Βαθμολογία:
8
Τι θα ακούσετε:
rock, jazz, motorik sounds
Οι The Smile ξεκίνησαν τη μουσική τους πορεία το 2020, ως ένα side project των Thom Yorke και Johnny Greenwood των Radiohead, όταν έγινε φανερό πως ο παροπλισμός των τελευταίων θα κρατούσε αρκετό καιρό ακόμη. Το ντεμπούτο τους, "A Light For Attracting Attention", που κυκλοφόρησε το 2022, απέσπασε ενθουσιώδεις κριτικές, με πολλούς να το βαφτίζουν ως το καλύτερο album που δεν κυκλοφόρησαν οι Radiohead από την εποχή του "In Rainbows". Σχεδόν δύο χρόνια μετά, οι The Smile επιστρέφουν με το "Wall Of Eyes", δίνοντάς μας έναν ακόμα καλύτερο δίσκο.
Η ολοφάνερη διαφορά μεταξύ των δύο συγκροτηματων βρίσκεται στη διαφορετική προσέγγιση με την οποία ο Yorke και ο Greenwood επιλεγουν να δημιουργήσουν μια σύνθεση. Ενώ στους Radiohead είναι διάχυτη η επιθυμία για μουσική πρωτοπορία αλλά και η πίεση που αυτή προϋποθέτει, στους The Smile οι τρεις μουσικοί (σημαντικός ο ρόλος του έτερου της παρέας Tom Skinner, πρώην drummer των jazz Sons Of Kemet) φτάνουν οργανικά και αβίαστα στο τελικό μουσικό αποτέλεσμα.
Το ομότιτλο τραγούδι του δίσκου είναι ένα καλό παράδειγμα αυτού. Η χαρακτηριστική χροιά των φωνητικών του Yorke, η απλή κιθαριστικη γραμμή του Greenwood και ένα απλό drum beat του Skinner δίνουν ένα καθόλα αξιοπρόσεκτο κομμάτι. Με μια δόση ειρωνείας και περιπαιχτικης διάθεσης, γίνεται προσπάθεια να ελαφρύνει η αίσθηση της δυστοπίας που περιγράφεται στους στίχους, αποτέλεσμα της ανεξέλεγκτης τεχνολογικής εξέλιξης.
Αν στον προηγούμενο δίσκο υπήρχαν μεμονωμένα τραγούδια που ξεχώριζαν με την πρώτη ακρόαση, το "Wall Of Eyes" έχει διαφορετική δυναμική. Εδώ το ενιαίο μουσικό σύνολο είναι που δίνει έξτρα πόντους στο υλικό των The Smile. Τραγούδια σαν το "Teleharmonic", το "Read The Room" και το "Under Our Pillows" μοιάζουν να δρουν συμπληρωματικά και να ανοίγουν νέους μουσικούς δρόμους για το γκρουπ. Η παραγωγή του Sam Petts-Davies συμβάλλει αποφασιστικά σε αυτό, αφού σε αντίθεση με τον Nigel Godrich, τον προηγούμενο παραγωγό των The Smile, ενθαρρύνει τον αυτοσχεδιασμο και μια πιο ανάλαφρη διάθεση.
Και με τα "Friend Of A Friend" και το οκταλεπτο "Bending Hectic" ο Thom Yorke μάς παραδίδει δύο από τα καλύτερα τραγούδια που έγραψε ποτέ. Το μεν πρώτο είναι μια μπαλάντα στο πιάνο που ξεχωρίζει και το δεύτερο απογειώνεται ονειρικά, για να προσγειωθεί μέσα σε ένα ξέσπασμα από κιθάρες, διαβεβαιωνοντάς μας πως οι The Smile έχουν όλο το μέλλον μπροστά τους, είτε ως συμπλήρωμα των Radiohead είτε ως αυτοφωτα αστέρια.