Νατάσσα Μποφίλιου: Η αγωνίστρια της μουσικής σκηνής

Η Νατάσσα Μποφίλιου δεν είναι μία απλή τραγουδίστρια. Είναι ερμηνεύτρια με όλη την έννοια της λέξης. Όταν ερμηνεύει, πονάει, αγαπάει, θλίβεται, χαίρεται, φωνάζει με τον εκάστοτε στίχο. Είναι πρώτα από όλα άνθρωπος, είναι γυναίκα, είναι μάνα, είναι ερωμένη, είναι αγωνίστρια. Τα τραγούδια της είναι ρόλοι βγαλμένοι από τη ζωή και εκείνη δεν υποκρίνεται την ερμηνεύτρια, είναι η αγωνίστρια στη μουσική σκηνή. Με τους συνεργάτες της είναι μια οικογένεια, είναι άνθρωποι μαχόμενοι μέσα από την τέχνη τους. Τα τραγούδια της εκφράζουν τα ιδανικά της ίδιας και της ομάδας της, και προσπαθούνε να περάσουνε τα μηνύματα της αγάπης, της δικαιοσύνης, του αγώνα για αξίες και ειρήνη στον κόσμο. Μέσα από τη μουσική, το στίχο και, φυσικά, την ερμηνεία με την οποία έδωσε σάρκα και οστά σε αυτά, έγινε ο υπερασπιστής αξιών της σύγχρονης εποχής μας. 

Για αυτό με το Θέμη Καραμουρατίδη και το Γεράσιμο Ευαγγελάτο είναι οικογένεια, όπως λέει και η ίδια. Δεν φοβάται να εκφράσει όσα σκέφτεται και να τα υπερασπιστεί με σθένος απέναντι στον οποιοδήποτε, και αυτή η αυθεντικότητά της είναι ένας ακόμη λόγος για τον οποίο την αγαπά τόσο πολύ ο κόσμος.

Κατάγεται από μια οικογένεια με μουσική παιδεία και Αριστερών πεποιθήσεων. Σπούδασε στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ. Πήρε πτυχίο πιάνου και θεωρίας από το Ελληνικό Ωδείο και αποφοίτησε και από το Ωδείο Φίλιππος Νάκας. Ο πρώτος προσωπικός της δίσκος κυκλοφόρησε το 2005 με τον τίτλο «Εκατό Μικρές Ανάσες» από τη Μικρή Άρκτο, σε στίχους του Γεράσιμου Ευαγγελάτου και μουσική του Κώστα Τσίρκα. Και η συνέχεια εξακολούθησε να έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Έχει κάνει μεγάλες συνεργασίες, όπως με τον Σταύρο Ξαρχάκο και με την Ελεωνόρα Ζουγανέλη. Έχει επίσης συμμετάσχει σε δίσκους μεγάλων καλλιτεχνών όπως είναι ο Νίκος Πορτοκάλογλου, ο Μανώλης Φάμελλος, ο Στάθης Δρογώσης κ.α. 

Πάμε, λοιπόν, να δούμε πέντε κλασικά κομμάτια της που μου ήρθαν στη μνήμη με αφορμή την καλοκαιρινή της περιοδεία, για την οποία θα μιλήσουμε παρακάτω.

Στο τραγούδι «Το Μέτρημα» η Νατάσσα Μποφίλιου βγάζει για μία ακόμη φορά το συναίσθημα μέσα από τη φωνή της, την ερμηνεία της. Ένα ακόμη τραγούδι που μιλαέι για κοινωνικά θέματα όπως είναι η φιλία και ο έρωτας. «Είτε της βγαίνουν λίγοι είτε πολλοί», είναι μία πληγή που αιμορραγεί. Εχθροί ή φίλοι, αγάπες μεγάλες ή όχι, περαστικοί ή κοντινοί, πάντα κάτι γίνεται στο μέτρημα. Ένα τραγούδι με ανεβοκατεβάσματα, άλλοτε με ένταση, άλλοτε πιο ήπιο αλλά άκρως συναισθηματικό, που η ερμηνεία της Νατάσσας Μποφίλιου το κάνει βιωματικό. Γιατί αυτή η γυναίκα έχει μία φωνή τόσο μεταδοτική, γιατί πάνω από όλα είναι εμηνεύτρια.

Όπως είχε πει και η ίδια σε πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξη, το τραγούδι «Οι Μέρες του Φωτός» είναι ένα ορόσημο, γιατί σε εκείνη την περίοδο γνώρισε το σύζυγό της. Είναι ίσως, θα έλεγα εγώ, και ένα τραγούδι καρμικό, μιας και μιλάει για την ηλικία των 30, που ήταν εκείνη περίπου τότε. 

Η ερμηνεύτρια, σύμφωνα με τους στίχους, βιώνει την ηλικία των 30 με ένα μαγικό μονοπάτι που την καθορίζει και την αλλάζει, όπως συνέβη στην πραγματική της ζωή. Ένα ακόμη κοινωνικό τραγούδι που προσπαθεί να αφυπνίσει συνειδήσεις και να ξυπνήσει μυαλά. Γιατί αυτή είναι η Νατάσσα Μποφίλιου, μία κατ’ ανάγκην συνειδητή ερμηνεύτρια: τη δική της ανάγκη να αλλάξει τον κόσμο μέσα από τα τραγούδια της, που είναι το μονοπάτι για να ταρακουνήσει ψυχές ατάραχες, ψυχές βολεμένες και να ενοχλήσει ψυχές σκοτεινές. Ωστόσο, το τραγούδι αυτό έχει μια χαρούμενη μελωδία, έναν ήχο δυνατό που σε γεμίζει με μια ευχάριστη ενέργεια, σε ωθεί να σηκωθείς και να παλέψεις με όλα τα κακώς κείμενα της εποχής.

Το τραγούδι «Εν Λευκώ» είναι σαν σε μια λευκή σελίδα να θέλει η πρωταγωνίστρια να ξαναγράψει τη ζωή της για όσα «σιώπησε» και τώρα «τα μεταμφιέζει σε λέξεις». Η ζωή της τώρα είναι σε ένα μεταίχμιο από εκεί που η πένα της ζωής τής παίρνει τα ηνία και αρχίζει να γράφει το «στίχο». Είναι σαν τον κουρασμένο άνθρωπο που γίνεται αγρίμι και φωνάζει, ουρλιάζει και αφήνει στον κάθε ακροατή να φωνάξει όσα κρατάει καταχωνιασμένα, στριμωγμένα, και καταπιεσμένα μέσα στην ψυχή του. Εκεί που το μαύρο γίνεται άσπρο υπάρχει μία «γκρίζα» ζώνη, ένα σημείο κομβικής σημασίας, για να επέλθει η μεγάλη αλλαγή στον κάθε άνθρωπο. 

Η μουσική ακολουθεί το στίχο, σε όλο το κομμάτι σού βγάζει κάτι στενάχωρο, θλιβερό αλλά παράλληλα υπάρχουν τα σημεία που μαζί με την ερμηνεύτρια φωνάζει και η μουσική πίσω, όπως εκείνη φωνάζει για όσα έχει στην ψυχή της. Η μουσική ανεβάζει την ένταση και συνεπαίρνει τον ακροατή μαζί με την ψυχή που βάζει στο στίχο η Μποφίλιου.

Ο στίχος στο ρεφραίν του τραγουδιού «Η Καρδιά Πονάει Όταν Ψηλώνει» θα μπορούσε άνετα να οδηγήσει σε ένα απόφθεγμα ζωής. Άκρως ποιητικός, με φιλοσοφικές και κοινωνικές προεκτάσεις, που γίνεται μόττο για κάθε άνθρωπο που «πονάει» όταν χάνει κάτι ή κάποιον δικό του. Μέσα από τον πόνο γίνεσαι πιο δυνατός, η καρδιά πάντα έχει κάτι να μάθει από τα δυσάρεστα μαθήματα και εκεί, στην πορεία ζωής, ο καθένας μας δείχνει αν έχει αριστεύσει μέσα από τα μαθήματα «πόνου». 

Ο άνθρωπος, όμως, του σήμερα, που βιώνει την απώλεια, «δεν αντιδρά, μαθαίνει να ξεχνά και να πορεύεται μόνος». Και εδώ μάς βάζει να αναρωτηθούμε αν μέσα σε αυτά που μας μάθανε είναι και το να μην αντιδράμε. Άραγε το να μην αντιδράς στην απώλεια είναι κάτι φυσιολογικό; 

Αυτό το τραγούδι, ως ένα έργο ψυχής, σε οδηγεί σε υπαρξιακά, στοχαστικά ερωτήματα για το τώρα, για την εποχή μας. Η μουσική υπόκρουση δίνει τον πένθιμο τόνο που χρειάζεται ένας τέτοιος στίχος και σε «αναγκάζει» να εμβαθύνεις και να ψάξεις στο μέσα σου. Αυτή είναι η οικογένεια και ο αξιακός άξονας της Νατάσσας Μποφίλιου. Γιατί με την οικογένειά της έχει τους ίδιους κώδικες επικοινωνίας αλλά και φιλοσοφίας.

Η ίδια δεν ήθελε να γίνει τραγουδίστρια. Απλά ήθελε να εκφράσει αυτά που πίστευε. Εμείς, πάλι, χαιρόμαστε που έγινε αυτή η τραγουδίστρια που ερμηνεύει όσα θέλει να πει ο απλός λαϊκός κόσμος. Και χαιρόμαστε διπλά που θα την απολαύσουμε τη Δευτέρα 4 και Τρίτη 5 Σεπτεμβρίου στο Βύρωνα, στο Φεστιβάλ «Στη Σκιά Των Βράχων 2023», μαζί με το Θέμη Καραμουρατίδη και το Γεράσιμο Ευαγγελάτο. Το ίδιο και σε Αίγιο, Πρέβεζα, Αρχαία Ολυμπία, Γιάννενα, Πάτρα και Θεσσαλονίκη. Και ξανά στην Αθήνα, στις 7 Σεπτεμβρίου στο Θέατρο Άλσος.