτω.
"Η Πέρσα μπορεί να κλαίει", αλλά η "ζωή είναι όμορφη" κι εμείς δικαιούμαστε να χαμογελάμε...
GAD
[από τη Maria - Μαρία Χανιά]
Η ώρα έχει περάσει και το κοινό έχει λιγοστέψει αλλά η βραδιά δεν έχει τελειώσει ακόμα. Με τη διάθεση μας ανεβασμένη από τις πολύ καλές εμφανίσεις που έχουν προηγηθεί, υποδεχόμαστε στη σκηνή τους GAD.
Μας καλωσορίζουν με το The End of the Road από το άλμπουμ System May Fall, ένα κομμάτι που αγαπήθηκε από τη πρώτη στιγμή και αμέσως το κοινό ανταποδίδει με ένα ζεστό χειροκρότημα. Έπειτα περάσαμε στο μελωδικό Over The Moon (χωρίς τον Κωνσταντίνο Βήτα στα φωνητικά βέβαια), από το πρόσφατο Perfect Crime. Οι Gad για άλλη μια φορά έχουν έρθει γεμάτη ενέργεια και παρά το γεγονός ότι ο κόσμος έχει αραιώσει κάπως, συνεχίζουν με την ίδια διάθεση και χωρίς δεύτερη σκέψη μας χαρίζουν το πολύ όμορφο Second thoughts από το System May Fall.
Εμφάνιση των Gad χωρίς Waves δε γίνεται μιας και είναι από τα κομμάτια που ξεχώρισαν αμέσως από την τελευταία δισκογραφική τους δουλειά και θα είναι για πολύ καιρό αγαπημένο πολλών από εμάς. Ακολούθησαν το λίγο μελαγχολικό στην αρχή Deep Blue World , το δυνατό Perfect Crimε, το εξαιρετικό Pray και το έντονα ηλεκτρονικό Wise Girl. Πλησιάζοντας προς το τέλος αυτής της γεμάτης μουσική βραδιάς απολαμβάνουμε τα δυνατα Safe και Parallel Lives χορεύοντας με όση ενέργεια μας έμεινε.
Για το κλείσιμο μας αφιέρωσαν μια από τις αγαπημένες μας διασκευές. Αναφέρομαι φυσικά στο εκπληκτικό Mr Brightside των Killers .
Για άλλη μια φορά οι Gad μας έδειξαν ότι αγαπούν πολύ αυτό που κάνουν, προσπαθούν κάθε φορά να είναι όσο πιο καλά προετοιμασμένοι γίνεται, σέβονται το κοινό τους και οι live εμφανίσεις τους λειτουργούν ως τονωτικό για αυτούς.
Είκοσι λεπτά πριν τις 1, μαζέψαμε ότι ενέργεια μας είχε απομείνει και αφού ευχαριστήσαμε τα παιδιά του Passport για την ζεστή φιλοξενία και τους μουσικούς για τη συμμετοχή τους στο πρώτο MG Festival, πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
Ήταν μια ωραία βραδιά και ειλικρινά σας ευχαριστούμε όλους που ήρθατε στο Passport σε μια δύσκολη - όσον αφορά τον καιρό - βραδιά. Κάτι μου λέει ότι σε ένα χρόνο από τώρα, μπορεί να είμαστε εδώ και να τα λέμε για το δεύτερο MG Festival. Καλά να είμαστε και βλέπουμε...