Πατάς το play και ακούς αυτό που θα ζήλευε ο Parov Stelar! Και τι είναι αυτό; Το Carantino Manouche, το εναρκτήριο κομμάτι του Cookbook με gypsy κιθάρες και τον Μανώλη Καραντίνη να αυτοσχεδιάζει με το μπουζούκι του.
Κι εάν ο Parov Stelar έχει καταφέρει να γίνει ένα από τα πιο επιτυχημένα εξαγώγιμα προϊόντα της Αυστρίας μιξάροντας το swing με τέτοιο τρόπο που κάνεις άλλος δεν κατάφερε, κάτι αντίστοιχο διεκδικούν και οι Imam Baildi περνώντας μέσα από τα sampler τους τα λεγόμενα «ελληνικά ελαφρά» ή τα ρεμπέτικα.
Έχω διαβάσει μπόλικα e-mails τον τελευταίο καιρό που λένε ότι δεν μας πειράζει αν δεν πληρώσουμε το χρέος μας και μας διώξουν από την Ε.Ε. γιατί μπορούμε και μόνοι μας. Έξάγουμε λένε ωραία πορτοκαλί πορτοκάλια κι έχουμε και ωραίο Α’ ποιότητας πετρέλαιο (ζήλια – ψώρα κακοί Ευρωπαίοι! Θα σας δείξουμε εμείς! Θα δείτε τι θα πάθετε!). Μπορώ εύκολα να αμφιβάλλω για τα πετρέλαια, αλλά είμαι σίγουρος για τους Imam Baildi τους οποίους εξάγουμε με επιτυχία!
Το Cookbook λοιπόν είναι η 2η δισκογραφική δουλειά των Imam Baildi την οποία αρχικά ομολογώ ότι έβαλα να την ακούσω με μία μικρή δυσπιστία. Επηρρεασμένος από το ντεμπούτο τους το οποίο όχι ότι δε μου άρεσε, αλλά να… μου φάνηκε ότι δεν άξιζε τόοοοσος χαμός επειδή κάποιοι έβαλαν beat επάνω στα παλιά «ελαφρά» του ελληνικού τραγουδιού. Το Cookbook όμως, πέρα ότι με βοήθησε να καταλάβω τη φιλοσοφία πίσω από τη συνταγή για ένα τέτοιου είδους ιμάμ, είναι σαφώς ανώτερο του ντεμπούτου τους και ίσως γι αυτό άλλωστε γνώρισε και θερμή υποδοχή όχι τόσο στην Ελλάδα, αλλά από αυτούς τους απολίτιστους ξένους που όταν εμείς χτίζαμε παρθενώνες, αυτοί έτρωγαν βελανίδια.
Από την αρχή του δίσκου λοιπόν φαίνονται οι διαθέσεις των Imam Baildi για το τι θα ακολουθήσει: Τα γνωστά μας ελληνικά «ελαφρά» όπως αποκαλούνται γενικά (που δεν είναι καθόλου ελαφρά βέβαια) πέρα από την αισθητική παρέμβαση των σύγχρονων beat και μπασσογραμμών, είναι εμπλουτισμένα πλέον με ζωντανά όργανα - κυρίως χάλκινα - λατινόφερτους στίχους και ραπαρίσματα! Ο ήχος του album παραπέμπει πολλές φορές σε παραγωγές της Cast-A-Blast, ενώ οι συμμετοχές από Ελένη Τσαλιγοπούλου και Δήμητρα Γαλάνη μέχρι Εισβολέα και Mc Yinka, αλλά και οι συνθέσεις των ίδιων των Imam Baildi, δίνουν το κάτι παραπάνω σε αυτό το album που μπορώ να καταλάβω γιατί εντυπωσίασε τόσο πολύ τους ξένους μουσικόφιλους!
Το album είναι φτιαγμένο για να ακούγεται αυτούσιο από την αρχή μέχρι το τέλος, αλλά προσωπικά προτιμώ τους Imam Baildi στα κομμάτια που τα samples χρησιμοποιήθηκαν για να φτιαχτεί ένα εντελώς καινούριο τραγούδι και όχι αυτά τα οποία βασίζονται κυρίως στις αυθεντικές εκτελέσεις με μερικά μόνο επιπρόσθετα μοντέρνα στοιχεία. Έτσι λοιπόν ξεχώρισα αμέσως, εκτός φυσικά από το κορυφαίο Carantino Manouche, το Busca Ritmo, βασισμένο στο «Τι σου κανα και μ’ εγκατέλειψες» του Ζαμπέτα, το «Αργιλέ μου γιατί σβήνεις» με τον Εισβολέα και την Ελένη Τσαλιγοπούλου (Ουάου! Τρελό ντουέτο!) και το υπερξεσηκωτικό «Το δικό σου το μαράζι» το οποίο επίσης θα ζήλευε ο Parov Stelar (αν δεν το έχει ζηλέψει ήδη) και δεν γίνεται να μην σε κάνει τη στιγμή που θα το ακούσεις, όπου κι αν βρίσκεσαι, να προσπαθήσεις να μιμηθείς τις χορευτικές φιγούρες του Μάικλ του Τζάκσον!
Νομίζω ότι οι Imam Baildi, με αυτόν τον δίσκο, έδειξαν ότι όχι μόνο βρήκαν τον σωστό τσελεμεντέ, αλλά έχουν μάθει να μαγειρεύουν ωραία! Κάποια μέρα θα γίνουν οι επόμενοι Μάστερ Σεφ!
Κι εάν ο Parov Stelar έχει καταφέρει να γίνει ένα από τα πιο επιτυχημένα εξαγώγιμα προϊόντα της Αυστρίας μιξάροντας το swing με τέτοιο τρόπο που κάνεις άλλος δεν κατάφερε, κάτι αντίστοιχο διεκδικούν και οι Imam Baildi περνώντας μέσα από τα sampler τους τα λεγόμενα «ελληνικά ελαφρά» ή τα ρεμπέτικα.
Έχω διαβάσει μπόλικα e-mails τον τελευταίο καιρό που λένε ότι δεν μας πειράζει αν δεν πληρώσουμε το χρέος μας και μας διώξουν από την Ε.Ε. γιατί μπορούμε και μόνοι μας. Έξάγουμε λένε ωραία πορτοκαλί πορτοκάλια κι έχουμε και ωραίο Α’ ποιότητας πετρέλαιο (ζήλια – ψώρα κακοί Ευρωπαίοι! Θα σας δείξουμε εμείς! Θα δείτε τι θα πάθετε!). Μπορώ εύκολα να αμφιβάλλω για τα πετρέλαια, αλλά είμαι σίγουρος για τους Imam Baildi τους οποίους εξάγουμε με επιτυχία!
Το Cookbook λοιπόν είναι η 2η δισκογραφική δουλειά των Imam Baildi την οποία αρχικά ομολογώ ότι έβαλα να την ακούσω με μία μικρή δυσπιστία. Επηρρεασμένος από το ντεμπούτο τους το οποίο όχι ότι δε μου άρεσε, αλλά να… μου φάνηκε ότι δεν άξιζε τόοοοσος χαμός επειδή κάποιοι έβαλαν beat επάνω στα παλιά «ελαφρά» του ελληνικού τραγουδιού. Το Cookbook όμως, πέρα ότι με βοήθησε να καταλάβω τη φιλοσοφία πίσω από τη συνταγή για ένα τέτοιου είδους ιμάμ, είναι σαφώς ανώτερο του ντεμπούτου τους και ίσως γι αυτό άλλωστε γνώρισε και θερμή υποδοχή όχι τόσο στην Ελλάδα, αλλά από αυτούς τους απολίτιστους ξένους που όταν εμείς χτίζαμε παρθενώνες, αυτοί έτρωγαν βελανίδια.
Από την αρχή του δίσκου λοιπόν φαίνονται οι διαθέσεις των Imam Baildi για το τι θα ακολουθήσει: Τα γνωστά μας ελληνικά «ελαφρά» όπως αποκαλούνται γενικά (που δεν είναι καθόλου ελαφρά βέβαια) πέρα από την αισθητική παρέμβαση των σύγχρονων beat και μπασσογραμμών, είναι εμπλουτισμένα πλέον με ζωντανά όργανα - κυρίως χάλκινα - λατινόφερτους στίχους και ραπαρίσματα! Ο ήχος του album παραπέμπει πολλές φορές σε παραγωγές της Cast-A-Blast, ενώ οι συμμετοχές από Ελένη Τσαλιγοπούλου και Δήμητρα Γαλάνη μέχρι Εισβολέα και Mc Yinka, αλλά και οι συνθέσεις των ίδιων των Imam Baildi, δίνουν το κάτι παραπάνω σε αυτό το album που μπορώ να καταλάβω γιατί εντυπωσίασε τόσο πολύ τους ξένους μουσικόφιλους!
Το album είναι φτιαγμένο για να ακούγεται αυτούσιο από την αρχή μέχρι το τέλος, αλλά προσωπικά προτιμώ τους Imam Baildi στα κομμάτια που τα samples χρησιμοποιήθηκαν για να φτιαχτεί ένα εντελώς καινούριο τραγούδι και όχι αυτά τα οποία βασίζονται κυρίως στις αυθεντικές εκτελέσεις με μερικά μόνο επιπρόσθετα μοντέρνα στοιχεία. Έτσι λοιπόν ξεχώρισα αμέσως, εκτός φυσικά από το κορυφαίο Carantino Manouche, το Busca Ritmo, βασισμένο στο «Τι σου κανα και μ’ εγκατέλειψες» του Ζαμπέτα, το «Αργιλέ μου γιατί σβήνεις» με τον Εισβολέα και την Ελένη Τσαλιγοπούλου (Ουάου! Τρελό ντουέτο!) και το υπερξεσηκωτικό «Το δικό σου το μαράζι» το οποίο επίσης θα ζήλευε ο Parov Stelar (αν δεν το έχει ζηλέψει ήδη) και δεν γίνεται να μην σε κάνει τη στιγμή που θα το ακούσεις, όπου κι αν βρίσκεσαι, να προσπαθήσεις να μιμηθείς τις χορευτικές φιγούρες του Μάικλ του Τζάκσον!
Νομίζω ότι οι Imam Baildi, με αυτόν τον δίσκο, έδειξαν ότι όχι μόνο βρήκαν τον σωστό τσελεμεντέ, αλλά έχουν μάθει να μαγειρεύουν ωραία! Κάποια μέρα θα γίνουν οι επόμενοι Μάστερ Σεφ!
Σχετικό θέμα