Την Κυριακή 5 Ιουνίου είχαμε την ευκαιρία να παρευρεθούμε σε μια από τις πρώτες μεγάλες συναυλίες του καλοκαιριού. Είχαμε τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε ξανά τους Evanescence (οι οποίοι μας τιμούν συχνά με την παρουσία τους), που επέλεξαν την Αθήνα και το Θέατρο Πέτρας για να ξεκινήσουν την περιοδεία τους. Είχαμε τη χαρά να γυρίσουμε στα εφηβικά μας χρόνια ακούγοντας ακριβώς την ίδια (κρυστάλλινη) φωνή, τόσα χρόνια μετά!
Οι Evanescence μάς χάρισαν μια εμφάνιση που θα θυμόμαστε καιρό. Γεμάτοι ενέργεια με εξαιρετική σκηνική παρουσία και με ενορχηστρώσεις που μάς κέντρισαν το ενδιαφέρον. Ας τα πάρουμε, όμως, από την αρχή.
Ο κόσμος άρχισε να έρχεται λίγο μετά τις 19:00. Οι πιο παλιοί οπαδοί στις κερκίδες (προς τέλος της συναυλίας αρκετοί έτρεξαν μπροστά) και οι πιο νέοι στην αρένα, περιμένοντας να δουν από όσο πιο κοντά μπορούν το συγκρότημα. Λίγο αργότερα και πάντα σύμφωνα με το πρόγραμμα (Άγγλοι γαρ) εμφανίστηκαν οι Yonaka, οι οποίοι μας ζέσταναν με ένα setlist εφτά-οκτώ τραγουδιών. H Theresa Jarvis, η front woman του συγκροτήματος, γεμάτη ενέργεια κατέκλυσε τη σκηνή. Έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό και φαίνεται πως απόλαυσαν την εμφάνισή τους. Ωστόσο το κοινό δεν ήταν ακόμη πολύ θερμό, αφού δεν είχαν καταφτάσει όλοι. Δεν είχε πέσει ακόμη και το φως του ήλιου και κάπως σαν να παραήταν βρετανική η ατμόσφαιρα για τα δικά μας δεδομένα. Προσωπικά μου άρεσαν, δεν τους είχα ξανακούσει και τους βρήκα πολύ καλούς. Μου θύμισαν κάτι από Paramore και The Pretty Reckless.
Μετά από μια παύση μισής ώρας, για να ετοιμαστεί η σκηνή, εμφανίστηκαν οι Evanescence με μια Amy Lee γλυκιά, όπως πάντα. Αφού άνοιξαν την εμφάνισή τους με τα τραγούδια "Artifact / The Turn" και "Broken Pieces" από τον πιο πρόσφατο δίσκο τους, "Τhe Bitter Truth", ενώ συνέχισαν με το κλασικό αγαπημένο "Going Under". Γενικά στο σύνολο της παρουσίας τους φρόντισαν να υπάρχει όχι μόνο εναλλαγή δυναμικών και πιο ήρεμων τραγουδιών αλλά και νέων και παλαιότερων. Μια σωστή επιλογή, αφού επρόκειτο για μια ισορροπημένη παρουσία.
Η Amy Lee μάς χαιρέτησε θερμά, λέγοντας πως πάντα της αρέσει να επιστρέφει στην Αθήνα. Η συναυλία συνεχίστηκε με τραγούδια από το "The Bitter Truth". Δεν έλειψαν, όμως, τα αγαπημένα όλων μας "Bring Me To Life", "Call Me When You're Sober", "Imaginary", "Lithium" και λίγο πριν το τέλος, όπως όλοι περιμέναμε, το "My Immortal". Η Amy ανέφερε πως τροποποίησαν λίγο το setlist τους ειδικά για εμάς, αφού το ζητήσαμε... και φυσικά δεν έπαιξαν άλλο παρά το "Weight Of The World".
Αν και στην αρχή ο κόσμος δεν ήταν πολύς, το Θέατρο Πέτρςα δεν άργησε να γεμίσει. Στο σύνολό της η παρουσία των Evanescence ήταν παραπάνω από άρτια. Προσωπικά, με μια δόση υποκειμενικότητας για εμφάνιση που αντικειμενικά ήταν πολύ καλή, μου φάνηκαν εξαιρετικοί. Δεν υπήρχαν λάθη, που να έγιναν τουλάχιστον εύκολα αντιληπτά, ή κάτι που να μας ξένισε. Ο ήχος ίσως ήταν περισσότερο δυνατός απ' όσο θα έπρεπε σε αρκετά σημεία και ο φωτισμός κάποιες φορές δεν ήταν απόλυτα συγχρονισμένος. Αλλά αυτά είναι τα ψιλά γράμματα, αφού στο σύνολό της η εμφάνιση των Evanescence ήταν μια ανάσα και ένα βήμα προς ένα πιο ξέγνοιαστο γεμάτο μουσική καλοκαίρι.
Στο τέλος της συναυλίας, τα μέλη του συγκροτήματος υποκλίθηκαν, ενώ κάποιος από το κοινό τους πέταξε τη σημαία της Ουκρανίας. Οι ίδιοι την σήκωσαν ψηλά και το πλήθος χειροκρότησε. Οι μουσικοί πέταξαν στο κοινό που βρισκόταν μπροστά μπακέτες και διάφορα πράγματά τους, ενισχύοντας περαιτέρω τη σχέση τους με το ελληνικό κοινό. Μέχρι την επόμενη φορά, σας αποχαιρετάμε με τα κομμάτια που τραγουδήσαμε περισσότερο απ' όλα!
*Η φωτογραφία είναι του Spyros Bakalis και του Εjekt Festival.